Βρέθηκε το «καρφί» που πρόδωσε την Άννα Φρανκ και την οικογένειά της στους Ναζί

Περίπου 77 χρόνια έχουν παρέλθει από το θάνατο της Άννας Φρανκ, της έφηβης συγγραφέως ενός από τα μεγαλύτερα μπεστ-σέλερ όλων των εποχών. Είναι κυριολεκτικά αμέτρητοι, πιθανώς αγγίζουν ή και υπερβαίνουν το δισεκατομμύριο οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει το περίφημο «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ». Πρόκειται για το συγκλονιστικό χρονικό του εγκλεισμού μιας οικογένειας Γερμανο-Εβραίων σε ένα κρησφύγετο στο Άμστερνταμ, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ταυτόχρονα, το Ημερολόγιο είναι μια παρατεταμένη, σπαρακτική κραυγή αγωνίας από ένα κορίτσι που βιώνει τις ψυχο-σωματικές αλλαγές της εφηβείας καθώς εκρήγνυνται μέσα του.

Στο Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ καταγράφονται τα γεγονότα που έζησε η ίδια και η οικογένειά της, η οποία είχε μετοικήσει από τη Γερμανία στην Ολλανδία το 1933, σε μια προσπάθεια να διαφύγει από τους επερχόμενους διωγμούς των Εβραίων, αφ' ότου ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία. Μέχρι να ανακαλυφθεί και να καταστραφεί η κρυψώνα τους από τους Γερμανούς, οι Φρανκ παρέμεναν κλεισμένοι στα κρυφά δωμάτια, πίσω από μια βιβλιοθήκη, στο κτίριο όπου στεγαζόταν η εταιρεία συσκευασίας βοτάνων που είχε ιδρύσει ο Όττο Φρανκ, ο πατέρας της Άννας.

Δείτε την εκπομπή «60 minutes»  «Ποιος πρόδωσε την Άννα Φρανκ»


Οι Φρανκ κρύφτηκαν στις αρχές Ιουλίου του 1942 και μόνο ελάχιστοι, απολύτως έμπιστοι φίλοι τους γνώριζαν την αλήθεια για την «εξαφάνισή» τους. Λίγο αργότερα, μαζί με την οικογένεια της Άννας θα κρύβονταν και μερικά ακόμη άτομα. Εν τέλει όμως, οι Γερμανοί έκαναν έφοδο στο κρησφύγετο και συνέλαβαν όλους όσοι βρίσκονταν εκεί. Προορισμός τους ήταν, εννοείται, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η καταδίκη τους σε θάνατο.

Αναγκασμένη να ζει επί δύο χρόνια ασφυκτικά περιορισμένη και υπό τη διαρκή απειλή της εκτέλεσης από τους Ναζί, η 13χρονη Άννα Φρανκ βρήκε ως διέξοδο την καταγραφή των εμπειριών και των σκέψεών της σε ένα ημερολόγιο, σε ένα σημειωματάριο που είχε λάβει ως δώρο γενεθλίων λίγο πριν η οικογένειά της κλειστεί στην κρυψώνα. Το Ημερολόγιο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1947, μετά από το θάνατό της Άννας πιθανότατα από τύφο, το 1945 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλτζεν, όπου είχε μεταφερθεί μετά από την κράτησή της στο Άουσβιτς.

Το πώς οι Γερμανοί εντόπισαν το σημείο όπου κρυβόταν η οικογένεια Φρανκ παρέμενε ανέκαθεν το μεγάλο μυστήριο πίσω από την τραγωδία. Ωστόσο, αναλαμβάνοντας ένα απίθανο εγχείρημα αναδρομικής εξιχνίασης των λεπτομερειών της υπόθεσης, μια ομάδα ερευνητών φαίνεται πως καταλήγει σήμερα στον ένοχο της προδοσίας -ή στον βασικό ύποπτο, αν μη τι άλλο.

Το μοναδικό βίντεο εποχής με την Αννα Φράνκ (εμφανίζεται σε ένα παράθυρο)



Σύμφωνα με ένα πρώην στέλεχος του αμερικανικού FBI που μετείχε στην έρευνα, τον Vince Pankoke, ο καταδότης έχει όνομα και επώνυμο: Λέγεται Arnold van den Bergh και ήταν επίσης Εβραίος που ζούσε στην Ολλανδία. Επέλεξε να «καρφώσει» τους Φρανκ στους Ναζί προκειμένου να κερδίσει ασυλία για τη δική του οικογένεια.

Η ερευνητική ομάδα κατέληξε στον van den Bergh ύστερα από εξονυχιστική μελέτη και διασταύρωση στοιχείων, για την οποίαν απαιτήθηκαν έξι χρόνια συστηματικής δουλειάς. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και εξελιγμένα ψηφιακά εργαλεία, αλγόριθμοι, οι οποίοι εξέτασαν συνδυαστικά εκατομμύρια επιμέρους δεδομένα, αναζητώντας τη διασύνδεση μεταξύ των προσώπων που θα μπορούσαν να έχουν εμπλοκή στην υπόθεση.

Ο Arnold van den Bergh ήταν μέλος του Εβραϊκού Συμβουλίου στο Άμστερνταμ, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για να επιβάλουν περιορισμούς στην τοπική εβραϊκή κοινότητα. Το Συμβούλιο διαλύθηκε το 1943, καθώς στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τα μέλη του -αν και όχι όλα: Ανάμεσα στους Εβραίους που ευνοήθηκαν από το έλεος των Ναζί, όπως ανακάλυψαν οι ερευνητές, ήταν και ο van den Bergh. Σε αυτόν, άγνωστο γιατί, είχε χαριστεί η ζωή.

Μάλιστα, εικάζεται ότι ο μόνος επιζήσας από την οικογένεια Φρανκ, ο πατέρας της Άννας, ο Όττο, γνώριζε την ταυτότητα του καταδότη, αν και δεν μίλησε ποτέ ανοιχτά για τον Arnold van den Bergh. Η ερευνητική ομάδα βρήκε στο αρχείο κάποιου προηγούμενου ερευνητή το αντίγραφο ενός σημειώματος με παραλήπτη τον Όττο Φρανκ. Σε αυτό αναφερόταν επί λέξει ότι ο προδότης ήταν ο van den Bergh.

Σύμφωνα με την ολλανδική εφημερίδα Volkskrant, ο Arnold van den Bergh απεβίωσε το 1950 και άρα το όποιο μυστικό το έχει πάρει μαζί του στον τάφο. Παρόλ' αυτά, δεν έχουν ενθουσιαστεί απαραιτήτως όλοι με τα νέα ευρήματα. Για παράδειγμα, ο Houwink ten Cate, επίτιμος καθηγητής στο τμήμα σπουδών Ολοκαυτωμάτων και Γενοκτονιών στο πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ υποστηρίζει ότι «εάν υπήρχαν κατάλογοι με ονόματα Εβραίων οι οποίοι κρύβονταν, θα είχαν έρθει στην επιφάνεια ήδη. Όταν εξαπολύεις βαριές κατηγορίες, θα πρέπει να έχεις και βαριά αποδεικτικά στοιχεία. Ειδάλλως είναι σκέτη συκοφαντία».

Η ανακίνηση της υπόθεσης και ανεξαρτήτως από τον εντοπισμό του ενόχου, προσδίδει νέο ενδιαφέρον στο Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, φέρνοντάς το, για άλλη μία φορά, στην επικαιρότητα. Παράλληλα, πρόσφατα κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το βιβλίο «The Betrayal of Anne Frank» (Η Προδοσία της Άννας Φρανκ), το οποίο υπογράφει η συγγραφέας Rosemary Sullivan. Περιγράφει την περιπέτεια της σύγχρονης έρευνας και την αναζήτηση της αλήθειας για το τι ακριβώς συνέβη τον Αύγουστο του 1944 και το πώς οι Ναζί ανακάλυψαν την κρυψώνα των Φρανκ.

Όπως και να 'χει πάντως, έστω και εάν η ζωή της χάθηκε μόλις στα 15 της χρόνια, η Άννα Φρανκ πραγματοποίησε το μεγάλο της όνειρο, να γίνει συγγραφέας. Αυτό δεν είναι, βέβαια, επ' ουδενί παρηγοριά και δεν αναπληρώνει την απώλειά της. Είναι όμως μια πραγματικότητα.

Συναφώς, αντιγράφουμε εδώ τις τελευταίες παραγράφους από την εισαγωγή του Albrecht Goes, του Γερμανού συγγραφέα και θεολόγου ο οποίος προλόγισε την κλασσική έκδοση του «Ημερολογίου της Άννας Φρανκ»: «Ό,τι κρατάτε στα χέρια σας είναι ο μονόλογος ενός μικρού κοριτσιού προς μια φανταστική φίλη, την Κίττυ, την οποία χρειαζόταν για να επιβιώσει το παιδί Άννα Φρανκ μέσα από όλα όσα έζησε, σαν σύντροφο-συμπάσχοντα, βάζοντάς τον να συμμετέχει (αυτόν τον άλλο) στα γεγονότα, τους τρόμους, τις απογοητεύσεις, τις διενέξεις που απασχόλησαν την ίδια την Α. Φρανκ.

»Είναι οι ομιλίες μεταξύ εγώ κι εγώ. Μεταξύ ενός διάφανου ατόμου κι ενός άλλου που έχει μερικά αγκάθια να επιδείξει. Είναι ακόμα η ομιλία ανάμεσα στο εγώ και στους άλλους γύρω και μας ξαφνιάζει πόσο ειλικρινά και λεπτομερειακά γίνεται. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το μαχητικό τόνο στα γραφτά της Άννας Φρανκ, όμως και κανείς πάλι δε γίνετγαι να ξεχάσει την υπολανθάνουσα χροιά του έρωτα που απλώνεται μέσα και γύρω από αυτά.

»Έρωτας σε παιδικό γράψιμο θα μου πείτε; Ε, λοιπόν, αφήστε να σας ξαφνιάσουν οι σελίδες που ακολουθούν. Ακόμη, θα ήθελα να προσεχτεί ότι αυτές οι κουβέντες μέσα από τις οποίες διαφαίνεται αυτός ο νέος άνθρωπος, η Άννα Φρανκ και μαθαίνει να αγαπά και να μισεί, να παλεύει και να υποφέρει, ότι σε αυτές τις κουβέντες που έχουμε μπροστά μας φαίνεται να γνωρίζει πού βαδίζει, ποια απάντηση τής έχει ζητηθεί για χάρη του καιρού της και του λαού της, του λαού που για την Άννα Φρανκ βρίσκεται στην Ολλανδία και το Ισραήλ».

Ειδήσεις σήμερα:

Ο κορωνοϊός απειλεί την εγκυμοσύνη: Τι δείχνουν οι μελέτες για πρόωρα - λιποβαρή νεογνά και θνησιμότητα εμβρύων

Κλοέ Καρντάσιαν: Χαμός στο Instagram με το αποτυχημένο photoshop

Βρέθηκε η πηγή του περίεργου ήχου στη Θεσσαλονίκη - Τι συμβαίνει