«Το καθεστώς Ασαντ στη Συρία, επιθυμεί την κρίση στο Λίβανο»

Θέμα ημερών ο πόλεμος στη Συρία του Μπασάρ αλ-Ασαντ με τον ίδιο του το λαό, σύμφωνα με το δημοσιογράφο της εφημερίδας Ιντιπέντεντ . Τις τελευταίες ημέρες, ηγέτες της λιβανικής αντιπολίτευσης εκφράζουν υποψίες ότι το καθεστώς της Δαμασκού, σε μια προσπάθεια να εκτρέψει την προσοχή από τη λαϊκή εξέγερση στη χώρα του, υποκινεί εντάσεις στο Λίβανο.
Την περασμένη Παρασκευή στην Τρίπολη σημειώθηκαν διαδηλώσεις τόσο υπέρ όσο και κατά του Ασαντ. Η λιβανική κυβέρνηση έστειλε στους δρόμους στρατιώτες και άνδρες ασφαλείας για να διατηρήσουν την τάξη. Στην Τρίπολη ζει μια μεγάλη κοινότητα Αλεβιτών, πολλοί από τους οποίους έχουν στενούς οικογενειακούς δεσμούς με τη Συρία.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι η σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου, η μοναδική σοβαρή στρατιωτική δύναμη στη χώρα και κυριότερος εχθρός του Ισραήλ,  συμφώνησε με τον ισχυρισμό της Συρίας ότι στην εξέγερση στην Ντεράα, τη Λατάκια, την Μπανιάς και την Αλέπο είναι αναμιγμένος ο βουλευτής Τζαμάλ Τζάρα, από το αντιπολιτευόμενο λιβανικό Κίνημα του Μέλλοντος. Η συριακή τηλεόραση έδειξε δύο τρομοκρατημένους ανθρώπους που υποτίθεται ότι συνελήφθησαν με όπλα και ομολόγησαν ότι τα έφερναν στη Συρία για λογαριασμό του Τζάρα. Ο βουλευτής και το κόμμα του διέψευσαν αυτές τις κατηγορίες, αλλά ένας αξιωματούχος της Χεζμπολάχ δήλωσε ότι ο Τζάρα πρέπει να προσαχθεί στη λιβανική δικαιοσύνη.

    
Το ίδιο ζήτησε και ο Σύρος πρεσβευτής στο Λίβανο Αλί Αμντούλ Καρίμ Αλί, που επισκέφθηκε το υπουργείο Εξωτερικών του Λιβάνου, προφανώς με εντολή της Δαμασκού. Το Κίνημα του Μέλλοντος, που ο ηγέτης του Σαάντ Χαρίρι εξακολουθεί να είναι ο μεταβατικός πρωθυπουργός καθώς στη χώρα δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση, χαρακτήρισε την κίνηση του Αλί ωμή παρέμβαση της Συρίας στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου. Όσο για τη Χεζμπολάχ, εξακολουθεί να εξαίρει την επανάσταση στην Αίγυπτο και να καταδικάζει τις διαδηλώσεις στη Συρία.

    
Μέχρι στιγμής, οι περισσότεροι Λιβανέζοι ηγέτες κρατούν τις αποστάσεις τους από τη συριακή κρίση. Ο ηγέτης των Δρούζων Ουαλίντ Τζουμπλάτ αρκέστηκε να γράψει την περασμένη εβδομάδα στην εφημερίδα Αλ-Ανμπα ότι οι αρχές της Δαμασκού πρέπει να προχωρήσουν σε μια «εσωτερική αναδιάρθρωση των ενόπλων δυνάμεών τους», όπως έγινε και σε άλλες αραβικές χώρες. Σε αυτό βέβαια δεν έχει άδικο. Στην καρδιά των διαδηλώσεων στη Συρία βρίσκεται το μίσος προς τη μυστική αστυνομία της χώρας. Μεταξύ των δυνάμεων που πρωτοστατούν στην καταστολή βρίσκονται επίσης στρατιώτες από την Τέταρτη Μονάδα του συριακού στρατού, που ακολουθεί εντολές όχι του επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου, αλλά του Μαχέρ Ασαντ, νεότερου αδελφού του προέδρου. Το όνομα του Μαχέρ αναφέρεται σε πολλά από τα πανό που κρατούν οι διαδηλωτές.

    

Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο σε όλες τις εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή - γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ στην Ιντιπέντεντ - είναι ότι οι δυνάμεις ασφαλείας πυροβολούν διαδηλωτές, την επόμενη ημέρα πυροβολούν τα άτομα που πηγαίνουν στις κηδείες των διαδηλωτών, και την επομένη πυροβολούν τα άτομα που πηγαίνουν στις κηδείες των ατόμων που σκοτώθηκαν την προηγουμένη. Ο αριθμός των διαδηλωτών που έχουν σκοτωθεί στη Συρία από την αρχή της εξέγερσης πλησιάζει τώρα τους 400. «Αυτά τα καθεστώτα δεν μαθαίνουν το ένα από το άλλο», σημειώνει ο Ναντίμ Χούρι, ερευνητής του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη Συρία. «Οι διαδηλωτές όμως μαθαίνουν. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν τα καθεστώτα, και στηρίζεται στις ξένες συνωμοσίες, δεν πείθει πλέον κανένα».  ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο μόνος ξένος ηγέτης που μίλησε για «ξένο χέρι» στην κρίση της Συρίας είναι ο Μπαράκ Ομπάμα. Μιλούσε βέβαια για το Ιράν, που υποστηρίζει τις ακρότητες της Δαμασκού. Κάτι τέτοιο όμως δεν προκύπτει από πουθενά. Θα ήταν καλύτερα ο Ομπάμα να βεβαιώσει τους διαδηλωτές ότι η Αμερική είναι μαζί τους.

Όπως λέει πάντως ο Ναντίμ Χούρι, πολλά καθεστώτα της περιοχής - οι Σαουδάραβες, οι Ιρανοί, οι Ισραηλινοί, οι Τούρκοι - θα προτιμούσαν να επιβιώσει το καθεστώς Ασαντ. «Το πραγματικό πρόβλημα είναι ποιο είναι το επόμενο βήμα», τονίζει. «Στη Χομς, οι διαδηλωτές έστησαν σκηνές στην κεντρική πλατεία και οι δυνάμεις ασφαλείας έσπευσαν να τις διαλύσουν. Στη Δαμασκό, η προσπάθεια να οργανωθούν πορείες την Παρασκευή πνίγηκε στο αίμα. Μόνο στην Μπανιάς η μουχαμπαράτ δεν επενέβη  και όλα κύλησαν ομαλά».