Η 30χρονη Σάρα Μακ Μπράιντ έγραψε χθες ιστορία ως η πρώτη transgender γερουσιαστής που εκλέγεται στις ΗΠΑ. Αυτή, είναι η ιστορία της ζωής της…
Το έναυσμα για την ενασχόλησή της Σάρα με την πολιτική ήρθε 16 χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου των Δημοκρατικών του 2004 στη Βοστώνη, ένας 13χρονος από το Γουίλμινγκτον του Ντελαγουέρ, μαγνητίζεται από τον λόγο ενός υποψήφιου Δημοκρατικού γερουσιαστή, του Μπαράκ Ομπάμα. Η περιγραφή του μελλοντικού προέδρου για μια ανεκτική Αμερική που εκτιμά τη διαφορετικότητα αγγίζει τη Σάρα Μακ Μπράιντ, η οποία «αναδημιουργεί» τη σκηνή του Συνεδρίου των Δημοκρατικών στην κρεβατοκάμαρά της απαγγέλλοντας την κεντρική ομιλία του Ομπάμα και άλλες ιστορικές ομιλίες.
Ο έφηβος αυτός πάλευε με ζητήματα ταυτότητας. Πάντα γνώριζε ότι η γυναικεία ταυτότητα που ένιωθε από παιδί δεν ταίριαζε με το φύλο με το οποίο είχε γεννηθεί και αγωνιζόταν για να την αποδεχθεί. «Πήγαινα στο μπάνιο, κοιταζόμουν στον καθρέφτη και έλεγα δυνατά: “Είμαι τρανσέξουαλ”… Και τότε αμέσως, ένιωθα πολλή ντροπή και έλεγα: “Όχι, δεν είμαι. Οχι δεν είμαι».
Με τα χρόνια, το πάθος της για την πολιτική μεγάλωσε, αλλά ένιωθε ότι τα όνειρα και η ταυτότητά της ήταν ασύνδετα. Ήλπιζε πως αν μπορούσε να περάσει τουλάχιστον τη ζωή της μαχόμενη για την ισότητα και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, θα αισθανόταν τελικά ολοκληρωμένη. «Έπρεπε να παραιτηθώ από τον εαυτό μου για να ονειρεύομαι ξανά», λέει. «Κανείς δεν πρέπει να αναγκάζεται να μην ονειρεύεται πια». Μέχρι τα 17 της η Μακ Μπράιντ, ήταν επικεφαλής των Νέων Δημοκρατικών στο Ντέλαγουερ. Εργάστηκε στην εκστρατεία του Τζακ Μάρκελ για να εκλεγεί Κυβερνήτης, ταξιδεύοντας μαζί του σε όλη την Πολιτεία και παρουσιάζοντάς τον σε εκδηλώσεις. «Αυτοί οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι νοιάζονταν για αυτά που ήθελα να πω και μου τόνισαν τη δύναμη της φωνής μου». Το 2009, η Μακ Μπράιντ πήγε στην Ουάσινγκτον για να ξεκινήσει το κολέγιο. Στο πρώτο έτος εκλέχθηκε πρόεδρος της σχολής της. Κατά τη διάρκεια της θητείας της υποστήριξε την στέγαση για άτομα «ουδέτερου φύλου» στην πανεπιστημιούπολη και τη δημιουργία μαθήματος για την «Σεξουαλικότητα και Ομοφυλοφιλία ανηλίκων». Ωστόσο, δεν ήταν ευτυχισμένη. «Δεν ζούσα διπλή ζωή», λέει. «Απλώς δεν ζούσα τη ζωή μου». Εκείνες τις Απόκριες, αποφάσισε να ντυθεί «καθημερινό κορίτσι» . «Όταν άρχισαν να κυκλοφορούν φωτογραφίες στο Facebook, οι άνθρωποι άρχισαν να λένε, "Ουάου, αυτό είναι φοβερό". Και σκέφτηκα, "Ω, θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου." » λέει η Μακ Μπράιντ.
Η στιγμή της αποκάλυψης και ο «θρήνος» των γονιών
Όταν η Μακ Μπράιντ πήγε στο πατρικό της για τα Χριστούγεννα εκείνη τη χρονιά, η μητέρα της, η Σάλι Μακ Μπράιντ, παρατήρησε ότι το μικρότερο παιδί της ήταν σκεπτικό και αφηρημένο. Η Σάρα βασανιζόταν για το πώς θα αποκάλυπτε την αλήθεια στην οικογένειά της, αν και ήταν σίγουρη ότι θα τη δεχόταν - όπως όταν ο μεγαλύτερος αδερφός της τους είπε πως είναι γκέι σχεδόν μια δεκαετία πριν.
Έτσι, κατά τη διάρκεια των διακοπών της, η Σάρα κάθισε δίπλα στη μητέρα της στον καναπέ και με ήρεμη φωνή, της αποκάλυψε το βαθύτερο μυστικό της. «Της είπα: “Σκέφτομαι πολύ για την ταυτότητα του φύλου μου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είμαι τρανσέξουαλ”. Η μητέρα μου έπεσε στα πατώματα. Δεν είπε λέξη. Και τότε άρχισε να θρηνεί. «Η λέξη που δεν θέλει να χρησιμοποιώ, αλλά για μένα περιγράφει καλύτερα πώς ένιωσα, είναι η “καταστροφή”. Ήταν σαν να σταμάτησε ο κόσμος, το στομάχι μου δέθηκε κόμπος», λέει η Σάλι. «Δεν θα το εξισώσω ποτέ με το θάνατο ενός παιδιού, αλλά σχεδόν ένιωθα έτσι…»
Την άνοιξη, η Σάρα κάθισε με τον πατέρα της, Ντέιβ Μακ Μπράιντ, στην κουζίνα τους και τότε «έσπασε». Είχε αποφασίσει ότι ήθελε να ζήσει ανοιχτά ως τρανσέξουαλ γυναίκα, αλλά είχε ένα σωρό φόβους και ανησυχίες. «Ανακουφίστηκα επειδή είχα δει πως όλοι ήταν υποστηρικτικοί μέχρι στιγμής, αλλά ανησυχούσα ότι, ιδιαίτερα οι γονείς μου, δεν θα με αγαπούσαν όπως μέχρι τότε. Ανησυχούσα πως η αγάπη τους θα ήταν για κάποιον που νόμιζαν ότι είμαι, όχι για κάποιον που πραγματικά ήμουν. «Της είπα: “Αυτό δεν είναι αλήθεια. Σ 'αγαπώ τόσο πολύ όσο και πριν”, λέει ο Ντέιβ. “Αλλά η αλήθεια ήταν πως ακόμα θρηνούσα για τον γιο μου. Υπήρχε αλήθεια στο φόβο της ότι δεν θα την αγαπούσα όσο τον αγαπούσα και το ήξερα και το ήξερε…»
Με τους γονείς της, που στέκονται πάντα στο πλευρό της
Η Σάρα αποφάσισε να αποκαλύψει δημόσια την ταυτότητά της μετά τη λήξη της προεδρίας της τον Μάιο, τόσο για να δώσει στον εαυτό της όσο και για τους γονείς της αρκετούς μήνες για να προετοιμαστεί για τη μετάβασή της και επειδή ανησυχούσε ότι η αναπόφευκτη προσοχή θα αποσπούσε την πανεπιστημιούπολη καθώς προσπαθούσε να ολοκληρώσει τη νομοθετική της ατζέντα. Όταν δημοσίευσε την «κατάστασή» της στο Facebook, εξηγώντας ότι ήταν τρανσέξουαλ, συγκλονίστηκε από τη θετική ανταπόκριση. Έλαβε αμέτρητα σχόλια που την υποστήριζαν τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και αυτοπροσώπως. «Μόλις είπα την αλήθεια, αυτός ο φόβος που ένιωθα άρχισε να διαλύεται και το μυαλό μου άρχισε να καθαρίζει»,λέει η Σάρα.
Λίγες μόλις εβδομάδες μετά η Σάρα είχε ήδη βιώσει κάτι που προηγουμένως θεωρούσε αδύνατο: επίσκεψη στον Λευκό Οίκο ως ο αυθεντικός εαυτός της. Ήταν προσκεκλημένη στη δεξίωση γα τον εορτασμό του LGBTQ Pride Month μετά την επιλογή της να δημοσιοποιήσει τον πραγματικό της εαυτό. «Από τότε που είπα την αλήθεια έχω εκπλαγεί με τα πράγματα που νόμιζα ότι θα ήταν αδύνατα και όμως δεν είναι».
Με τον Τζο Μπάιντεν
«Ο διάβολος μεταμορφωμένος»
Την άνοιξη του 2013, ένας άγνωστος απείλησε να μαχαιρώσει τη Σάρα Μακ Μπράιντ. Ήταν στο Ντόβερ, την πρωτεύουσα του Ντελαγουέρ, ασκώντας πιέσεις για το νόμο περί διακρίσεων για την ταυτότητα των φύλων, όταν μια άγνωστη γυναίκα τη ρώτησε αν είχε κάνει «τη χειρουργική επέμβαση». Όταν αρνήθηκε να απαντήσει, η γυναίκα ανέφερε τι θα της έκανε αν την έβλεπε ποτέ στο μπάνιο. «Είχα συνηθίσει τα σχόλια πίσω από το πληκτρολόγιο που ήταν βίαια, αλλά κατάμουτρα - αυτό είναι τρομαχτικό. Είναι κάτι που δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό σου», λέει η Μακ Μπράιντ. Αυτή η απειλή ήρθε κατά τη διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου στο κολέγιο, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πρακτικής του Λευκού Οίκου που την έκανε ένα από τα πρώτα ανοιχτά τρανσέξουαλ άτομα που εργάστηκαν εκεί. Όταν σκέφτηκε πως ήθελε τελικά να επιστρέψει στο Ντέλαγουερ, συνειδητοποίησε ότι η Πολιτεία της πατρίδας της δεν προσέφερε καμία προστασία σε έναν τρανσέξουαλ που απολύθηκε, που του αρνήθηκαν τη στέγαση ή εκδιώχθηκε από ένα εστιατόριο λόγω της ταυτότητας του φύλου του. Έτσι, κάλεσε τον Κυβερνήτη του Ντέλαγουερ Μάρκελ, στον οποίο είχε εργασθεί για την εκλογή του ζητώντας του να προωθήσει τροποποιήσεις στη νομοθεσία. Η Μακ Μπράιντ είχε προγραμματίσει τα μαθήματά της, ώστε να μπορεί να φεύγει από την Ουάσινγκτον κάθε Τετάρτη για να υποστηρίξει την εργασία της για τη νομοθεσία του Ντελαγουέρ. Είχε συνεχείς συναντήσεις με τους νομοθέτες για να υποστηρίξει το νομοσχέδιο. Και οι δύο γονείς της λένε ότι ήταν απίστευτα δύσκολο να επιχειρηματολογήσει μπροστά σε νομοθέτες για ένα τέτοιο προσωπικό ζήτημα. Η μητέρα της, η Σάλι, θυμάται τους αντιπάλους του νομοσχεδίου που έλεγαν πως οι τρανσέξουαλ είναι «φρικιαστικοί». Ο Ντέιβ θυμάται έναν υπουργό να αποκαλεί τη Σάρα «ο διάβολος μεταμορφωμένος».
«Το άκουσμα αυτό ήταν ταπεινωτικό και απάνθρωπο για το παιδί μου», λέει η Σάλι. «Αυτό ήταν ίσως το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να περάσω στη ζωή μου. Ήταν καταθλιπτικό και λυπηρό. Εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να το αντιμετωπίσω». Η Σάρα συνέχισε να ασκεί πιέσεις για το νομοσχέδιο μέχρι τον Ιούνιο του 2013, όταν η τροποποίηση έγινε νόμος. Προστέθηκε ο όρος «ταυτότητα φύλου» στη λίστα των απαγορευμένων πρακτικών διακρίσεων και εγκλημάτων μίσους στο Ντέλαγουερ και αυξήθηκε η ποινή εάν κάποιος στόχευε στο θύμα ενός εγκλήματος λόγω της ταυτότητας του φύλου του θύματος. Η υπεράσπιση της Σάρας για τη νομοθεσία είναι ένας σημαντικός λόγος που - μαζί με άλλους που αγωνίστηκαν για την ψήφισή του- τελικά έλαβε τη διάκριση «Order of the First State», την υψηλότερη τιμή που μπορεί να απονείμει ο Κυβερνήτης του Ντελαγουέρ. «Δεν νομίζω ότι θα είχε γίνει χωρίς αυτήν.», λέει ο Μάρκελ. «Ο ρόλος που διαδραμάτισε, να εκθέσει τον εαυτό της και να προωθήσει μια ατζέντα ισότητας θα ωφελήσει τους ανθρώπους για τις επόμενες γενιές».
Ο έρωτας με τον Αντι
Ο Αντριου Κρέι ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα. Πρόσφατα είχε βγει από μια σχέση, η οποία τον είχε άφησε «κάπως τσαλακωμένο», λέει ένας στενός φίλος του, όταν κυριολεκτικά έπεσε πάνω σε μιαν άγνωστη στον Λευκό Οίκο. Αυτό που συνειδητοποίησε σύντομα, ωστόσο, ήταν ότι η άγνωστη ήταν μια μικρή διασημότητα στην κοινότητα LGBTQ - μια 21χρονη που ονομαζόταν Σάρα Μακ Μπράιντ. Ο Κρέι, που μόλις είχε γίνει 26 ετών ήταν ανερχόμενο αστέρι στην υπεράσπιση της υγειονομικής περίθαλψης LGBTQ. Το έργο του αναφέρθηκε αρκετές φορές στον Νόμο περί «Προσιτής Φροντίδας», η οποία απαγόρευε τις διακρίσεις λόγω φύλου. Η έρευνα που συνέγραψε αποκάλυψε πρακτικές διακρίσεων που αποσκοπούσαν στην άρνηση της κάλυψης της υγειονομικής περίθαλψης σε τρανσέξουαλ άτομα, οι οποίες συνέβαλαν στο να τον τιμήσει τελικά ο Λευκός Οίκος ως «Πρωταθλητή της αλλαγής» το 2014. Ο Κρέι, ένας τρανσέξουαλ που πήρε το προπτυχιακό του δίπλωμα στο Northwestern και το πτυχίο νομικής στο Michigan, έμεινε αποσβολωμένος από την ομορφιά και τη λάμψη της Μακ Μπράιντ. Περίπου δύο μήνες μετά την αρχική τους συνάντηση, ένα μήνυμα έφτασε στα εισερχόμενα της Μακ Μπραιντ από κάποιον που θυμόταν αόριστα. «Ήταν πραγματικά αξιολάτρευτο», λέει. Βγήκαν μαζί και γνωρίστηκαν, είχαν κοινά ενδιαφέροντα, ίδια γούστα, περνούσαν καλά μαζί.
Με τον αγαπημένο της Άντι
Όσο φρόντιζαν και αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, άλλο τόσο προκαλούσαν ο ένας τον άλλον πνευματικά – σαν παιχνίδι. ΄Εγιναν αχώριστοι, ειδικά αφού ο Κρέι γνώρισε την οικογένεια της Μακ Μπράιντ σε διακοπές στα Μπαρμπάντος. «Η ανησυχία που είχα περισσότερο για αυτήν ήταν αν θα βρισκόταν κάποιος που να την αγαπά» λέει ο πατέρας της Σάρα, ψάχνοντας να βρει τις σωστές λέξεις. «Ο Άντι ήταν θεόσταλτος. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα».
«Δεν ήθελε να πεθάνει»
΄Ενα βράδυ στα τέλη του 2013 ο κόσμος τους ξαφνικά γκρεμίστηκε. Μετά από μήνες διαμαρτυρίας για πόνο στη γλώσσα του, ο ΄Αντι τελικά πήγε στο γιατρό για να το ελέγξει. Ο γιατρός τους είπε τα νέα μια εβδομάδα αργότερα: Ο Άντι είχε καρκίνο του στόματος. «Ήταν τρομοκρατημένος», λέει ο Γουέσλι Γκάρσον, στενός φίλος του ζευγαριού. «Δεν ήθελε να πεθάνει». Όταν ο ΄Αντι γύρισε σπίτι από το νοσοκομείο αφού υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση 12 ωρών, η Σάρα έπρεπε να αναρροφά περιοδικά τον σωλήνα τραχειοστομίας του΄Αντι , ώστε να μπορεί να αναπνέει, αλλά στην πρώτη της προσπάθεια στο σπίτι, δεν μπορούσε να το κάνει σωστά και φοβόταν ότι θα πέθαινε ακριβώς μπροστά στα μάτια της. «Ήταν συντριπτικό και για τους δυο μας», λέει η Σάρα. Μετά τη χειρουργική επέμβαση ο ΄Αντι έκανε έξι εβδομάδες καθημερινής ακτινοβολίας και εβδομαδιαίας χημειοθεραπείας, που τον άφησαν πολύ κουρασμένο και με πόνους για μήνες. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ανάρρωσής του, το ζευγάρι γιόρταζε τα μικρά επιτεύγματα - βάζοντας το πουκάμισό του δύο εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση, τρώγοντας στερεά τροφή μετά από ένα μήνα και βγαίνοντας για φαγητό μετά από δύο μήνες. Παρά τον πόνο, ο ΄Αντι ήθελε να διατηρήσει την ομαλότητα όσο γινόταν . Ζήτησε από τους φίλους του να μην σταματήσουν να αστειεύονται μαζί του, ακόμη και για τον καρκίνο του, και συνέχισε τη δουλειά του όταν ήταν δυνατόν. Τον Μάρτιο του 2014, έγραψε ένα άρθρο για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να εγγραφούν για ασφάλιση υγείας.
Με τον σύζυγό της
Τον επόμενο μήνα, ο Άντι πήρε την είδηση για την οποία προσευχόταν το ζευγάρι: Ήταν απαλλαγμένος από καρκίνο. Συνέχισε να εργάζεται στο Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο με τη Σάρα, υποστηρίζοντας καλύτερες επιλογές υγειονομικής περίθαλψης για τα τρανσέξουαλ άτομα. Όμως, λίγους μήνες μετά ο ΄Αντι εμφάνισε πόνο στο στήθος και άσχημο βήχα. ΄Εκανε επιπλέον εξετάσεις και ο γιατρός τους έδωσε τα νέα: ο καρκίνος του είχε επιστρέψει και είχε εξαπλωθεί στους πνεύμονές του. Πριν από ένα ραντεβού παρακολούθησης, όπου θα μάθαιναν αν ο καρκίνος του ΄Αντι ήταν σε τελικό στάδιο ή όχι, το ζευγάρι κάθισε στον καναπέ στο σαλόνι τους. Εκεί τη ρώτησε: "Εάν αποδειχθεί ότι αυτό είναι ανίατο, θα με παντρευτείς;" Ήταν τον Ιούλιο του 2014 όταν οι γιατροί είπαν στον Άντι ότι είχε έναν χρόνο ζωής.
Το ζευγάρι σχεδίαζε να παντρευτεί σε ένα αγρόκτημα στο Charlottesville τον Οκτώβριο. Αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο Άντι ήταν μια σκιά του εαυτού του. Η Σάρα σταμάτησε να εργάζεται για να τον φροντίσει . Οι δυνάμεις του μειώθηκαν γρήγορα σε σημείο που έγινε πολύ επίπονο το να σηκωθεί και να φάει. Η μητέρα του Άντι πρότεινε να επισπεύσουν το γάμο, κάτι με τον οποίο συμφώνησαν. Το προγραμμάτισαν για τις 24 Αυγούστου, έχοντας μόλις πέντε ημέρες για να το οργανώσουν . Ζήτησαν από τον Επίσκοπο Τζιν Ρόμπινσον, τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο επίσκοπο στην Επισκοπική Εκκλησία, να τελέσει τον γάμο. Η Σάρα αφαίρεσε όλες τις αναφορές του θανάτου από την τελετή, αφήνοντας μόνον το «για πάντα». Λίγο πριν από την ημέρα του γάμου τους, η Σάρα έπιασε τον Άντι να μουρμουρίζει μια φράση ξανά και ξανά καθώς κοιμόταν: «για πάντα, για πάντα».
Το πρωί του γάμου με μια φορητή φιάλη οξυγόνου και δύο στενούς φίλους να τον συνοδεύουν στην αναπηρική καρέκλα του, ο Άντι μπήκε στον χώρο. Πενήντα καλεσμένοι - χωρίς να γνωρίζουν πως είχε κοντέψει να πεθάνει από ασφυξία λίγα λεπτά πριν – τον υποδέχθηκαν με χειροκροτήματα. Μωβ ορχιδέες και μπλε ορτανσίες γέμισαν το χώρο. Η Σάρα και ο Άντι αντάλλαξαν όρκους καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει. Η Σάρα είχε ήδη συντομεύσει ό, τι έπρεπε ο καθένας να πει σε τρεις προτάσεις, επειδή ο Άντι ίσα που μπορούσε να μιλήσει.
Δύο ημέρες μετά το γάμο, ο Άντι πήγε στο νοσοκομείο Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη για να ξεκινήσει χημειοθεραπεία. Οι γιατροί τον προειδοποίησαν ότι αν δεν ήταν σε καλή κατάσταση για τη θεραπεία, θα τον σκότωνε σχεδόν αμέσως. Ένας γιατρός ρώτησε τελικά εάν ο Άντι θα προτιμούσε τη συνέχιση της ζωής του σε κατάσταση φυτού ή εάν θα ήθελε να προκύψει φυσικός θάνατος. Ήταν η πρώτη - και μόνη - εκτεταμένη συνομιλία που θα είχαν η Σάρα και ο Άντι ως σύζυγοι. Η Σάρα κρατούσε το χέρι του συζύγου της κάθε βράδυ. Αν και ο Άντι δεν μπορούσε να κινηθεί πλέον, άγγιζε συχνά τη βέρα του. Ήρθε η μέρα, που όταν ο ΄Αντι ξύπνησε το πρωί η Σάρα είχε την αίσθηση ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα ξυπνούσε, οπότε απλώς του είπε, «Σ’ αγαπώ». Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Κι εγώ σ’ αγαπώ»…
H Σάρα την ημέρα του γάμου της
Μια στιγμή που αλλάζει τη ζωή
Μετά το θάνατο του Άντι το 2014, η Σάρα συνέχισε την δουλειά της στο Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο, όπου επικεντρώθηκε στην επέκταση της προστασίας κατά των διακρίσεων και συνέχισε να εργάζεται για την Εκστρατεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. «Ήμουν τόσο θυμωμένη μετά τον θάνατο του ΄Αντι επειδή δεν είχε περισσότερο χρόνο στη ζωή του να ζήσει ως ο αυθεντικός του εαυτός», λέει η Σάρα. «Θύμωνα που οι άνθρωποι ξυπνούν κάθε πρωί και επιλέγουν να μισούν και να χτίζουν έναν κόσμο που εμποδίζει τους ανθρώπους να ζήσουν την αλήθεια τους. Για μένα, είχε ανάψει μια φωτιά - ήθελα να βεβαιωθώ ότι κανείς δεν πρέπει να κρύβεται πια γιατί δεν ξέρουμε ποτέ πόσο καιρό έχουμε. Αυτό είναι ένα τεράστιο κίνητρο για μένα κάθε μέρα».
Τον Απρίλιο του 2016, η Σάρα πήρε μια selfie σε ένα λουτρό της Βόρειας Καρολίνας, όπου απαγορευόταν να βρίσκεται, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τον αμφιλεγόμενο νόμο του κράτους, ο οποίος περιορίζει ποιες δημόσιες τουαλέτες μπορούν να χρησιμοποιούν οι τρανσέξουαλ. Η φωτογραφία έγινε viral. Λίγους μήνες αργότερα, της προσφέρθηκε μια από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες της ζωής της: Χρόνος για να μιλήσει στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος του 2016 στη Φιλαδέλφεια –ήταν η πρώτη ανοιχτά τρανσέξουαλ Αμερικανίδα που μίλησε σε ένα τέτοιο Συνέδριο. Καθώς ανέβηκε στο πόντιουμ, άκουσε να φωνάζουν το όνομά της και είδε τους γονείς της στο πλήθος. «Το όνομά μου είναι Σάρα Μακ Μπράιντ και είμαι υπερήφανη τρανσέξουαλ Αμερικανίδα», είπε στην αρχή της ομιλίας της. Στα επόμενα τέσσερα λεπτά, η Σάρα εξήγησε γιατί πίστευε ότι η Χίλαρι Κλίντον θα ήταν καλύτερη πρόεδρος από τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά αυτό που συγκίνησε τον κόσμο ήταν όταν μίλησε για τον Άντι.
Αυτό που κάνει τη Σάρα πετυχημένη στην υπεράσπιση όσων πιστεύει είναι η προθυμία της να είναι ανοιχτή στον κόσμο σε βαθιά προσωπικά πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομιλία της στο Συνέδριο των Δημοκρατικών ήταν συγκινητική - όλοι, ανεξάρτητα από την ταυτότητα του φύλου, μπορούν να νιώσουν την αγάπη και την απώλεια - και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κρατικοί νομοθέτες του Ντελαγουέαρ ήταν δεκτικοί στο λόμπινγκ της για τη ψήφιση του νόμου - έβαλε ένα ανθρώπινο πρόσωπο στο θέμα. «Η Σάρα είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που γεννιέται με αυτό που χρειάζεται για να είναι μπροστάρισσα σε κάτι», λέει ο Επίσκοπος Ρόμπινσον. «Αντί να προσπαθήσει να ξεφύγει από αυτό, το έχει αγκαλιάσει».