Διάλεξη για την ψυχική υγεία και τη φυσιολογική γήρανση

Προχθές το απόγευμα, παρακολουθήσαμε μία εξαιρετική εκδήλωση για την ψυχική υγεία και την φυσιολογική γήρανση, ένα θέμα που άπτεται ιδιαίτερης προσοχής, ενώ μας αφορά όλους. Ο λόγος για μία ομάδα καθηγητών πανεπιστημίου που ίσως για πρώτη φορά τόσο εκτενώς αναφέρθηκαν σε αυτό το καίριο θέμα. Σύμφωνα με αυτούς, η γήρανση είναι μια φυσιολογική διαδικασία, μία συνέχεια από την παιδική ηλικία που εξαρτάται από τον γεννετικό κώδικα, τις συνήθειες και το περιβάλλον. Ο στόχος που πρέπει να μας αφορά όλους είναι μία όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική και επιτυχής γήρανση. Η υγεία και η ευεξία πρέπει να είναι το ζητούμενο μιας ολιστικής αντιμετώπισης. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν υπάρχει αναγνώριση της γηριατρικής με αποτέλεσμα να υπάρχουν διάφορα κοινωνικά και νομικά προβλήματα σε κάθε σχεδόν οικογένεια.


Συχνά συναντάμε μία ψυχική απομόνωση του ηλικιωμένου και αυτό φυσική χρήζει ιδιαίτερης ευαισθητοποίησης και φροντίδας. Τι συμβαίνει λοιπόν όσο μεγαλώνουμε? Παθαίνουμε μία σχετική καρδιακή ανεπάρκεια διότι στην καρδιά, επί της ουσίας ‘χωράει λιγότερο αίμα’. Οι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι πολλαπλοί. Μερικοί από τους αρνητικούς είναι η καθιστική ζωή, η ανθυγιεινή διατροφή, το κάπνισμα, η χοληστερόλη είναι μερικοί από αυτούς που προκαλούν αύξηση της στεφανιαίας νόσου. Ο άντρας θεωρείται το ασθενές φύλο στην καρδιά.
Παρόλα αυτά έχει παρατηρηθε μία άυξηση του προσδόκιμου ζωής και μία νέα θεώρηση των πραγμάτων και των ηλικιών, σπάνια μεν αλλά άμεσα ζητούμενη. Εδώ, το στρες πρέπει να πούμε ότι συμβάλλει στην διαδικασία της γήρανσης σε όλες τις ηλικίες. Υπάρχει το καλώς εννοούμενο στρες που είναι και πιο δημιουργικό, και το κακώς εννοούμενο στρες που είναι καταστρεπτικό.


Και φυσικά υπάρχει η μοναξιά που είναι και η παθολογία της εποχής μας. Εδώ υπάρχει μία διαφοροποίηση ανάμεσα στις έννοιες ΄μοναχικός’ και ‘μόνος’. Η μοναχικότητα είναι μία ηθελημένη μοναξιά και μια ανάγκη προσωπικής απομόνωσης που έχει ο καθένας από εμάς. Ο άνθρωπος φαίνεται να έχει ανάγκη από το δικό του μοναχικό ‘ταξίδι συνειδητότητας’ και φυσικά από τον έρωτα που έχει πλέον αναχθεί σε επιδερμική λειτουργία.  Οπως βλέπουμε, το θέμα είναι πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό. Η λύση είναι κατεξοχήν ανάγκη για ποιότητα ζωής και αισιοδοξία σε κάθε ηλικία.


Σύμφωνα με την κ. Λίλα Παπαδημητρίου. Ομότιμη Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, «η κοινωνία για τη σύμμετρη ανάπτυξή της έχει ανάγκη από τους ηλικιωμένους, τόσο όσο και από τις άλλες ηλικιακές ομάδες. Είναι αναπόφευκτος τελικά ο συνδυασμός ηλικιών που τραβάει την κοινωνία μπροστά. Ο ηλικιωμένος δεν έχει πάψει να προσφέρει ένα ανεκτίμητο κεφάλαιο της γνώσης, πείρας και ανεξάντλητης σοφίας ».Το μυστικό;


Συνεχίζει:« Οι ηλικιωμένοι με καλή πνευματική και σωματική λειτουργία χωρίς χρόνιες παθήσεις, αναπηρίες και με ικανοποιητικό κοινωνικό και οικογενειακό επίπεδο γερνούν επιτυχώς και το φαινόμενο περιγράφεται ως «Υγιής και φυσιολογική γήρανση».


Ελπίδα για όλους λοιπόν, με μία όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποιότητα στην ζωή και τις σχέσεις ίσως να είναι η απάντηση σε μία γήρανση ανώδυνη και καλή με την αξία περί χρησιμότητας διαδεδομένη. Υπάρχει χώρος για όλους, όλες τις ηλικίες μαζί, αρκεί ο ένας να μην ενοχλεί τον άλλον, να του δίνει θέση και καλοσύνη, να μαθαίνει από αυτόν και μέρα με τη μέρα να γίνεται δημιουργικότερος και χρησιμότερος στους άλλους.