Τις τελευταίες ημέρες ένα αλλόκοτο πλάσμα ξαφνιάζει κατοίκους της
Νέας Υόρκης: Ένας υπερφυσικός ποντικός περιφέρεται σε δρόμους και μέσα μαζικής μεταφοράς. Το «τέρας» πειράζει τους περαστικούς, ρουθουνίζει και γρυλίζει, μεταφέρει γιγαντιαία κομμάτια πίτσας ή προσπαθεί να παρεισφρύσει στο μετρό.
Προφανώς πρόκειται περί μεταμφιεσμένου ανθρώπου, όμως οι κινήσεις και η συμπεριφορά του, ο ρεαλισμός της όλης παρουσίας του, τον κάνουν εξαιρετικά ενοχλητικό. Και, βεβαίως, η επιλογή του ποντικού ως ζώου προς αναπαράσταση, είναι από μόνη της αποκρουστική, ιδιαίτερα για τους Νεοϋορκέζους, οι οποίοι έχουν συνδέσει τα ποντίκια με το βρώμικο ιστορικό των υπονόμων και των δρόμων της πόλης τους.
Έκπληξη και απορία προκαλεί ο άνθρωπος-ποντίκι με την επιμονή του να συμπεριφέρεται σαν τρωκτικό, χωρίς να αποκαλύπτεται και χωρίς να επαιτεί ή έστω να υποκλίνεται όπως κάνουν συνήθως οι καλλιτέχνες του δρόμου. Γι' αυτό και οι «παραστάσεις» του πόντικα προκαλούν κυρίως θυμό παρά θυμηδία.
Ορισμένοι διαβάτες καταφέρνουν να γελάσουν μαζί του, άλλοι απλώς τον προσπερνούν με συγκρατημένη αηδία, πολλοί όμως δηλώνουν ότι θα ήθελαν να τον πλακώσουν στις κλωτσιές -κάτι μάλλον ανησυχητικό για τα βαρβαρικά ορμέμφυτα των ανθρώπων απέναντι στο παράδοξο, ένστικτα που δεν έχει καταφέρει να εξουδετερώσει ο πολιτισμός.
Στην πραγματικότητα, μέσα στο κουστούμι του ποντικού βρίσκεται ένας ηθοποιός και χορευτής, ονόματι
Τζόνοθον Λάιονς. Το «νούμερο» με τον ποντικό προήλθε από την ανία και την υποχρεωτική αεργία εξαιτίας των περιορισμών για την πανδημία. Ο Λάιονς είχε συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις στις οποίες μεταμφιεζόταν σε διάφορα ζώα και ένας από τους τελευταίους του ρόλους ήταν αυτός του ποντικού.