Τα πρωτότοκα παιδιά έχουν λιγότερες πιθανότητες να έρθουν στην ώρα τους

Σύμφωνα με μελέτες, τα πρωτότοκα παιδιά γεννιούνται συνήθως είτε πολύ νωρίς είτε πολύ αργά.

Μια φυσιολογική  εγκυμοσύνη διαρκεί περίπου 40 εβδομάδες, σύμφωνα με το Αμερικάνικο Κολέγιο  Μαιευτήρων και Γυναικολόγων. Μετά την 42η εβδομάδα, η εγκυμοσύνη θεωρείται ότι η εγκυμοσύνη έχει παραταθεί.

Παρόλα αυτά, οι γιατροί συνήθως προχωρούν σε πρόκληση τοκετού πριν φτάσει η εγκυμοσύνη σε αυτό το στάδιο.

Οι γιατροί προβλέπουν την πιθανή ημερομηνία τοκετού (ΠΗΤ) βάσει της πρώτης ημέρας της τελευταίας περιόδου της γυναίκας, ενώ λαμβάνουν  υπόψη τους το μέγεθος της μήτρας στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης.

Όμως, τυχόν διαφορές μεταξύ των  κύκλων της περιόδου και ανακρίβειες  ως προς την πραγματική ημερομηνία έναρξης της τελευταίας έμμηνου  ρύσης της μητέρας καθιστούν  την προσπάθεια πρόβλεψης της  πιθανής ημερομηνίας τοκετού  περισσότερο τέχνη παρά επιστήμη.

«Συχνά, ο υπολογισμός  της πιθανής ημερομηνίας τοκετού  είναι εξ’ αρχής λανθασμένος», αναφέρει ο Δρ. Neil Sloane, διευθυντής της μαιευτικής και γυναικολογικής κλινικής της μονάδας υγείας του Delaware Valley στην Φιλαδέλφεια. «Και όταν εξετάζουμε ένα πιθανώς υπερώριμο μωρό, αυτό δεν φαίνεται υπερώριμο».

Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να καθυστερήσει η ημέρα του τοκετού  αν υφίσταται ιστορικό κυήσεων που  έχουν παραταθεί στην οικογένεια. «Το οικογενειακό ιστορικών  κυήσεων  που έχουν παραταθεί αποτελεί σημαντικότερο παράγοντα στη  πρόβλεψη ΠΗΤ απ’ ότι έαν πρόκειται  για πρωτότοκο μητέρα ή όχι» ανέφερε  η Δρ. Daniela Carusi, διευθύντρια χειρουργικής γυναικολογίας και μαιευτικής στο Νοσοκομείο Brigham and Women's της Βοστόνης.

Πρόσθεσε ότι «οι μητέρες των οποίων η πρόβλεψη ΠΗΤ είναι  περισσότερο ακριβής είναι εκείνες  των οποίων η εγκυμοσύνη προέκυψε από τεχνητή γονιμοποίηση, καθώς  είναι σε θέση να γνωρίζουν ακριβώς  την ημερομηνία σύλληψης του μωρού  τους».

Καθώς η κύηση προχωρά  πέραν της πιθανής ημερομηνίας  τοκετού, τόσο η μητέρα όσο και  το μωρό μπορεί να αντιμετωπίσουν κινδύνους  λόγω της γήρανσης του πλακούντα  και της μείωσης του αμνιακού υγρού.

Και οι δύο αυτές καταστάσεις  είναι πιθανό να μειώσουν το οξυγόνο  και τα θρεπτικά συστατικά που  λαμβάνει το μωρό.