Αμβλώσεις στις ΗΠΑ: Εκεί που τα όπλα έχουν περισσότερα δικαιώματα από τις γυναίκες

Πριν από το ξημέρωμα της 24ης Ιουνίου οι μετεωρολόγοι των τηλεοπτικών δικτύων προέβλεπαν για την Ουάσινγκτον μια υπέροχη ηλιόλουστη Παρασκευή η οποία θα εγκαινίαζε ένα ζεστό καλοκαιρινό weekend. Επεσαν έξω. Η μέρα ξεκίνησε μεν ζεστή, αλλά με συννεφιά, που βαθμιαία πύκνωνε προμηνύοντας μεταφορικά ένα μουντό περίπατο στο περιβάλλον ενός μολυβένιου σκότους. Συμπτωματικά, με το ακρωνύμιο SCOTUS στα αγγλικά αναφέρεται το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών που εδρεύει στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα.

Από το πρωί κιόλας ομάδες διαδηλωτών, υπό την επίβλεψη αστυνομικών, ήταν συγκεντρωμένες μπροστά στην πρόσοψη του κτιρίου του που αρχιτεκτονικά μοιάζει με μαρμάρινο αρχαιοελληνικό ναό. Δεκαέξι κίονες κορινθιακού ρυθμού στην κύρια είσοδό του στηρίζουν ένα ανάγλυφο αέτωμα, ενώ στο επιστύλιο είναι χαραγμένη η φράση «Equal Justice Under Law», δηλαδή «ίση δικαιοσύνη βάσει του νόμου». Λέξεις βαριές, γεμάτες νόημα, από έναν θεσμό υψηλού κύρους που εδραιώνει, υποτίθεται ως θεματοφύλακας, τα ατομικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες των Αμερικανών πολιτών, ερμηνεύοντας κατά γράμμα το Σύνταγμα.

Ηδη την προηγούμενη μέρα οι εννέα ανώτατοι δικαστές, που επιλέγονται από τον εκάστοτε πρόεδρο και διορίζονται ισοβίως στο συγκεκριμένο πόστο, είχαν κατά πλειοψηφία καταρρίψει τον νόμο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης που περιόριζε το δικαίωμα της κατοχής και δημόσιας μεταφοράς θανατηφόρων πυροβόλων όπλων. Το μήνυμα είχε αποσταλεί με σαφήνεια δρομολογώντας προκαταβολικά το χειρότερο σενάριο για την έκδοση της απόφασης εκείνης της Παρασκευής. Οι προθέσεις, εξάλλου, της πλειοψηφίας είχαν διαρρεύσει στον Τύπο από τις αρχές Μαΐου προεξοφλώντας μια ακραία διολίσθηση προς τον 19ο αιώνα.

Απέμενε η επίσημη ανακοίνωση της επικυρωμένης βούλησής τους. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας η εμπρηστική χειροβομβίδα εκτοξεύτηκε εκρηκτικά από το μέγαρο του Ανώτατου Δικαστηρίου προκαλώντας νομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς, σχεδόν σεισμικούς, τρανταγμούς. Οι έξι συντηρητικοί ανώτατοι δικαστές που αντιλαμβάνονται ως συνταγματικές εντολές τις αναχρονιστικές πολιτικές πεποιθήσεις και τις θρησκευτικές προτιμήσεις τους κατίσχυσαν των αντιρρήσεων της μειοψηφίας των τριών υπολοίπων μελών του Σώματος.

Οι τρεις μειοψηφούντες, ο Στίβεν Μπρέγερ, επιλεγμένος από τον Μπιλ Κλίντον, καθώς και οι επιλεγμένες και διορισμένες από τον Μπαράκ Ομπάμα, Σόνια Σοτομαγιόρ και Ελενα Κάγκαν, αντιστάθηκαν, αλλά αριθμητικά δεν έφταναν. Διατήρησαν τις ενστάσεις τους και τύλιξαν τη λύπη τους στην τήβεννό τους. Από το μπλοκ των συντηρητικών ο εκ μέρους της πλειοψηφίας υπογράφων την απόφαση, εκλεκτός του Τζορτζ Μπους, ανώτατος δικαστής Σάμιουελ Αλίτο, ήταν κατηγορηματικός. Τόνισε ότι «το Σύνταγμα δεν αναφέρεται στην άμβλωση» επικυρώνοντας σχολαστικά ότι οτιδήποτε δεν αναφέρεται ρητά σε αυτό δεν αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα.

Σημείωσε επίσης ότι η άμβλωση «δεν είναι βαθιά ριζωμένη στην ιστορία και τις παραδόσεις του έθνους». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η απόφαση του 1973 ήταν «κατάφωρα λανθασμένη και βαθιά επιζήμια», καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο εκείνη την εποχή «σφετερίστηκε την εξουσία να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα βαθιάς ηθικής και κοινωνικής σημασίας που το Σύνταγμα αφήνει αναμφίβολα στη δικαιοδοσία των ίδιων των πολιτών». Με απλά λόγια, διατράνωσε ότι οι γυναίκες δεν έχουν τόση σημασία στον καθημερινό βίο καθώς τα δικαιώματά τους υπολείπονται εκείνων των οπλοφορούντων. Ακόμη χειρότερα, διατύπωσε εμμέσως ότι δεν θα έπρεπε να έχουν εξουσία πάνω στο δικό τους σώμα, ούτε δικαίωμα αποφασιστικής επιλογής σχετικά με το αν και πώς θα ολοκληρώσουν την εγκυμοσύνη τους.

Ανατροπή

Επί της ουσίας, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την προηγούμενη δική του νομολογία όταν, πριν από σχεδόν 50 χρόνια, με μια απόφαση-ορόσημο καθιέρωσε το συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση σε όλη τη χώρα. Και την τερμάτισε σε εθνικό επίπεδο με μια νέα, σπάνια στα πεπραγμένα του, απόφαση παραμερίζοντας την εξέλιξη της ιατρικής, τα σύγχρονα ήθη και κυρίως την κατοχύρωση της ισότητας των φύλων. Αυτομάτως μετέφερε την απόφαση για το αν θα επιτρέπονται ή όχι οι αμβλώσεις στα δικαστήρια και τα τοπικά κοινοβούλια των επιμέρους ομόσπονδων Πολιτειών.

Τη στιγμή που ήδη 26 από αυτές, περισσότερες δηλαδή από τις μισές, προτίθενται να περιορίσουν ή να ποινικοποιήσουν το δικαίωμα στην άμβλωση. Στην αντίπερα όχθη των θριαμβολογούντων στην πλειονότητά τους θρησκόληπτων της κατεξοχήν Ζώνης της Βίβλου, υπάρχουν 20 Πολιτείες όπου η άμβλωση θα παραμείνει προστατευόμενο δικαίωμα. Ηδη οι Δημοκρατικοί κυβερνήτες της Καλιφόρνιας, του Νέου Μεξικού, του Μίσιγκαν, του Ορεγκον ανακοίνωσαν σχέδια κατοχύρωσης του δικαιώματος της άμβλωσης στο Σύνταγμα των Πολιτειών τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Πολιτείες απειλούν να αγνοήσουν η μία τούς νόμους της άλλης.

Ποιος ξεχνάει την εφαρμογή της θανατικής ποινής; Ούτε βέβαια το σκηνικό μαρτυρά εκ νέου την παραδοσιακή πολιτική και πολιτισμική πόλωση μεταξύ των μπλε Δημοκρατικών και των κόκκινων Ρεπουμπλικάνων. Αναδύει, όμως, ζοφερά το πορτρέτο μιας διχασμένης κοινωνίας που διεγείρεται παροξυσμικά από θυμό, άρνηση, απέχθεια και εμμονική καταδίωξη αποδιοπομπαίων τράγων.

Ο αξιότιμος ανώτατος δικαστής Κλάρενς Τόμας, ο μοναδικός μαύρος του Σώματος, επιλεγμένος και αυτός από τον Τζορτζ Μπους, αφού έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην πρόσφατη απόφαση για τις αμβλώσεις υποστήριξε μέσα στη φούρια του ενθουσιασμού του ότι το Ανώτατο Δικαστήριο θα πρέπει επίσης να επανεξετάσει τις παραπάνω υποθέσεις. Μικρολεπτομέρεια, αλλά ενδεικτική των προσεγγίσεων εκ της συγγενικής του συνάφειας αυτού του υψηλόφρονα «ηθικού σταυροφόρου» είναι ότι η σύζυγός του Βιρτζίνια, μια έξαλλη φανατική λευκή ακτιβίστρια υπέρ του Τραμπ, κλήθηκε σε επιτροπή του Κογκρέσου για την «αμφιλεγόμενη» συμμετοχή της στην προσπάθεια ανατροπής των αποτελεσμάτων των εκλογών του 2020 και την παρεμπόδιση της πιστοποίησης της εκλογικής νίκης του προέδρου Τζο Μπάιντεν.

Ο όχλος του Τραμπ

Παρομοίως, υποστήριξε με θέρμη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη συγκέντρωση του όχλου υποστηρικτών του Τραμπ που προηγήθηκε της βίαιης επίθεσής τους στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021. Αν τώρα προστεθούν στη σημερινή σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου οι τρεις διορισμένοι δικαστές από τον Τραμπ -του μοναδικού πρόεδρου εδώ και έξι δεκαετίες που έχει τέτοιο αριθμητικό ρεκόρ!-, γίνεται φανερό ότι οι αλλοτινές ισορροπίες μεταξύ των 9 δικαστών και οι κάποτε θεωρούμενες ως φιλελεύθερες κλίσεις του Σώματος πήγαν πλειοψηφικά περίπατο.

Τόσο η Εϊμι Κόνεϊ Μπάρετ, η οποία κατέλαβε τη θέση λίγες μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2020, όσο και Νιλ Γκόρσατς, ο οποίος πήρε την έδρα που επρόκειτο να καλύψει ο Ομπάμα, που τελικά δεν προχώρησε στην υλοποίησή της αφότου η Γερουσία αρνήθηκε να εξετάσει σε προσωπική ακρόαση τον δικό του υποψήφιο δικαστή. Στο ίδιο μετερίζι και ο δικαστής Μπρετ Κάβανο, που παλιότερα είχε κατηγορηθεί για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τον οποίο τοποθέτησε στην έδρα του Ανώτατου Δικαστηρίου ο επίσης «μπερμπάντης» Τραμπ. Απαντες επιβεβαίωσαν με τη στάση τους την ευγνωμοσύνη και την υποχρέωσή τους απέναντι στον τέως πρόεδρο για το διά βίου πόστο που τους ανέθεσε. Κυρίως όμως εναρμονίστηκαν βολικά με τις πεποιθήσεις που αυτός ασπάζεται.

Συνυπέγραψαν μαζί με τους υπόλοιπους τρεις διορισμένους δικαστές από τους Ρεπουμπλικάνους προέδρους την απόφαση που αναμένεται να διακόψει την πρόσβαση στην άμβλωση περίπου 36 εκατομμυρίων γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας σε όλες τις ΗΠΑ. Αναπόδραστα από τα χείλη κάθε υπερασπιστή του κινήματος υπεράσπισης της ζωής εκστομίζεται ένα τεράστιο ευχαριστώ στον ξιπασμένο παρά την εκπαραθύρωσή του μέσω της κάλπης από τον Λευκό Οίκο Ντόναλντ Τραμπ. Και ταυτόχρονα, κάθε υποστηρικτής της ακλόνητης άποψης «η εγκυμοσύνη είναι θέλημα Θεού» βάζει το χέρι στην τσέπη για να προσφέρει τον όβολό του ως χορηγία της καμπάνιας της πιθανής υποψηφιότητάς του και πάλι για την Προεδρία.

Δικαιολογημένα, από την άλλη μεριά, η Δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόζι χαρακτήρισε την απόφαση σκληρή, εξωφρενική και σπαρακτική από «το ελεγχόμενο από τους Ρεπουμπλικάνους Ανώτατο Δικαστήριο που πέτυχε τον σκοτεινό και ακραίο στόχο αυτού του κόμματος». Την αντίδρασή της συμμερίζονται και αρκετοί εκτός Δημοκρατικού Κόμματος, καθώς εγείρονται φόβοι ανατροπής και άλλων δικαιωμάτων για τα οποία το ανώτατο νομικό όργανο του αμερικανικού έθνους έχει εκδώσει με ευθυκρισία και σύνεση θεμελιακές αποφάσεις υπέρ τους. Τώρα, όμως, πια σοκαρισμένοι, αν όχι απογοητευμένοι, κρίνουν ότι ένας άμεμπτος θεσμός σχεδόν 250 χρόνων που εντίμως ισχυριζόταν ότι βρίσκεται υπεράνω της πολιτικής προσυπογράφει πλέον ακραία χειραγωγικές  πολιτικές αποφάσεις. Ικανές να διχάσουν ακόμη περισσότερο έναν ήδη πολλαπλά διαιρεμένο λαό ως προς τις έντονα διαφορετικές αξίες, τις ισχυρές βεβαιότητες και τους κυρίαρχους στόχους που πρεσβεύει.

Μεσαίωνας

Πάνω από μισό αιώνα πριν στη χώρα της ελευθερίας και την πατρίδα της τεχνολογικής υπεροχής οι ιατρικές υπηρεσίες για τις ανάγκες μιας άμβλωσης ήταν παράνομες αφού θεωρούνταν νομικά κακούργημα. Εξ ου και ήταν επισήμως ανύπαρκτες. Οι όποιες οικονομικά απρόσιτες επεμβάσεις γίνονταν σε σκηνικό τριτοκοσμικού θρίλερ και μεσαιωνικού σκοταδισμού. Οι γιατροί δεν ρίσκαραν να τιμωρηθούν με πρόστιμα και ποινές φυλάκισης ή να κινδυνέψουν με αφαίρεση της επαγγελματικής τους άδειας ως ένοχοι για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.

Την απαλλαγή ή τη διακοπή από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη την αναλάμβανε κάποια ερασιτέχνισσα μαμή ή κάνας πρακτικός κομπογιαννίτης, οι οποίοι είχαν μαύρα μεσάνυχτα για την ποιότητα της περίθαλψης που απαιτούνταν σε αυτές τις περιπτώσεις. Χωρίς ιατρικά διαπιστευτήρια και με πλήρη απουσία των ελάχιστων διασφαλίσεων υγιεινής, διάφοροι τσαρλατάνοι χρησιμοποιούσαν αυθαίρετα, πάντα όμως με το αζημίωτο, φρικτές τεχνικές έκτρωσης. Δοκιμασίες εξευτελιστικές και ταπεινωτικές, που περιελάμβαναν δυνατά χτυπήματα χαμηλά στην κοιλιά, ζεματιστά μπάνια για αποβολή, σιδερένιες κρεμάστρες αιματηρής απόξεσης του ιστού από τη μήτρα.

Οι πιο απελπισμένες γυναίκες, χωρίς καμία προηγούμενη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ενημέρωση, έφηβες, φτωχές, λευκές και μαύρες, κάποιες θύματα βιασμού ή αιμομιξίας, επιχειρούσαν, ιδιαίτερα στην υπερσυντηρητική επαρχία, αυτοαμβλώσεις με πλαστικά στιλό, γυάλινα μπουκάλια, βελόνες πλεξίματος. Μέθοδοι απαράδεκτα ακατάλληλες όχι μόνο για την αναπαραγωγική υγεία, αλλά και με καταστροφικές συνέπειες για τον ίδιο τον οργανισμό τους. Επιπλοκές, γάγγραινες, μολύνσεις, ακατάσχετες αιμορραγίες, υστερεκτομές, μόνιμη στειρότητα, ακόμη και ο θάνατος ήταν το ολέθρια βαρύ τίμημα που πλήρωναν οι ανυπεράσπιστες αυτές γυναίκες.

Μερικές από αυτές άφηναν την τελευταία τους πνοή πάνω σε πρόχειρα σιδερένια ράντζα και μουχλιασμένες μοκέτες αυτοσχέδιων χειρουργείων-σφαγείων σε απόμερα μοτέλ. Με την είσοδο της δεκαετίας του ’60 οι φεμινίστριες και οι γυναίκες μέλη του κινήματος ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων επιχείρησαν σε μερικές μεγάλες πόλεις να οργανωθούν προσφέροντας με κάθε προφύλαξη επαρκείς χειρουργικές υπηρεσίες για ασφαλείς εκτρώσεις και στρατολογώντας έμπιστους τελειόφοιτους της Ιατρικής και αλληλέγγυους εκπαιδευμένους νοσηλευτές.

Εκείνα τα χλωμά φεγγάρια η Ενωση Απελευθέρωσης Γυναικών του Σικάγου δημιούργησε την κολεκτίβα «Τζέιν» που διενεργούσε λαθραία αμβλώσεις διασφαλίζοντας τουλάχιστον ότι οι γυναίκες θα είχαν ικανοποιητική φροντίδα. Ωσπου μπούκαρε η Αστυνομία σε ένα από τα διαμερίσματα που νοίκιαζε μυστικά και συνέλαβε μερικά μέλη της κολεκτίβας τα οποία κατηγορήθηκαν για συνωμοσία στη διάπραξη αμβλώσεων. Εν τω μεταξύ, το ποσοστό θνησιμότητας που σχετιζόταν με τις αμβλώσεις αυξανόταν με τραγικούς ρυθμούς, κυρίως στα μέλη μειονοτικών ομάδων, που μέσα σε όλα υπέφεραν και από φυλετική ανισότητα.

Ωστόσο, από το 1967 η Πολιτεία του Κολοράντο ήταν η πρώτη που αποποινικοποίησε την άμβλωση υπό προϋποθέσεις για μια σειρά περιστάσεων. Αλλά πώς και με τι λεφτά η με ακούσια εγκυμοσύνη φτωχή Μεξικάνα μετανάστρια υπηρέτρια στο Ντουράνγκο και η αδέκαρη μαύρη αγρότισσα από την Τσατανούγκα, ας πούμε, θα έφταναν στο Ντένβερ; Την ίδια χρονιά, η Αγγλία απελευθέρωσε τον νόμο περί αμβλώσεων, τις νομιμοποίησε και επέτρεψε σε κάθε γυναίκα να κάνει έκτρωση με τη γραπτή συγκατάθεση δύο γιατρών. Εκατοντάδες εύπορες Αμερικανίδες εκμεταλλεύτηκαν αμέσως την ευκαιρία και ταξίδεψαν άνετες για να λύσουν το «πρόβλημα».

«Ρόου εναντίον Γουέιντ»

Στις ΗΠΑ όλα άλλαξαν κατακλυσμιαία το 1969 στον απόηχο του Φεστιβάλ στο Γούντστοκ και την αντήχηση της βοής των βομβαρδισμών στο Βιετνάμ. Μια 25χρονη ανύπαντρη γυναίκα, η Νόρμα ΜακΚόρβεϊ χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Τζέιν Ρόου» αμφισβήτησε τους νόμους περί εγκληματικών αμβλώσεων στο Τέξας. Εγκυος στο τρίτο της παιδί, κατέθεσε αγωγή ισχυριζόμενη ότι είχε βιαστεί. Πράγματι, η αγωγή της ΜακΚόρβεϊ απορρίφθηκε από το τοπικό δικαστήριο και εκείνη αναγκάστηκε να γεννήσει. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1973, η έφεση της ενάγουσας εισήχθη στο Ανώτατο Δικαστήριο, όπου η υπόθεσή της εκδικάστηκε μαζί με εκείνη μιας 20χρονης γυναίκας από την Τζόρτζια ονόματι Σάντρα Μπένσινγκ με το ψευδώνυμο «Τζέιν Ντόου».

Μετά από σύσκεψη τα μέλη του δικαστηρίου υποστήριξαν ότι οι νόμοι για τις αμβλώσεις στο Τέξας και την Τζόρτζια ήταν αντίθετοι με το Σύνταγμα των ΗΠΑ επειδή παραβίαζαν το δικαίωμα της γυναίκας στην ιδιωτική ζωή. Με ψήφους επτά υπέρ και δύο κατά, οι ανώτατοι δικαστές της εποχής αποφάνθηκαν ότι οι κυβερνήσεις των Πολιτειών δεν είχαν την εξουσία να απαγορεύσουν τις αμβλώσεις. Εκριναν ότι το δικαίωμα μιας γυναίκας να διακόψει την εγκυμοσύνη της προστατεύεται από το Σύνταγμα των ΗΠΑ. Η έκδοση της απαράμιλλα εμβληματικής απόφασης για την υπόθεση «Ρόου εναντίον Γουέιντ» θα έμενε ιστορική.

Το κυρίαρχο, όμως, στα επόμενα χρόνια ήταν ο ακαταπόνητος ζήλος των θερμοκέφαλων αντιδραστικών μαχητών κατά των αμβλώσεων που επιχειρούσαν να υπονομευόσουν, να τσαλακώσουν, να ροκανίσουν αυτή την κατάκτηση. Παρ’ όλα αυτά, μετά από τρεις δεκαετίες σταθερής πτώσης των αμβλώσεων, για πρώτη φορά αυτές αυξήθηκαν το 2019 σε σύγκριση με το 2018 κατά 8%, φτάνοντας αριθμητικά κοντά στις 900.000 περιπτώσεις πανεθνικά. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ, περίπου μία στις έξι εγκυμοσύνες, εξαιρουμένων των αποβολών, καταλήγει σε άμβλωση, ενώ πάνω από το 90% από αυτές συμβαίνει το πρώτο τρίμηνο.

Περισσότερες από τις μισές γυναίκες, περίπου το 60%, που κάνουν αμβλώσεις είναι ήδη μητέρες που έχουν τεκνοποιήσει στο παρελθόν και για τις περισσότερες είναι η πρώτη τους φορά. Στο γενικό σύνολο το 55% είναι ανύπαντρες, χωρισμένες ή χωρίς σταθερό σύντροφο, ενώ το πιο αξιοσημείωτο στατιστικό εύρημα είναι ότι απ’ όλες τις γυναίκες που προσέρχονται για άμβλωση οι μισές βρίσκονται εισοδηματικά κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα στοιχεία πάντως συμφωνούν ότι η ιατρική ανάγκη για άμβλωση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.

Οι Δημοκρατικοί

Λίγο-λίγο, βήμα-βήμα, οι ανυποχώρητοι σφοδροί αντίπαλοι κάθε ιατρικής προόδου και οι μνησίκακοι εχθροί κάθε ατομικού δικαιώματος κατάφεραν λυτρωτικά για τους ίδιους να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας πάνω από μισό αιώνα πίσω. Αν δεν επέστρεψε κυριολεκτικά η χώρα πριν από 150 χρόνια, όπως χαρακτήρισε αποδοκιμαστικά την απόφαση εκείνης της θλιβερής για τα ατομικά δικαιώματα Παρασκευής του Ιουνίου ο κάπως αμήχανος από τις καταιγιστικές εξελίξεις πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Επί του παρόντος, οι Δημοκρατικοί δεν διαθέτουν τις αναγκαίες ψήφους στη Γερουσία για να εγκρίνουν ένα νομοσχέδιο που θα καταστήσει το δικαίωμα στην άμβλωση ομοσπονδιακό νόμο. Γι’ αυτό οι ηγέτες τους προσανατολίζονται για τι ενδιάμεσες εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου στο μήνυμα «Αν θέλετε να διορθώσετε (σ.σ.: την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου), ελάτε στις κάλπες για να (σ.σ.: μας) ψηφίσετε».

Στόχος μια προτεινόμενη συνταγματική τροποποίηση για την προστασία των αμβλώσεων και του ελέγχου των γεννήσεων. Το θέμα είναι πλέον βαθιά πολιτικό παρά απλώς συνταγματικό. Παρόμοιες σκηνές αναβρασμού εκτυλίχθηκαν και σε άλλες πόλεις έξι λεπτά μετά την έκδοση της απόφασης ο γενικός εισαγγελέας του Μισούρι την επικύρωσε σε μια Πολιτεία η οποία δεν προβλέπει καμία εξαίρεση για τις αμβλώσεις που χαρακτηρίζει κακουργήματα που επισύρουν ποινές φυλάκισης από πέντε έως δεκαπέντε έτη. Το ίδιο βράδυ κιόλας η Γιούτα απαγόρευσε σχεδόν όλες τις αμβλώσεις.

Ταυτόχρονα το Οχάιο επέβαλε τερματισμό των περισσότερων αμβλώσεων με τον πρώτο ανιχνεύσιμο καρδιακό παλμό του εμβρύου. Η Αλαμπάμα επειγόντως κατέστησε έγκλημα τη διενέργεια άμβλωσης σε οποιαδήποτε κατάσταση εγκυμοσύνης, συμπεριλαμβανομένων των θυμάτων βιασμού και αιμομιξίας. Το Τέξας και η Οκλαχόμα ενεργοποίησαν τη νομοθεσία που έχουν θεσπίσει και η οποία προβλέπει την ενθάρρυνση των πολιτών να μηνύουν αυτούς που υποπτεύονται ότι βοηθούν άλλους να κάνουν αμβλώσεις, μετατρέποντας τους πολίτες σε εργαλεία επιτήρησης και ενισχύοντας τη ρουφιανιά που με τη σειρά της πυροδοτεί το μίσος.

Στο Αρκάνσας, στο Κεντάκι, στη  Δυτική Βιρτζίνια ιδιωτικές κλινικές, ιατρεία παροχής αμβλώσεων, νοσηλευτικά κέντρα, ακόμη και υπηρεσίες περίθαλψης θυμάτων βιασμού ακύρωσαν όλα τα ραντεβού και αμέσως κατέβασαν ρολά και έβαλαν λουκέτο. Οι νοσηλευόμενες αναγκάστηκαν να τα μαζέψουν και να φύγουν. Η άπορη Πορτορικανή, η ανήλικη τοξικομανής, η ώριμη επαγγελματίας με τα δυο παιδιά που συναποφάσισε με τον σύζυγό της να μην κάνει τρίτο, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες καθημερινές ανώνυμες γυναίκες, πετάχτηκαν στον δρόμο. Οι πόρτες έκλεισαν πυρετωδώς πίσω τους «όχι με έναν κρότο, μα με έναν λυγμό».

Αναγκαστικά θα ταξιδέψουν στην ίδια χώρα, σε άλλες πιο φιλελεύθερες στεριές, που οι τροχιές αποκλίνουν όλο και περισσότερο από τις συντηρητικές γειτονικές τους. Αν και η υπόθεση δείχνει χαρτογραφημένη, η απεικονιστική προοπτική της παραμένει ακόμη ασαφής. Κρίνεται ότι θα απαιτηθούν μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες και αλλεπάλληλες κοινοβουλευτικές συγκρούσεις μέχρι να μορφοποιηθεί οριστικά ή ενδεχομένως εκ νέου ανατραπεί. Αρκετοί Αμερικανοί πολιτικοί εμπειρογνώμονες κάνουν λόγο για «κρίση νομιμότητας» που επηρεάζει την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.

Το σίγουρο είναι ότι το δικαίωμα στις αμβλώσεις δεν θάφτηκε με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου την περασμένη Παρασκευή. Μεγαλώνει όμως καθημερινά ο φόβος ότι σε μια όλο και πιο διχασμένη χώρα αργοξεψυχά μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς και φθείρεται καθοριστικό τμήμα της διεθνούς αξιοπιστίας ενός έθνους που διακηρύσσει ότι υπερασπίζεται και προστατεύει παντού την ελευθερία.