Ο καταζητούμενος φονιάς του ήρωα Σολωμού στον τόπο του εγκλήματος, δίπλα στον Ερντογάν

Ο Κενάν Ακίν, διεθνώς καταζητούμενος για την άνανδρη και εν ψυχρώ δολοφονία του Σολωμού Σολωμού, φόρεσε το αμήχανο χαμόγελο του και πόζαρε ανάμεσα στον Τούρκο Πρόεδρο και τον ψευδοπρόεδρο Ερσίν Τατάρ, στο πικ νικ που στήθηκε στα ερείπια της Αμμοχώστου. Οι φονιάδες μιας ελληνικής πόλης και ο φονιάς ενός Έλληνα. Το σκηνικό αν και μακάβριο, ενδεικτικό της τουρκικής νοοτροπίας. Στον τόπο του εγκλήματος.

Λίγα βήματα πιο πέρα, το οδόφραγμα της Δερύνειας, στα κράσπεδα της Αμμοχώστου. Εκεί που τον Αύγουστο του 1996, ο Σολωμού τράβηξε την τελευταία ρουφηξιά από το τσιγάρο του και την τελευταία ανάσα της ζωής του, αντικρίζοντας την πόλη που του στέρησαν.
Κρυμμένος πίσω από έναν τοίχο, ο Κενάν Ακίν, έβγαλε το πιστόλι του. Δεν τόλμησε να αντικρίσει τον Σολωμό στα μάτια. Πάτησε τη σκανδάλη και ξανακρύφτηκε πίσω από τους Τούρκους στρατιώτες. Εδώ και 24 χρόνια, κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Κρύβεται πίσω από τους Τούρκους στρατιώτες και αναζητεί τον οίκτο, αρνούμενος να παραδεχθεί την ανανδρία του. Αφού απόλαυσε τις τιμές «ήρωα», που του απέδωσαν οι όμοιοι του, πασχίζει πλέον να πείσει ότι δεν ήταν αυτός που πυροβόλησε.

«Θα τον πυροβολούσα ξανά, αν γύριζα το χρόνο πίσω…» είχε εξομολογηθεί σε μια κρίση δολοφονικής ειλικρίνειας, το 2009 στον Παναγιώτη Σαββίδη και το «Πρώτο Θέμα». Τότε ακόμα, δεν είχε συναίσθηση του μεγαλείου της πράξης του Σολωμού και την αθλιότητα της δικής του ύπαρξης. Το αντιλήφθηκε ή προσποιείται πως το αντιλήφθηκε κάποια στιγμή, αλλά οι δικαιολογίες απλώς μεγεθύνουν την ευτέλεια του. Όπως δεν κοίταξε τον Σολωμό έτσι δεν μπορεί να αντικρίσει κατάματα, ούτε καν τον εαυτό του στον καθρέφτη. Αργότερα υιοθέτησε νέο αφήγημα υποστηρίζοντας πως δήθεν ποτέ δεν παραδέχθηκε την δολοφονία. «Είπα ότι, όποιος και αν ήταν εκεί θα πυροβολούσε. Δεν πυροβόλησα εγώ»... Το ξέρει πως δεν πείθει αλλά ίσως αισθάνεται πως θα εξιλεωθεί.
 

Το πιστόλι του φονιά

Ο Κενάν Ακίν, έποικος από τη Τουρκία, αξιωματικός του τουρκικού στρατού και πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ), έκανε πολιτική καριέρα στο ψευδοκράτος με ένα βασικό «προσόν». Ως στυγνός δολοφόνος βαφτίστηκε ήρωας, γιατί πυροβόλησε και σκότωσε ένα άοπλο παιδί. «Βουλευτής», «υπουργός» και παράγοντας σε ένα πειρατικό κράτος το οποίο αναγνωρίζει μόνο αυτός που το δημιούργησε.

Το 2012 μιλώντας στην εκπομπή 60 λεπτά του τηλεοπτικού καναλιού «Σίγμα», παραδέχθηκε πως την ημέρα της δολοφονίας του Σολωμού Σολωμού βρισκόταν όντως στο οδόφραγμα της Δερύνειας, γιατί ήταν κοντά το σπίτι του στην Αμμόχωστο. Το πιστόλι το είχε πάντα μαζί του γιατί το αγαπούσε και το αγαπάει και πάντα οπλοφορεί. Τόνισε ότι οπλοφορεί «νόμιμα», ξεχνώντας ότι μιλούσε για νομιμότητα, σε ένα ψευδοκράτος που δεν υπάρχει κανένας νόμος.
Βρέθηκε «τυχαία», έβγαλε το όπλο, πήρε θέση βολής, σημάδεψε τον Σολωμό... αλλά δεν πυροβόλησε. Αν δεν ήταν τόσο τραγικό θα ήταν αστείο.
 

Όπου κι αν πάω θα με συλλάβουν

Μιλώντας στη τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» το 2015 ο Κενάν Ακίν, εξέφραζε την οργή του, γιατί η Interpol την έχει στη λίστα με αυτούς που καταζητούνται διεθνώς και τον έχει επικηρύξει με 460.000 ευρώ. Για ακόμη μία φορά επανέλαβε τα όσα θα ήθελε να είχαν συμβεί, βγάζοντας από το κάδρο τον εαυτό του. «Το 1996» είπε, ήμουν βουλευτής. Ορισμένες ομάδες μοτοσικλετιστών οργάνωσαν μια επιχείρηση για να εισέλθουν στην «ΤΔΒΚ» (ψευδοκράτος). Ήταν μια τρομοκρατική ενέργεια. Πήγα εκεί για να παρακολουθήσω. Εκείνη την ημέρα, ο Ελληνοκύπριος Σολωμός Σολωμού, προσπάθησε να κατεβάσει την τουρκική σημαία, έχοντας ένα τσιγάρο στο στόμα του. Παραδέχομαι πως ήμουν εκεί και φαίνεται και στις εικόνες που έδειξε η τηλεόραση. Αυτό ήταν αρκετό για την ελληνική πλευρά να μου φορτώσει τον φόνο του Σολωμού Σολωμού».

Ο Κενάν Ακίν αποτάθηκε στην Interpol ζητώντας να βγει από τη λίστα των ανθρώπων που καταζητούνται διεθνώς για εγκλήματα. Η απαίτηση του έπεσε στο κενό και από το 1996 περιφέρεται μεταξύ ψευδοκράτους, Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν. Δύο κράτη και ένα προτεκτοράτο, στα οποία οι διεθνείς υποχρεώσεις είναι περίπου εσωτερική υπόθεση της μαφίας που ασκεί εξουσία.
Ο Κενάν Ακίν υποστηρίζει πως αδίκως καταζητείται για την δολοφονία του Σολωμού γιατί δεν έγινε βαλλιστική εξέταση του όπλου του, από το οποίο όπως λέει, δεν βγήκε ποτέ σφαίρα.

«Ναι είμαι εθνικιστής και Τούρκος και έψαξαν έναν αποδιοπομπαίο τράγο και βρήκαν εμένα» λέει ο Ακίν. Μάλιστα δεν διστάζει να κάνει και μαθήματα σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστηρίζοντας πως αυτό που υφίσταται παραβιάζει τις αρχές της Ευρώπης για την ελευθερία διακίνησης. Και επειδή το θράσος, συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, υπερβαίνει και την κοινή λογική, επικαλείται την εικοσαετή «βουλευτική» του ιδιότητα στο παράνομο «κοινοβούλιο» του ψευδοκράτους, για να υποστηρίξει ότι δεν μπορούσε να ασκήσει τα καθήκοντα του αφού δεν είχε τη δυνατότητα να ταξιδέψει στο εξωτερικό και να ανταποκριθεί στις προσκλήσεις που δεχόταν!
«Θέλω να έχω την ελευθερία να ταξιδεύω. Ελπίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ξυπνήσει και θα αποκαταστήσει την αδικία», για να προσθέσει ότι ετοιμάζεται να προσφύγει στο ΕΔΑΔ... Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε και ακόμα ετοιμάζεται...
 

Δεν ήταν ένας ο δολοφόνος
Σύμφωνα με το τουρκικό περιοδικό «Ακτουέλ», την εντολή να ανοίξουν πυρ εναντίον  Σολωμού Σολωμού είχε δώσει ο τότε διοικητής των λεγόμενων ειδικών δυνάμεων, Ερτάλ Εμανέτ, ο οποίος επίσης πυροβόλησε μαζί με τον Κενάν Ακίν. Τις πληροφορίες είχε δώσει Τεμά Ιρκάρτ, αρθρογράφος της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Γενί Ντουζέν», ο οποίος τον Αύγουστο του 1996, υπηρετούσε ως υπεύθυνος ποινικών υποθέσεων στην «αστυνομική διεύθυνσης Αμμοχώστου». Ο Κενάν Ακίν σε συνέντευξη του, θέλοντας να φορτώσει αλλού την ευθύνη της δολοφονίας  κατονόμασε τον Χαλίλ Σαντραζάμ ως τον άνθρωπο που είπε «το θέλω αυτό το σκυλί, πυροβολήστε» και έδωσε εντολή δολοφονίας του Σολωμού. Ο Σαντραζάμ υπηρετούσε τότε ως αξιωματικός στις τουρκοκυπριακές  «δυνάμεις ασφαλείας».

Ο Σαντραζάμ  είχε διαψεύσει τον Ακίν, λέγοντας πως ήταν στη Δερύνεια, αλλά «υπήρχαν ανώτεροι αξιωματικοί και εγώ δεν είχα αρμοδιότητα να διατάξω».
Επίσης ο τέως ηγέτης των Τουρκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί είχε απορρίψει τις δικαιολογίες του Ακίν, λέγοντας ότι ψάχνει για ''αποδιοπομπαίους τράγους''.
Ο Ακιντζί είχε πει πως ο Κενάν Ακίν, '«ενώ προσποιούνταν ότι ήταν o ήρωας, για οκτώ χρόνια δεν ανέφερε το όνομα του Σαντραζάμ και τώρα που το διεθνές δίκαιο και η διεθνής τάξη φαίνεται να τον αγγίζει, ξεκίνησε να γυρεύει αποδιοπομπαίους τράγους».
 Ο Ακιντζί  ξεκαθάρισε πως ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να πει ότι ο Σολωμού σκοτώθηκε από σφαίρα του Ακίν, γιατί εκείνη την ώρα πυροβολούσαν πολλοί.

Ο πατέρας του Σολωμού, Σπύρος Σολωμού το 2009 σχολιάζοντας τις δικαιολογίες του Ακίν είχε πει πως «υπάρχουν βίντεο και φωτογραφίες που τον δείχνουν να πυροβολεί τον Σολάκη. Είναι ντοκουμέντα αδιάσειστα δεν είναι ντοκιμαντέρ». Ερωτώμενος τι θα μπορούσε να συμβεί αν έβρισκε μπροστά του τον δολοφόνο του γιού του είπε χαμογελώντας: «Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα μπορούσε να γίνει».


 Ο Ραούφ Ντενκτάς το 2009 σε μια συνέντευξη του είχε πει πως ο Σολωμού θα μπορούσε να είχε συλληφθεί ή θα μπορούσαν να τον σταματήσουν με πυροβολισμούς στον αέρα. «Δεν χρειαζόταν να σκοτωθεί. Σε τι ωφέλησε αυτό; Μας έβλαψε πολύ» είχε πει ο Ραούφ Ντενκτάς, υποστηρίζοντας πως διαπράχθηκε ένα λάθος από τον Κενάν Ακίν. «Αυτά δεν είναι πράγματα που πρέπει να επαινεθούν. Ούτε και εγκρίνονται. Εγώ δεν το χειροκρότησα αυτό», είπε ο Ντενκτάς ο οποίος επίσης βρισκόταν στη Δερύνεια και φωτογράφιζε τα γεγονότα.


 
Ο Κενάν Ακίν, ανταμείφθηκε με τον διορισμό του ως «υπουργός» Γεωργίας από τον Ραούφ Ντενκτάς, αλλά μετά την ανάδειξη του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στην ηγεσία του ψευδοκράτους, το άστρο του έσβησε και σχεδόν κανείς δεν ήθελε να θυμάται τις δήθεν υπηρεσίες του στο τουρκικό έθνος. Υπηρεσίες ενός κοινού δολοφόνου.  Την περίοδο που ήταν ακόμα «υπουργός» είχε την ευκαιρία να κάνει δουλειές. Διαφήμιζε την πώληση της «υπηκοότητας» τού ψευδοκράτους σε κινεζικά Μέσα Ενημέρωσης, αφήνοντας να νοηθεί ότι όσοι πλήρωναν καλά θα έπαιρναν κυπριακή υπηκοότητα και θα γινόντουσαν κάποια στιγμή Ευρωπαίοι υπήκοοι, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν σε τροχιά ένταξης στην ΕΕ. 


Την κομπίνα του Ακίν είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Κίμπρις» τον Μάιο του 1999, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από τις καταχωρήσεις σε εφημερίδες της Κίνας. Ο Ακίν πουλούσε την ψευδοϋπηκοότητα έναντι 50.000 δολαρίων με κατάθεση σε τράπεζα των  κατεχομένων . Τα χρήματα θα τύγχαναν αξιοποίησης για τρία χρόνια σε επενδύσεις στο ψευδοκράτος και στη συνέχεια οι «επενδυτές» θα μπορούσαν να πάρουν πίσω και το κεφάλαιο και τα κέρδη, έχοντας αποκτήσει και την ιδιότητα του Τουρκοκύπριου «πολίτη». Η κομπίνα πήγαινε σχετικά καλά μέχρι που κάποιος ενημέρωσε τους δημοσιογράφους της εφημερίδας «Κίμπρις» και η παράσταση με τους Κινέζους έλαβε τέλος. Είχε παραπεμφθεί σε δίκη στο «Κακουργιοδικείο» αλλά γλίτωσε με φυλάκιση δύο χρόνων με αναστολή.

Οι στενές σχέσεις του Ακίν με τη παρανομία έχουν και άλλα επεισόδια. Το 2000 ξυλοκόπησε τηλεφωνητή του νοσοκομείου της κατεχόμενης Αμμοχώστου, γιατί του είχε κλείσει το τηλέφωνο. Ο Ακίν, ο οποίος τότε ήταν «βουλευτής» πήγε στο νοσοκομείο και έσπασε στο ξύλο τον τηλεφωνητή, σε βαθμό που χρειάστηκε να εισαχθεί στην Εντατική. Η εφημερίδα «Γενί Ντουζέν»  είχε γράψει ότι έγιναν ανακρίσεις και ο Ακίν παραδέχτηκε το λάθος του, λέγοντας πως εξοργίστηκε γιατί καλούσε ασθενοφόρο για συγγενικό του πρόσωπο και ο τηλεφωνητής δεν του έδινε σημασία. Σε ακόμα μία περίπτωση είχε ξυλοκοπήσει τον δικηγόρο Τεβφίκ Πιλλί, για μια διαφωνία που είχαν μεταξύ τους. Για τους ξυλοδαρμούς δεν δικαστηκε ποτέ λόγω της ασυλίας που απολάμβανε ως «βουλευτής». Το 2004 ο ΑΚίν συνελήφθη από τη τουρκική αστυνομία στη Κωνσταντινούπολη καθώς προσπαθούσε να περάσει από το αεροδρόμιο λαθραία κινητά τηλέφωνα.

Στο τελωνείο είχαν εντοπιστεί δυο βαλίτσες με 1000 κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας (εκείνης της εποχής) μάρκας ΝΟΚΙΑ, τα οποία είχε προμηθευθεί από το Χονγκ Κονγκ. Η εφημερίδα «Κίπρις» είχε γράψει στο πρωτοσέλιδο της πως ο πρώην «υπουργός» γεωργίας του ψευδοκράτους έπεσε στα χέρια της αστυνομίας μετά από μια καλοστημένη επιχείρηση. Η Υπηρεσία Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος της Τουρκίας, ανέφερε η εφημερίδα, είχε πληροφορηθεί για το παράνομο φορτίο που διοχετεύτηκε στα κατεχόμενα και συνέλαβε τον Κενάν Ακίν καθώς και ένα Τούρκο ακόμα, ο οποίος θα ήταν τελικός αποδέκτης των τηλεφώνων.
 Ο Ακίν και τότε δήλωσε θύμα. Είχε πει ότι οι βαλίτσες ανήκαν σε συνταξιδιώτη του και του τις έδωσε γιατί αυτός είχε άλλες αποσκευές που υπερέβαιναν το επιτρεπόμενο βάρος.


Ο Τούρκος έποικος Κενάν Ακίν, ο οποίος εργαζόταν ως τορναδόρος, άρχισε την πολιτική του καριέρα στα κατεχόμενα ως μέλος και στέλεχος του κόμματος «Αναγέννηση» που στέγαζε του έποικους. Η «αναγέννηση» αργότερα απορροφήθηκε από το «Δημοκρατικό Κόμμα» του Σερντάρ Ντενκτάς, με το οποίο ο Ακίν έγινε «βουλευτής» και «υπουργός». Στη συνέχεια διετέλεσε 
πρόεδρος του Εθνικιστικού Κόμματος Δικαιοσύνης και μετά προσχώρησε στο Κόμμα Εθνικής Ενότητας του Ντερβίς Έρογλου και σήμερα του Ερσίν Τατάρ. Μετά την αποχώρηση του από την πολιτική σκηνή του ψευδοκράτους, φρόντισε να εμφανίζεται σε δημόσιες εκδηλώσεις και να φωτογραφίζεται με διάφορους, έχοντας την πεποίθηση ότι γίνεται αποδεκτός για την δράση του. Το 2015 βρέθηκε στην εξέδρα των επισήμων δίπλα στον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου και τον τέως Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί στα εγκαίνια του έργου μεταφοράς νερού με αγωγό από την Τουρκία.

Ο Ακίν απασχόλησε πολλές φορές τα ΜΜΕ με την συμπεριφορά και τους τραμπουκισμούς του. Μια από αυτές ήταν η επίθεση εναντίον της «προέδρου» της «βουλής» του ψευδοκράτους Ντογούς Ντεριά η οποία σε ομιλία της είχε πει πως ο τουρκικός στρατός το 1974 διέπραξε εκατοντάδες βιασμούς Ελληνοκυπρίων και «πρώτη φορά το 1974 η Εκκλησία επέτρεψε τις εκτρώσεις. Υπήρχαν τόσες πολλές Ελληνοκύπριες που βιάστηκαν...».
 Ο Ακίν αντέδρασε άμεσα γράφοντας στο facebook: «Είναι μια καημένη που δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που της αξίζει ως γυναίκα και θέλει να βιαστεί...».
 
Οικογενειακώς εγκληματίες
Ο αδελφός του Κενάν Ακίν, Κεμάλ το 2010 σκοτώσε στη Κωνσταντινούπολη δύο άτομα και τραυμάτισε ακόμα δύο. Υπήρχαν πληροφορίες πως είχε διαφύγει στο ψευδοκράτος και τον προστάτευε ο αδελφός του. Ο Κενάν Ακίν είχε δηλώσει πως δεν είχε δει τον αδελφό του για 6 χρόνια. Μάλιστα για να αποφύγει κάθε σχέση μαζί του, είπε πως αν έπρεπε να εκτελεστεί ο Κεμάλ θα ήταν ο πρώτος που θα του περνούσε τη θηλειά στο λαιμό.