Έρευνα: Η κοινωνική προσφορά συμβάλει στην μακροζωία

Σίγουρα η υγιεινή διατροφή, η τακτική σωματική άσκηση και η καλή ψυχολογική κατάσταση μπορούν να προσθέσουν χρόνια στη ζωή μας.

Πρόσφατη όμως έρευνα έδειξε ότι και η κοινωνική προσφορά μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη μακροζωία.

Σύμφωνα με νέα έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία, βοηθώντας και στηρίζοντας τους άλλους μπορεί να συμβάλει σε μία ζωή μεγαλύτερη σε διάρκεια και υγιέστερη.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Evolution and Human Behavior, έδειξαν ότι οι παππούδες και οι γιαγιάδες που φροντίζουν τα εγγόνια τους - καθώς και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που νοιάζονται για τους άλλους μέσα στο κοινωνικό τους δίκτυο - απολαμβάνουν σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.

Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές ανέλυσαν τις συνήθειες που είχαν περισσότερα από 500 άτομα μεταξύ των ηλικιών 70 και 103 ετών. Η μελέτη εξέτασε και σύγκρινε παππούδες και γιαγιάδες που περιστασιακά φρόντιζαν τα εγγόνια τους μ’ εκείνους που δεν το έκαναν, καθώς επίσης και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν παιδιά ή εγγόνια, αλλά νοιάζονταν για τους ανθρώπους μέσα στο κοινωνικό τους περίγυρο.

Όσοι δεν είχαν εμπλακεί σε κάποιο ρόλο βοήθειας, είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν 5 χρόνια νωρίτερα από τους υπόλοιπους, που είχαν προσφέρει κάποιου είδους βοήθεια στο συνάνθρωπό τους.

Αυτό το φαινόμενο επεκτείνεται και πέρα από τους οικογενειακούς δεσμούς. Άτεκνοι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που πρόσφεραν συναισθηματική υποστήριξη σε άλλους μέσα στο κοινωνικό τους περίγυρο έζησαν επιπλέον επτά χρόνια κατά μέσο όρο, ενώ άτεκνοι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι δεν ανέφεραν ότι βοήθησαν ή υποστήριξαν κάποιον, έζησαν μόνο τέσσερα χρόνια επιπλέον κατά μέσο όρο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συχνή φροντίδα έχει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα και αυτό οφείλεται κυρίως στα υψηλά επίπεδα στρες που μπορεί να προκαλέσει η έντονη περιποίηση.

Το να βοηθάς τους άλλους σίγουρα δεν πρέπει να παρεξηγηθεί και να χρησιμοποιηθεί ως πανάκεια για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής καθώς όπως αναφέρει ο Δρ Ralph Hertwig, ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Max Planck για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη στη Γερμανία, «ένα μέτριο επίπεδο συμμετοχής φροντίδας φαίνεται να έχει θετικές επιπτώσεις στην υγεία, αλλά ... πιο έντονη εμπλοκή, προκαλεί άγχος, το οποίο έχει αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία.»