Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία: Ποιοι ασθενείς μπορούν να διακόψουν οριστικά την φαρμακευτική αγωγή

Μια πολύ σημαντική ανακοίνωςη για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της Χρόνιας Μυελογενούς Λευχαιμίας (ΧΜΛ), ενός σπάνιου αιματολογικού καρκίνου, επιφύλασσαν οι επιστήμονες στους ασθενείς την εφετινή Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τη νόσο  (22 Σεπτεμβρίου). 

Η ημέρα θα έχει ιδιαίτερο, πανηγυρικό χρώμα καθώς οι επιστήμονες, κλινικοί γιατροί κι εργαστηριακοί, κατήγαγαν μια μεγάλη νίκη για την αντιμετώπιση της νόσου, δίνοντας τη δυνατότητα στους ασθενείς, κι εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις, να διακόψουν τη φαρμακευτική αγωγή οριστικά, κάτι που μεταφράζεται σε λειτουργική ίαση της νόσου. Οι ασθενείς που θα διακόψουν τη θεραπεία, θα συμμετάσχουν για δυο χρόνια σε ειδικό πρόγραμμα εργαστηριακών εξετάσεων μέσω των οποίων θα ελέγχονται τα επίπεδα της παθολογικής πρωτεΐνης που χαρακτηρίζει τη νόσο. 

Μάλιστα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τη ΧΜΛ η Ελληνική Αιματολογική Εταιρία ανακοίνωσε την πρωτοβουλία που αναλαμβάνει από τον Οκτώβριο για την πραγματοποίηση ειδικού προγράμματος ενημέρωσης και παρακολούθησης ασθενών με ΧΜΛ που πληρούν τα κριτήρια διακοπής της αγωγής και επιθυμούν οι ίδιοι να την διακόψουν. 

Όπως τονίστηκε σε συνέντευξη τύπου, η δυνατότητα αυτή αποτελεί μια νίκη της ιατρικής επιστήμης, αφού διαπιστώθηκε ότι σε μια κατηγορία ασθενών υπό θεραπεία με συγκεκριμένα φάρμακα (imatinib και nilotinib), τα επίπεδα της παθολογικής πρωτεΐνης που χαρακτηρίζει τη νόσο, μειώνονται σε πολύ χαμηλά όρια ή και δεν ανιχνεύονται καθόλου, επιτυγχάνοντας τη μακροχρόνια ύφεση της νόσου, απαλλάσσοντας τους ασθενείς από την ανάγκη καθημερινής αγωγής.

Πανευρωπαϊκη μελέτη έδειξε ότι τέσσερα χρόνια μετά τη διακοπή του imatinib, 25 από τους 42 Έλληνες ασθενείς δεν λαμβάνουν πλέον καμία αγωγή. Το φαινόμενο αυτό είναι η «λειτουργική ίαση της νόσου», (“functional cure”). Στους υπόλοιπους 17 ασθενείς που επανεμφανίσθηκε μοριακά η ΧΜΛ, δόθηκε εκ νέου η αγωγή τους και είναι σε άριστη κατάσταση κλινικά και μοριακά. 

«Είναι μια πολύ σημαντική και ευνοϊκή εξέλιξη για τους ασθενείς με Χρόνια Μυελογενή Λευχαιμία, ειδικά για όσους πληρούν τα κριτήρια και αισθανόμαστε υπερήφανοι ως Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία, γιατί συμμετείχαμε στη μελέτη. Επιπροσθέτως, το ΔΣ της ΕΑΕ αποφάσισε να στηρίξει έμπρακτα τους ασθενείς, με ίδιους πόρους. Τονίζω, ότι για να επιτευχθεί ο μέγιστος βαθμός ασφάλειας των ασθενών, η ΕΑΕ θα καλύψει την αυστηρά προγραμματισμένη παρακολούθηση και μέτρηση των επιπέδων της BCR-ABL, όπως επιβάλλεται στα μοναδικά δύο διαπιστευμένα (με πιστοποίηση IS) ελληνικά εργαστήρια που βρίσκονται ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη και σύμφωνα με τις οδηγίες που έχουν δοθεί από τις αρμόδιες αρχές. Καλώ τους ενδιαφερόμενους να ενημερωθούν από την ανακοίνωσή μας στην ιστοσελίδα www.eae.gr. Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας και της άδειας κυκλοφορίας γενοσήμων σκευασμάτων με τη δραστική ουσία imatinib στην ελληνική αγορά από την άνοιξη του 2017, να θυμίσω ότι η ΕΑΕ έχει επανειλημμένως εκφράσει την πάγια θέση της ότι ο κάθε ασθενής με ΧΜΛ πρέπει να λαμβάνει μονίμως συγκεκριμένο γενόσημο, καθώς οποιαδήποτε άλλη πρακτική θέτει σε κίνδυνο τη σωστή παρακολούθηση της δραστικότητας και των ανεπιθύμητων ενεργειών της χορηγούμενης αγωγής», δήλωσε ο  πρόεδρος της ΕΑΕ, κ. Δημήτρης Παναγιωτιδης. 

Τι ειναι η Χρονια Μυελογενης Λευχαιμία 

Η ΧΜΛ είναι ένα σπάνιο νεοπλασματικό νόσημα του αίματος. Οι ασθενείς παρουσιάζουν ανεξέλεγκτη παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων, με την παρουσία στο γενετικό υλικό των κυττάρων του μυελού ενός παθολογικού χρωμοσώματος, το οποίο ονομάζεται Χρωμόσωμα της Φιλαδέλφειας (Ph). «Προϊόν αυτού του χρωμοσώματος είναι η παθολογική πρωτεΐνη BCR-ABL, γνωστή και ως τυροσινική κινάση (TKI), η οποία είναι υπεύθυνη για τη διατάραξη του μηχανισμού παραγωγής των λευκών αιμοσφαιρίων», σημειώνουν οι επιστήμονες. 

Η ΧΜΛ δεν συνδέεται με την κληρονομικότητα και δεν παρουσιάζει αυξημένη επίπτωση στις οικογένειες των πασχόντων. Στην Ευρώπη εμφανίζονται 1,2 νέα περιστατικά ΧΜΛ ανά 100.000 κατοίκους και ανά έτος. 

Από το 2001 ανίατη και θανατηφόρος, έως τότε, ασθένεια, η οποία είχε  μέση επιβίωση πέντε έως επτά χρόνια, μετατράπηκε σταδιακά σε χρόνιο νόσημα υπό καθημερινή αγωγή. Η αλλαγή αυτή επιτεύχθηκε  χάρη στα καινοτόμα φάρμακα, τα οποία προσέφεραν και πολύ καλή ποιότητα ζωής και μακρά επιβίωση για το 90% των ασθενών.