Η ορμονική θεραπεία για τον καρκίνο του προστάτη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ

Η θεραπεία στέρησης των ανδρικών ορμονών (ανδρογόνων), που εφαρμόζεται συχνά στους ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, φαίνεται να διπλασιάζει τον κίνδυνο εκδήλωσης Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Αν και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η εν λόγω θεραπεία όντως ευθύνεται για το Αλτσχάιμερ, είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται μια τέτοια συσχέτιση.

Φαίνεται πως τα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης εξαιτίας της συγκεκριμένης θεραπείας εξασθενούν τις αντιστάσεις του εγκεφάλου απέναντι στη νευροεκφυλιστική νόσο. Η δραστική μείωση των ανδρογόνων -ιδίως της τεστοστερόνης- έχει συσχετισθεί με διάφορες άλλες πιθανές επιπτώσεις, όπως σεξουαλική ανικανότητα, παχυσαρκία, διαβήτη, υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιοπάθεια, κατάθλιψη κ.α.

Οι ερευνητές των Ιατρικών Σχολών των Πανεπιστημίων Στάνφορντ και Πενσιλβάνια, με επικεφαλής τον Κέβιν Νιντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κλινικής ογκολογίας "Journal of Clinical Oncology", εξέτασαν τα ιατρικά αρχεία περίπου 5,5 εκατομμυρίων ασθενών. Από αυτούς, οι 16.900 είχαν μη μεταστατικό καρκίνο και, από αυτούς, οι 2.400 είχαν κάνει θεραπεία στέρησης ανδρογόνων.

Επειδή η τεστοστερόνη μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη όγκων στον προστάτη, ήδη από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα έχει χρησιμοποιηθεί η μείωση της εν λόγω ανδρικής ορμόνης και των άλλων ανδρογόνων ως θεραπευτική στρατηγική.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι όσοι ασθενείς είχαν κάνει τη συγκεκριμένη ορμονική θεραπεία, εμφάνιζαν κατά μέσο όρο 1,9 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να διαγνωσθούν με νόσο Αλτσχάιμερ, περίπου τρία χρόνια μετά τη θεραπεία. Αν ορμονική θεραπεία είχε διαρκέσει πάνω από ένα έτος, τότε η πιθανότητα εμφάνισης Αλτσχάιμερ ήταν 2,12 φορές μεγαλύτερη, δηλαδή υπερδιπλάσια, σε σχέση με όσους δεν είχαν κάνει την ίδια θεραπεία.

Δεν είναι σαφές πώς ακριβώς η χαμηλή τεστοστερόνη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι χρειάζεται περαιτέρω μελέτη του θέματος προτού προταθούν τυχόν αλλαγές στην κλινική πρακτική. Ανέφεραν πάντως πως οι ασθενείς που κάνουν θεραπεία στέρησης ανδρογόνων και ανησυχούν για τον κίνδυνο Αλτσχάιμερ, θα πρέπει να συζητήσουν το ζήτημα με τον γιατρό τους.