Στο «κόκκινο» οι σχέσεις Γαλλίας - Τουρκίας - Γιατί ο Μακρόν κήρυξε «πόλεμο» στους τζιχαντιστές

Στο  «κόκκινο» έχει φτάσει η ένταση ανάμεσα σε Παρίσι και Άγκυρα, καθώς ο Ταγίπ Ερντογάν έφτασε στο σημείο να προχωρήσει σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά του  Εμανουέλ Μακρόν, λέγοντας ότι χρειάζεται «θεραπεία σε ψυχικό επίπεδο, οι οποίες οδήγησαν τη Γαλλία να ανακαλέσει τον πρέσβη της στην Άγκυρα.

Οι πρωτοφανείς δηλώσεις του Τούρκου προέδρου έγιναν με αφορμή την απόφαση του Γάλλου προέδρου να κηρύξει «πόλεμο» κατά του ριζοσπαστικού ισλαμισμού, δίνοντας άδεια ώστε να φωτιστούν κυβερνητικά κτίρια με τα σκίτσα του περιοδικού Charlie Hebdo που απεικονίζουν τον Μωάμεθ και έγιναν η αιτία για τον πρόσφατο αποκεφαλισμό καθηγητή από φανατικό μουσουλμάνο.

Ο Εμανουέλ Μακρόν υιοθετεί μια αποφασιστική στάση στο θέμα, η οποία προφανώς συνδέεται με την ιστορική παράδοση των Γάλλων  υπέρ της ανεκτικότητας και του κοσμικού χαρακτήρα της γαλλικής δημοκρατίας, αλλά ενδεχομένως να αντανακλά και την βούληση του Γάλλου προέδρου να μην επιτρέψει στα ακραία πολιτικά στοιχεία, κυρίως στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν να εκμεταλλευτεί την οργή του κόσμου για τον αποκεφαλισμό του άτυχου εκπαιδευτικού.

Από την άλλη πλευρά, ο Τούρκος πρόεδρος βρίσκεται απέναντι στα γαλλικά συμφέροντα με την επιθετική πολιτική του στη Μεσόγειο, ενώ επιδιώκει τα τελευταία χρόνια να αναδειχθεί σε κύριο εκφραστή του μουσουλμανικού κόσμου.

Σε ομιλία του ο πρόεδρος της Γαλλίας έκανε για πρώτη φορά λόγο για τον θρησκευτικό απομονωτισμό και ανέλυσε το πλάνο του το οποίο θα κινηθεί σε πέντε άξονες με μέτρα πρόληψης κατά της ριζοσπαστικοποίησης των νεαρών μουσουλμάνων και της πάταξης των αποσχιστικών τάσεων στην κοινωνία.

Προχώρησε μάλιστα ήδη σε μαζικές απελάσεις ισλαμιστών αποφασίζοντας ταυτόχρονα το κλείσιμο των συλλόγων που δραστηριοποιούνται κατά της ισλαμοφοβίας.

Ερντογάν για Μακρόν: «Χρειάζεται ψυχίατρο»

Στην άλλη άκρη της Μεσογείου ο «Σουλτάνος» Ερντογάν χρησιμοποίησε πολύ σκληρά λόγια κατά του Γάλλου ομόλογού του, λέγοντά ξεκάθαρα ότι ο πρόεδρος Μακρόν χρήζει ψυχιατρικής φροντίδας.

“Πιο είναι το πρόβλημα αυτού του ατόμου που λέγεται Μακρόν με τους μουσουλμάνους και το Ισλάμ; Ο Μακρόν χρειάζεται θεραπεία σε ψυχολογικό επίπεδο,” δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος σε επαρχιακό συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην πόλη της Καισάρειας.

Η γαλλική προεδρία κατήγγειλε, συγκεκριμένα, τις «απαράδεκτες» δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας, που έθεσε υπό αμφισβήτηση την «ψυχική υγεία» του Γάλλου ομολόγου του Εμανουέλ Μακρόν, λόγω της συμπεριφοράς του προς τους μουσουλμάνους.

Μακρόν: Η πολιτική Ερντογάν είναι επικίνδυνη


«Οι δηλώσεις του προέδρου Ερντογάν είναι απαράδεκτες. Η προκλητικότητα και η αγένεια δεν αποτελούν μέθοδο. Αξιώνουμε από τον Ερντογάν να αλλάξει την πορεία της πολιτικής του, διότι είναι επικίνδυνη από κάθε άποψη. Δεν εισερχόμαστε σε ανώφελες πολεμικές και δεν αποδεχόμαστε τις προσβολές», σχολίασε το προεδρικό γραφείο ,ανακοινώνοντας ότι το Παρίσι ανακαλεί για διαβουλεύσεις τον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Άγκυρα.

«Η Γαλλία σημειώνει, επιπλέον, την απουσία συλλυπητήριων μηνυμάτων και μηνυμάτων συμπαράστασης εκ μέρους του προέδρου της Τουρκίας μετά τη δολοφονία του Σαμιέλ Πατί», του καθηγητή που αποκεφαλίστηκε πριν από μία εβδομάδα σε μια ισλαμιστική επίθεση, κοντά στο σχολείο του, στα προάστια του Παρισιού.

Διαρκής επιδείνωση στις σχέσεις Γαλλίας - Τουρκίας

Οι σχέσεις Άγκυρας - Παρισίων έχουν επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες καθώς η Τουρκία, εκτός από την Ανατολική Μεσόγειο, προσπαθεί να αναλάβει τον διπλωματικό και στρατιωτικό έλεγχο στη Βόρειο Αφρική και την υποσαχάρια Αφρική. Από το 2010 έως το 2016, η Άγκυρα άνοιξε 26 πρεσβείες στην Αφρική και η παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη χρησιμεύει πλέον ως πλατφόρμα από την οποία η Άγκυρα μπορεί να προωθήσει τη συνεχιζόμενη προσπάθειά της να επεκτείνει το οικονομικό και πολιτικό της αποτύπωμα σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο.


Την ίδια στιγμή ο Στρατηγός François Lecointre, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας μιλώντας στην εφημερίδα Les Echos, αναφέρει ότι η Τουρκία «είναι ένας σημαντικός στρατός, μέλος του ΝΑΤΟ που διαθέτει δύο πλεονεκτήματα. Καταρχήν, επιχειρεί κυρίως κοντά στις βάσεις του: βορειοανατολική Συρία, βόρειο Ιράκ, με λίγα λόγια, στα σύνορά του, γεγονός που αλλάζει πολλά πράγματα. Και στη συνέχεια, όταν παρεμβαίνει πιο μακριά, όπως στη Λιβύη, το πράττει με την εργαλειοποίηση ή ακόμα και την παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αυτό είναι η ισχύς μιας αχαλίνωτης δύναμης»