ΗΠΑ: Ο Μπάιντεν, το Alzheimer και… «η μπάτσος του Beverly Hills»
30.04.202021:59
Πώς, πότε και γιατί η «πιο όμορφη εισαγγελέας των ΗΠΑ» μπορεί να αποτελέσει την πρώτη γυναίκα πρόεδρο της χώρας…
Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και υποψήφιος πρόεδρος στις επερχόμενες εκλογές του 2020, Τζο Μπάιντεν, το είχε ξεκαθαρίσει από νωρίς: «Στη θέση του υποψήφιου αντιπροέδρου μου θα επιλέξω γυναίκα».
Κι επειδή κάποιοι άνδρες κρατούν πάντα τον λόγο τους, επικρατέστερη αυτή τη στιγμή είναι η Γερουσιαστής από την Καλιφόρνια Κάμαλα Χάρις με τις φήμες περί επιλογής Μισέλ Ομπάμα, να ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας.
Φυσικά ο Μπάιντεν θα την ήθελε σαν τρελός, καθώς αυτή τη στιγμή στο Δημοκρατικό Κόμμα δεν υπάρχει γυναίκα με το δικό της star quality, ωστόσο όπως έχει επισημάνει (ξανά και ξανά) ο ιθύνων νους πίσω από τον Ομπάμα, δεξί χέρι του επί σειρά ετών και στενός φίλος της οικογένειας, Ντέιβιντ Άξελροντ: «Στοιχηματίζω τα πάντα πως η Μισέλ δε θα διεκδικήσει ποτέ στη ζωή της δημόσιο αξίωμα».
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η υποψηφιότητα της Μισέλ αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, η επιλογή της Κάμαλα φαντάζει κάτι παραπάνω από ιδανική…
Ο «θηλυκός Ομπάμα» που 'χει μάθει να κερδίζει και να χάνει…
Με σύζυγο μεγαλοδικηγόρο, ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 2 εκατομμύρια δολάρια και μεγάλες απολαβές (οικονομικές και κοινωνικές) μετά την είσοδό της στην πολιτική και την έκδοση του βιβλίου της «The Truths with Holds», η Κάμαλα αποτελεί αν μη τι άλλο μία γυναίκα ικανή να (υπο)στηρίξει κάθε της προσδοκία ακόμη κι αν η τελευταία απαντάται στα σκαλοπάτια του Λευκού Οίκου.
Η πρόθεσή της άλλωστε ήταν εδώ και χρόνια σαφής πριν καν υπάρξει υποψήφια για το προεδρικό χρίσμα στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών το 2020.
Ωστόσο, παρότι η εκστρατεία της ξεκίνησε για εκείνην με τους καλύτερους οιωνούς, τελικά δεν τα κατάφερε, για να αποσυρθεί λίγο καιρό πριν από την αναμέτρησή της στην «μητέρα των μαχών» Αϊοβα , την πρώτη πολιτεία που ψηφίζει στις εσωκομματικές εκλογικές.
Διαχρονικά στην αμερικανική πολιτική σκηνή υπάρχουν προεδρικοί υποψήφιοι, οι οποίοι, μολονότι πληρούν όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για θρίαμβο στις εσωκομματικές εκλογές για το προεδρικό χρίσμα, τελικά αποτυγχάνουν παταγωδώς.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο Τζον Έντουαρντς στους Δημοκρατικούς το 2004 και ο Μάρκο Ρούμπιο στους Ρεπουμπλικάνους το 2016.
Η Κάμαλα Χάρις έχει κοινά στοιχεία και με τους δύο. Με τον Ρούμπιο τη συνδέει το γεγονός πως, όταν προσπαθείς να γίνεις «everybody’s man»,στο τέλος της μέρας καταλήγεις «nobody’s man».
Όταν δηλαδή δεν έχεις διακριτό πολιτικό στίγμα φάσκοντας κι αντιφάσκοντας πάνω σε φλέγοντα ζητήματα με σκοπό την τέρψη όλων των συνιστωσών του κόμματός σου, οι ψηφοφόροι σε ψυλλιάζονται και στο τέλος σε εγκαταλείπουν…
Κι ας έχεις όλα τα τυπικά προσόντα με το μέρος σου: Ο μεν, φωτογενής και χαρισματικός-παρότι υπερσυντηρητικός-Λατινοαμερικάνος γερουσιαστής, η δε, δυναμική-badass Αφροαμερικανή Γενική Εισαγγελέας και μετέπειτα γερουσιαστής στην πιο πολυπληθή πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών…
Διόλου τυχαίο δεν είναι άλλωστε το ότι στην αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας της υπήρχαν κάποιοι (ουκ ολίγοι) που την είχαν χαρακτηρίσει πολύ πρώιμα είναι η αλήθεια, «Θηλυκό Ομπάμα»..
Η πορεία της θα θυμίζει ωστόσο πιθανότατα περισσότερο εκείνη του Τζον Έντουαρντς παρά του «Μικρού Μάρκο» -παρατσούκλι που του είχε προσδώσει ο Tραμπ κατά τη διάρκεια της ανηλεούς εσωκομματικής διαμάχης τους λίγο πριν ο Μάρκο μετατραπεί τελικά στο πιο πιστό σκυλί του Αμερικανού Προέδρου στη Γερουσία…
Παρότι ξεκίνησε ως φαβορί για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος το 2004, ο Τζον Έντουαρντς επελέγη τελικά ως υποψήφιος Αντιπρόεδρος του «άχρωμου, άοσμου και άγευστου» Τζον Κέρι, επειδή ακριβώς του προσέφερε αυτό που του έλειπε: δυναμικό πολιτικό λόγο με γωνίες, ενθουσιασμό στους νέους ψηφοφόρους, άνοιγμα στην προοδευτική πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος…
Έτσι ακριβώς δηλαδή όπως και η Κάμαλα συνδέει τον Μπάιντεν με το ισχυρότερο μπλοκ ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος, τους Αφροαμερικανούς -που το 2016 δεν κινητοποιήθηκαν επαρκώς για την Χίλαρι.
Τι πιο ιδανικό άλλωστε από μία Εισαγγελέα απέναντι στον μετρ της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης, Ντόναλντ Τραμπ… Η Κάμαλα άλλωστε ήταν εκείνη που εισήγαγε στη Γερουσία το «εισαγγελικό στυλ» της εξέτασης των υποψηφίων του Τραμπ.
Ειδικότερα, έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό -και NO1 στόχος του FOX NEWS ήτοι της «Πράβντα» του Τραμπ- για την αυστηρή έως και αμείλικτη στάση που τήρησε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας επικύρωσης του διορισμού του υποψηφίου του Τραμπ, Μπρετ Κάβανο , στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Από τις κατηγορίες για βιασμό σε βάρος του Κάβανο έως τις παρασκηνιακές συζητήσεις του με συνεργάτες του Tραμπ για το “RUSSIA-GATE” που έθεταν σε αμφιβολία την ανεξαρτησία του, ο φάκελος της Κάμαλα, έσφυζε από στοιχεία και πολιτικά βέλη…
Ο «χαμένος» Μπάιντεν
Το σενάριο για την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο στο εγγύς μέλλον δεν είναι διόλου απίθανο.
Πρώτα απ’ όλα ας μη λησμονούμε το προχωρημένο της ηλικίας του Μπάιντεν (77 ετών) και πως, εφόσον εκλεγεί, η διεκδίκηση μιας δεύτερης θητείας από την πλευρά του θα είναι μάλλον απίθανη με τον Αντιπρόεδρό του να μεταμορφώνεται σε Πρόεδρο εν αναμονή.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμα ερώτημα πολύ πιο σημαντικό: Θα μπορέσει ο Μπάιντεν να ολοκληρώσει ακόμη και την πρώτη του θητεία;
Δεν είναι μόνο οι οπαδοί του Tραμπ που ισχυρίζονται πως ο Μπάιντεν έχει Alzheimer, αλλά και κυρίαρχα κεντροαριστερά ΜΜΕ όπως η Washington Post που διερωτώνται «μήπως κάτι δεν πηγαίνει καλά μαζί του…».
Αν και δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει με την υγεία του Μπάιντεν με την εύκολη εξαγωγή συμπερασμάτων να είναι σίγουρα επιπόλαιη, ωστόσο αρκετά πρόσφατα περιστατικά καταδεικνύουν με τον πλέον παραστατικό τρόπο πως η πνευματική διαύγεια του Μπάιντεν δεν είναι και στα καλύτερα της.
Ενδεικτικά: Στο debate των Δημοκρατικών υποστήριξε πως η εκτεταμένη οπλοκατοχή έχει σκοτώσει από το 2007 έως σήμερα περίπου 150 εκατομμύρια (!!!)ανθρώπους… Η αλήθεια ωστόσο είναι πως αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να είχε ξεκληριστεί ακριβώς ο μισός πληθυσμός της Αμερικής… Έγινε νέος Εμφύλιος Πόλεμος και δεν το πήραμε χαμπάρι;
«Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Τζο Μπάιντεν και είμαι υποψήφιος για τη Γερουσία» είπε και λάλησε προσφάτως ξεχνώντας προφανώς πως στην πραγματικότητα είναι υποψήφιος για την Προεδρία…
Και δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν πράγματι στιγμές που μοιάζει να μην ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται όπως προχθές όταν τον πήρε ο ύπνος κατά τη διάρκεια διαδικτυακού town hall με τη Χίλαρι -επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά το παρατσούκλι που του έχει χαρίσει ο Tραμπ («Sleepy Joe» - Κοιμισμένος Joe).
Επιπλέον, μπέρδεψε σε ζωντανή μετάδοση τη γυναίκα του με την αδελφή του και την Τερέζα Μέι με τη Μάργκαρετ Θάτσερ ενώ κατά τη διάρκεια του debate των Δημοκρατικών ισχυρίστηκε ότι «με στηρίζει η μόνη Αφροαμερικανή γερουσιαστής που έχει εκλεγεί ποτέ». Στην πραγματικότητα, ήθελε να πει η «πρώτη», προκαλώντας τα γέλια της επίσης Αφροαμερικανής και τότε εσωκομματικής αντιπάλου του, Κάμαλα που καθόταν ακριβώς δίπλα του…
Τέλος, ισχυρίστηκε ότι συνελήφθη στη Νότια Αφρική προσπαθώντας να συναντήσει τον Νέλσον Μαντέλα στη φυλακή για να παραδεχτεί λίγο μετά ότι το περιστατικό αυτό δε συνέβη ποτέ, όπως και ότι είχε συναντηθεί με τα θύματα του μακελειού στο Parkland όσο ήταν Αντιπρόεδρος ενώ το περιστατικό είχα λάβει χώρα μετά τη λήξη της θητείας του στη θέση του Αντιπροέδρου.
Ώρες ώρες η όλη ιστορία με τον Μπάιντεν θυμίζει την ταινία «Τρελό Σαββατοκύριακο στου Μπέρνι», όπου δύο φίλοι προσκαλούνται από το αφεντικό τους για ένα σαββατοκύριακο σε ένα πολυτελές νησί, το αφεντικό δολοφονείται, δεν το αντιλαμβάνεται κανείς πέρα από αυτούς τους δύο και για να μη θεωρηθούν ύποπτοι κινούν το πτώμα του ως μαριονέτα, προκειμένου να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν ότι είναι ζωντανός.
Κάπως έτσι, παρά το γεγονός ότι ο Μπάιντεν σέρνεται, σύσσωμο το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος συσπειρώθηκε γύρω από τον Μπάιντεν, για να αναχαιτίσει τον Σάντερς…
Γιατί οι ερωτήσεις για την πνευματική διαύγεια του Μπάιντεν είναι fair play
Μετά από μια καταστροφική παρουσία στο πρώτο του debate με τον Γουόλτερ Μοντέιλ το 1984, πολλοί στα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να αμφισβητούν ανοιχτά τη διανοητική ικανότητα του τότε 73χρονου Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Γράφοντας στους New York Times, ο Τζέιμς Ρέστον επεσήμανε ότι ο Ρέιγκαν «μπέρδευε τα νούμερα και δεν έμοιαζε να είναι διανοητικά σε εγρήγορση κατά την αντιμετώπιση των επιχειρημάτων του κ. Mοντέιλ».
Την ίδια στιγμή, η Wall Street Journal σημείωσε ότι «οι απροκάλυπτες αντιδράσεις του προέδρου και η περιστασιακή φαινομενική σύγχυση έδωσαν ένα απρόβλεπτο νέο στοιχείο στην εκλογική αναμέτρηση» επισημαίνοντας ότι στην ηλικία των 75 ετών, «το 10% των ανθρώπων πάσχουν από σημαντική νοητική δυσλειτουργία - γεροντική άνοια».
Τα τηλεοπτικά δίκτυα «έτρεξαν» μοντάζ του Ρέιγκαν εστιάζοντας στα μπερδεμένα λόγια του και κάλεσαν μέχρι και γιατρούς προκειμένου να ανοίξει η κουβέντα για τις επιπτώσεις της γήρανσης στην πνευματική διαύγεια…
Το ερώτημα για την ηλικία του τέθηκε ευθέως στον Ρέιγκαν από τους δημοσιογράφους στο δεύτερο debate με εκείνον να απαντάει έξυπνα και με χιούμορ αντιστρέφοντας το κλίμα: «Δεν θα αναφερθώ στις ηλικίες, δεν θα θέσω αυτό το ζήτημα στην προεκλογική εκστρατεία. Δεν θέλω να εκμεταλλευτώ για πολιτικούς λόγους τη νεότητα και την απειρία του αντιπάλου μου», είπε τότε.
Σύμφωνα με τους δημοσκόπους, αυτή η ατάκα δεν αποτέλεσε μόνο την καθοριστικότερη στιγμή της τηλεμαχίας αλλά και έναν από τους λόγους της επικράτησης του Ρέιγκαν.
Μια δεκαετία αργότερα ο Ρέιγκαν ανακοίνωσε πως έχει Alzheimer…
Ο Μπάιντεν είναι σήμερα 77 ετών, δηλαδή τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος απ’ ότι ήταν ο Ρέιγκαν κατά την καμπάνια του 1984 κι αν εκλεγεί, τη μέρα που θα αρχίζει τη θητεία θα είναι μεγαλύτερος από τον Ρέιγκαν τη μέρα που τελείωνε τη δικιά του. Επομένως τα ερωτήματα αναφορικά με την πνευματική διαύγεια είναι και με το παραπάνω ένα fair game…
Από τα μαχαίρια στα… μέλια
Λένε πως στην Ουάσιγκτον η μνήμη έχει διάρκεια 24 ώρες- το πολύ. Ότι o πιο πιστός φίλος σου θα σε μαχαιρώσει πισώπλατα ανά πάσα στιγμή και ο πιο σκληρός εσωκομματικός πολιτικός αντίπαλος του σήμερα μπορεί άνετα να μετεξελιχθεί στον πιο ισχυρό σύμμαχο του αύριο… Το τελευταίο συνέβη και με τον Μπάιντεν και την Κάμαλα… Μπορεί σήμερα η Κάμαλα να δηλώνει πως θα ήταν τιμή της μια ενδεχόμενη πρόταση του Μπάιντεν για τη θέση της υποψήφιας Αντιπροέδρου, η σχέση τους ωστόσο δεν ήταν πάντα ανέφελη…
Ιούλιος 2019. Το πρώτο debate για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος… Η πιο δραματική στιγμή της βραδιάς ήταν αποτέλεσμα μιας ερώτησης σχετικά με τις φυλετικές διακρίσεις, όταν η Χάρις παρενέβη, λέγοντας ότι είχε το δικαίωμα να απαντήσει ως η μόνη μαύρη υποψήφια του debate.
Η γερουσιαστής της Καλιφόρνια και πρώην εισαγγελέας έστρεψε τότε τα πυρά της στον Μπάιντεν, καταγγέλλοντας το ιστορικό του συνυποψήφιού της αναφορικά με τα ζητήματα φυλετικών διακρίσεων: «Δεν πιστεύω ότι είσαι ρατσιστής», είπε η Χάρις, απευθυνόμενη στον πρώην αντιπρόεδρο. «Αλλά», συνέχισε, «είναι προσωπικό. Και ήταν πραγματικά οδυνηρό να ακούω να μιλάτε με θερμά λόγια για δύο γερουσιαστές των Ηνωμένων Πολιτειών που έχτισαν αυτή τη φήμη και την καριέρα τους βασιζόμενοι στον φυλετικό διαχωρισμό σε αυτήν τη χώρα».
Η επίθεσή της αφορούσε σε ένα σχόλιο που είχε κάνει ο Μπάιντεν στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, στο οποίο μίλησε με θερμά λόγια για δύο πρώην γερουσιαστές – οπαδούς του φυλετικού διαχωρισμού.
Όταν κλήθηκε από τους αντιπάλους του να ζητήσει συγγνώμη, εκείνος αρνήθηκε. Η Κάμαλα Χάρις τον κατηγόρησε λοιπόν τότε ότι υποστήριζε πολιτικές που θα εμπόδιζαν νέους μαθητές σαν την ίδια να φοιτήσουν στο σχολείο σε περιοχές όπου κυριαρχεί το λευκό στοιχείο. Φανερά αναστατωμένος, ο Μπάιντεν κοίταξε αλλού και όχι την ίδια. «Αυτό ο χαρακτηρισμός της θέσης μου είναι απολύτως εσφαλμένος. Δε έχω επαινέσει τους ρατσιστές. Αυτό δεν είναι αλήθεια», μονολόγησε χωρίς να αναφερθεί στο θέμα αυτό ποτέ ξανά…
«Είναι η πιο όμορφη γενική εισαγγελέας της χώρας»
Ήταν το 2013 όταν ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δέχθηκε έντονες επικρίσεις εξαιτίας του χαρακτηρισμού με τον οποίο συνόδευσε το πρόσωπο της Κάμαλα: «Είναι η πιο όμορφη γενική εισαγγελέας στη χώρας…».
Οι επικριτές του έσπευσαν να πουν ότι το σχόλιο αντικατοπτρίζει τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον χώρο εργασίας τους με τον Ομπάμα να ζητά συγγνώμη.
Πιο συγκεκριμένα, μιλώντας μετά την Χάρις σε εκδήλωση στην Καλιφόρνια, ο αμερικανός πρόεδρος είχε πει ότι «Η Κάμαλα είναι σπουδαία, αφοσιωμένη και σκληρή, χαρακτηριστικά που χρειάζεται να έχει όποιος ασχολείται με το νόμο ώστε να δίνει στον καθένα αυτό που του αξίζει…» για να προσθέσει εν συνεχεία: «Και, επίσης, τυχαίνει να είναι η πιο όμορφη γενική εισαγγελέας στη χώρα. Είναι αλήθεια. Ελάτε τώρα. Και είναι σπουδαία φίλη και με στηρίζει εδώ και πολλά, πολλά χρόνια».
Ήταν η τελευταία αυτή δήλωση του που προκάλεσε κύμα αντιδράσεων στα social media, ανάμεσα στους απανταχού θιασώτες της ορθοπολιτικής φανατίλας, καθώς θεώρησαν ότι τα σχόλιά του ήταν απρεπή και υποβάθμιζαν τις επαγγελματικές ικανότητες της Καμάλα.
Αμέσως μετά ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος μίλησε με την γενική εισαγγελέα, προκειμένου να ζητήσει συγγνώμη για τον «περισπασμό» που προκάλεσαν τα σχόλιά του: «Δεν ήθελε με κανένα τρόπο να μειώσει τις επαγγελματικές επιτυχίες και ικανότητες της γενικής εισαγγελέως» είπε ο υπεύθυνος Τύπου, Τζέι Κάρνεϊ.
Σκληρή, δίκαιη και… αμφιλεγόμενη
Το 2004 η Κάμαλα προκάλεσε την οργή του συνδικαλιστικού οργάνου των αστυνομικών όταν αρνήθηκε να ζητήσει την εσχάτη των ποινών για τον δολοφόνο ενός αστυνομικού. Ωστόσο, επί των ημερών της οι καταδικαστικές αποφάσεις σε υποθέσεις δολοφονίας αυξήθηκαν στο 85%, υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία της πόλης. Δημιούργησε ειδική ομάδα δίωξης εγκλημάτων μίσους, ενώ ήταν μία από τις ελάχιστες δικαστικούς λειτουργούς που στήριξαν ανοιχτά το κίνημα Black Lives Matter ζητώντας να ληφθούν μέτρα για τους θανάτους Αφροαμερικανών από αστυνομικούς.
Έχοντας μεγαλώσει στην Bay Area του Σαν Φρανσίσκο και έχοντας διαπιστώσει με τα μάτια της τις συνέπειες της εφαρμογής του νόμου προς τα μη προνομιούχα στρώματα του πληθυσμού, η Κάμαλα Χάρις θεώρησε ότι ως εισαγγελέας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την εξουσία της για να διορθώσει τις ανισότητες και να προστατεύσει τους πιο ευάλωτους παρεμβαίνοντας στον τρόπο επιβολής του νόμου.
Οι εναλλακτικές μέθοδοι αντιμετώπισης του εγκλήματος-τις μεθόδους αυτές τις περιγράφονται αναλυτικά στο πρώτο της βιβλίο “Smart on Crime”(Έξυπνοι στο Έγκλημα”-, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών) και αποτέλεσαν κομβικά σημεία της καριέρας της ως εισαγγελέας.
Η σκληρή και δίκαιη Εισαγγελέας δεν θα μπορούσε ωστόσο να μην έχει στο βιογραφικό της και κάποιες… αμφιλεγόμενες στιγμές. Για παράδειγμα, ήταν η μόνη υποψήφια των Δημοκρατικών στην οποία το 2016 έκανε δωρεά ο μετέπειτα Υπουργός Οικονομικών του Tραμπ, Στιβ Μανούτσιν.
«Η πολιτική είναι κυρίως θέμα διαχείρισης συμβόλων», όπως έχει πει ο Μιττεράν και η Kάμαλα στην προκειμένη περίπτωση δέχθηκε έντονες επικρίσεις όχι για το ύψος της δωρεάς αυτό καθ’αυτό (2.000 δολάρια είναι το ανώτατο όριο χρημάτων που μπορεί να καταθέσει ένας πολίτης σε καμπάνια υποψηφίου) αλλά για την αποδοχή της εν λόγω δωρεάς εξαιτίας της προϊστορίας της με τον Mανούτσιν.
Η Χάρις ως Γενική Εισαγγελέας της Καλιφόρνια είχε αρνηθεί να προχωρήσει σε αναγκαστική κατάσχεση εναντίον της OneWest, της τράπεζας στην οποία ηγείτο ο Μανούτσιν _ μία αμφιλεγόμενη απόφαση που προκάλεσε τότε πλήθος αρνητικών αντιδράσεων.
Την κατηγόρησαν επίσης για υποκριτική στάση διότι από τη μια είχε αποδεχθεί τη δωρεά του και από την άλλη τον είχε καταψηφίσει λίγους μήνες αργότερα για τη θέση του Υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση Τραμπ μιλώντας για εκείνον με λόγια σκληρά: «Η Γερουσιαστής Χάρις πιστεύει πως το γεγονός ότι ο Μανούτσιν επωφελήθηκε από την δυστυχία χιλιάδων οικογενειών που έχασαν τα σπίτια τους κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης των ενυπόθηκων δανείων των ΗΠΑ τον έκανε ακατάλληλο να διαχειριστεί τα οικονομικά του έθνους μας και να υποστηρίξει τους εργαζόμενους...Πως λοιπόν αποδέχθηκε λίγο πιο πριν τη δωρεά ενός ανθρώπου που κατ’ αυτήν έχει κάνει τόσο μεγάλο κακό;», διερωτήθηκαν, δικαίως, κάποιοι...
Ακόμη ένα «κατηγορώ» έγκειται στο γεγονός ότι η Κάμαλα Χάρις χρησιμοποιούσε τον λογαριασμό της καμπάνιας της για να χρηματοδοτεί διαμονές της σε πεντάστερα ξενοδοχεία των 1000 δολαρίων τη βραδιά και αεροπορικά εισιτήρια πρώτης θέσης, κατά τη διάρκεια της σχεδόν πενταετούς θητείας της ως γενική εισαγγελέας. Εν τω μεταξύ, οι υπάλληλοί της χρησιμοποιούσαν τις φθηνότερες πτήσεις και διέμεναν σε διαφορετικά ξενοδοχεία με περίπου 250 δολάρια τη βραδιά.
Η πιο δυσάρεστη πτυχή της χρήσης των κεφαλαίων της καμπάνιας –παρότι νόμιμη- ήταν το σκηνικό λιτότητας στην τότε κυβέρνηση της Καλιφόρνια. Όταν ο Δημοκρατικός κυβερνήτης Τζέρι Μπράουν ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2011, εισήγαγε μια κουλτούρα λιτότητας για τον εαυτό του, το προσωπικό του και τους κυβερνητικούς υπαλλήλους του.
Όταν η Χάρις ορκίστηκε, ο προϋπολογισμός της Καλιφόρνιας ήταν σε αναταραχή και τα τμήματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικού της Υπουργείου Δικαιοσύνης, διατάχθηκαν να βρουν τρόπους εξοικονόμησης πόρων που περιλάμβαναν περικοπές προσωπικού. «Το περιβάλλον ήταν τέτοιο που οι άνθρωποι έπαιρναν κυριολεκτικά την πιο φθηνή πτήση της Southwest», έχει επισημανθεί χαρακτηριστικά για την εποχή εκείνη. Μοναδική εξαίρεση, η Κάμαλα…
Τέλος, το 2015 κατηγορήθηκε για ανακολουθία αναφορικά με τη θέση της επάνω στην θανατική ποινή. Πιο συγκεκριμένα, όταν ένας δικαστής του ομοσπονδιακού περιφερειακού δικαστηρίου, αποφάσισε για την περίπτωση ενός βιαστή –δολοφόνου, που ήταν καταδικασμένος σε θανατική ποινή, να μείνει στη φυλακή για 25 χρόνια, υποστηρίζοντας ότι η καθυστέρηση και η αβεβαιότητα ισοδυναμούν με την πιο «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία», η Χάρις άσκησε έφεση προς μεγάλη απογοήτευση των υπέρμαχων της κατάργησης της θανατικής ποινής.
«Από τη μία πλευρά υποστηρίζει ότι η θανατική ποινή είναι αντισυνταγματική κι από την άλλη δεν υπερασπίστηκε αυτό στο δικαστήριο», είπαν τότε οι επικριτές της.
Η Χάρις έσπευσε να δικαιολογήσει την απόφαση της υποστηρίζοντας πως «υπήρχαν δύο λόγοι για αυτό».
Πρώτον, δεν είχε άλλη επιλογή από νομική άποψη και δεύτερον ότι διαφωνούσε κάθετα με το επιχείρημα του δικαστή, ότι δηλαδή οι υποθέσεις όπου τα εγκλήματα τιμωρούνται με θανατική ποινή απαιτούν πολύ χρόνο μεταξύ καταδίκης και εκτέλεσης. «Η δικαιοσύνη είναι κάτι που δεν επιταχύνεται», τόνισε τότε.
Ωστόσο, αναγνώρισε την αμηχανία και δυσκολία της στο να ασκήσει έφεση, η οποία επικύρωσε τελικά με επιτυχία την επιβολή της θανατικής ποινής: «Ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έπρεπε να κάνω», είπε. Κι όπως όλα δείχνουν, έχει ακόμη πολλά δύσκολα να κάνει στο όνομα της Προεδρίας ακόμη κι αν συνείδησή της, της υπαγορεύει άλλα…