Χωρίς εκπλήξεις, αλλά με βαθύ προβληματισμό έκλεισαν οι κάλπες και μαζί μια σύντομη προεκλογική περίοδος στην Ιταλία, η οποία βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη πολιτικά και κοινωνικά κατάσταση στην νεότερη ιστορία της.
Επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις, τα «Αδέλφια της Ιταλίας» κατέλαβαν την πρώτη θέση,
με την ηγέτιδά τους Τζόρτζια Μελόνι να προβάρει ταγιέρ Πρωθυπουργού, συγκεντρώνοντας ποσοστό 22-26%. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε με ποσοστό 17-21% το Δημοκρατικό Κόμμα υπό τον Ενρίκο Λέτα, ενώ εισιτήριο για την Πρωθυπουργία δίνει στην Μελόνι η προοπτική της συνεργασίας της με τα δύο μικρότερα, λαϊκιστικά δεξιόστροφα κόμμα, τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και το Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι που κατέγραψαν ποσοστά 8,5% -12,5% και 6-8% αντίστοιχα, με το δυνάμει κυβερνητικό συνασπισμό να μετρά 41%-45%.
Σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελέσματα, ο κυβερνητικός συνασπισμός θα μπορούσε να να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών και στις δύο βουλές με 55-64% των θέσεων.
Υπενθυμίζεται ότι όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδιναν στα «Αδέλφια της Ιταλίας» την πρώτη θέση με ποσοστό 25% και ακολουθούσε το «Δημοκρατικό Κόμμα» με 22%, τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και το Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που συγκέντρωνε 13% και 7% αντίστοιχα. Συνολικά, το άθροισμα του κυβερνητικού συνασπισμού άγγιξε το 44%-47% (με τους αναποφάσιστους να φτάνουν το 25%), αλλά τίποτε δεν είχε κριθεί με βεβαιότητα, χωρίς δηλαδή καταγεγραμμένη δηλαδή τη λαϊκή ετυμηγορία στη Βουλή και τη Γερουσία.
Το διακύβευμα της κάλπης
Και αυτό γιατί, το κυρίως ζητούμενο της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης αποτέλεσε η εξασφάλιση της απόλυτης πλειοψηφίας τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία, με την τελευταία να αποτελεί το κατεξοχήν εμπόδιο μπροστά στην επέλαση Μελόνι.
Με δεδομένο ότι ο εκάστοτε κυβερνητικός σχηματισμός λαμβάνει απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο, ακόμη κι αν έχει διασφαλίσει σχετική πλειοψηφία, θεσμικό φραγμό στην επέλαση της «βαθιάς δεξιάς» αποτέλεσε το περίπλοκο ιταλικό εκλογικό σύστημα, καθώς το ένα τρίτο των εδρών κατανέμεται πλειοψηφικά (37%) και τα δύο τρίτα αναλογικά (με όριο εισόδου το 3%). Μπορεί στη φετινή αναμέτρηση οι έδρες να είναι λιγότερες, δηλαδή 400 στη Βουλή και 200 στη Γερουσία, αλλά οι νικητές θα πρέπει να έχουν συγκεντρώσει τις αναγκαίες έδρες, ώστε να ελέγχουν πλειοψηφικά το σώμα, δηλαδή 267 και 134 έδρες αντίστοιχα.
Νικητής το κόστος ζωής
Παρά τη διάχυτη αισιοδοξία, στα όρια του ενθουσιασμού στο επιτελείο της Τζόρτζια Μελόνι, η υψηλή αποχή υπήρξε ένα από τα αξιοπρόσεκτα στοιχεία της εκλογικής αναμέτρησης, το οποίο πολλοί αναλυτές είχαν επισημάνει ως τον κατεξοχήν αστάθμητο παράγοντα, όταν μάλιστα οι αναποφάσιστοι κυμαινόταν πριν το άνοιγμα της κάλπης, στο 25% του εκλογικού σώματος.
Τα υψηλά ποσοστά αποχής είχαν πυροδοτήσει αφενός η έλλειψη πλήρους ενημέρωσης για την πτώση της κυβέρνησης Ντράγκι, αλλά και η προεκλογική περίοδος, αφού αμφότερα έλαβαν χώρα μέσα στο καλοκαίρι, οπότε οι Ιταλοί επέλεξαν σε μεγάλο βαθμό να χαλαρώσουν στις διακοπές τους, παρά να αναστοχαστούν για την πολιτική κατάσταση στη χώρα.
Με αυτά τα δεδομένα, το γεγονός ότι αθρόα προσέλευση σημειώθηκε από νωρίς σήμερα το πρωί στα μεγάλα αστικά κέντρα (Ρώμη, Μιλάνο), τη στιγμή που η συμμετοχή κυμάνθηκε σε ιστορικά χαμηλά στον Νότο και στην περιφέρεια (κάτω από το 5% σε δύο εκλογικά κέντρα στη Σαρδηνία), αποτυπώνει κυρίως την ανάγκη αποδοκιμασίας από πλευράς μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος για την υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου, την έκρηξη του κόστους ενέργειας και το ακριβό κόστος ζωής στις ιταλικές μεγαλουπόλεις, σε αντίθεση με επιμέρους, τοπικά ζητήματα που έκριναν ως πρωτεύοντα την ψήφο των Ιταλών πολιτών στην υπόλοιπη χώρα.
Το unfair
Στα απρόοπτα της εκλογικής διαδικασίας, εκτός από τα δύο πεπόνια με τα οποία υπαινίχθηκε το πρωί την νίκη της η Τζόρτζια Μελόνι, καταγράφεται η πρωτοβουλία του κόμματός της, αλλά και της Λέγκας, να παραβούν τον κανόνα «αφωνίας» την παραμονή των εκλογών, καλώντας αντίθετα τους ψηφοφόρους τους να εκφράσουν την προτίμησή τους και κατακεραυνώνοντας ταυτόχρονα το κεντροαριστερό κόμμα του Ενρίκο Λέτα, για παρουσία κόκκινων σημαιών που έφεραν το σφυροδρέπανο κατά την καταληκτική προεκλογική τους συγκέντρωση.
Το κλειδί της καταμέτρησης
Παρότι τα exit polls προσέφεραν μια καθαρή εικόνα σε ένα θολό, κατά γενική ομολογία, κυβερνητικό σχήμα ως προς τις πραγματικές του προθέσεις, η απόλυτη εικόνα ως προς την καταμέτρηση των ψήφων αναμένεται να δοθεί αύριο το πρωί. Η διαδικασία της πλήρους καταμέτρησης φαίνεται τυπική, είναι, ωστόσο, μείζονος πολιτικού ενδιαφέροντος σε ένα περίπλοκο εκλογικό σύστημα, το οποίο θέλει μια μεγάλη πλειοψηφία στη βάση, αλλά ταυτόχρονα και την νίκη στα νομοθετικά σώματα.
Άρωμα Μόσχας
Ακόμη και αν κανείς στην Ευρώπη δεν έπεσε από τα σύννεφα μετά την ανακοίνωση των exit polls, η επόμενη ημέρα των ιταλικών εκλογών είναι αυτή που προβληματίζει τη διεθνή κοινότητα, καθώς η Ιταλία συνιστά την τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης, ιδρυτικό μέλος της ΕΕ και χώρα με ισχυρή παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμη πιο σύνθετη καθιστά την εξίσωση η χρονική συγκυρία, καθώς οι ιταλικές εκλογές (και μαζί η πτώση του προηγούμενου Πρωθυπουργού, Μάριο Ντράγκι) έχουν έντονο το άρωμα της Ρωσίας, όχι μόνο γιατί χρονικά συμπίπτουν με την πιο κρίσιμη καμπή αναφορικά με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά κυρίως γιατί τόσο ο Ματέο Σαλβίνι, όσο και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν κρύβουν τις προσωπικές τους συμπάθειες προς τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου.
Τόσο ο ηγέτης των Δημοκρατικών, Ενρίκο Λέτα, όσο και ο Ματέο Ρέντσι έχουν από καιρό καταθέσει τους φόβους τους για τυχόν ανάμιξη της Ρωσίας στις ιταλικές εκλογές, ενώ ο Καβαλιέρε έσπευσε να δηλώσει παραμονές των εκλογών πως «Οι ρωσικές δυνάμεις, μέσα σε μια εβδομάδα έπρεπε να μπουν στο Κίεβο, να αντικαταστήσουν με μια κυβέρνηση καλών ανθρώπων τον Ζελένσκι και μετά από άλλη μια εβδομάδα να γυρίσουν σπίτι τους».
Σε αυτό το θολό τοπίο και μολονότι η Πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωσε πως «αν δυσκολέψουν τα πράγματα στην Ιταλία έχουμε τα αναγκαία εργαλεία», προκαλώντας την οργή του Ματέο Σαλβίνι, τα δύσκολα είναι ήδη εδώ για τις Βρυξέλλες και όχι. Μπορεί το «φαβορί» των εκλογών, Τζόρτζια Μελόνι να φροντίζει επιμελώς το τελευταίο διάστημα να «καλλωπίσει» το πολιτικό παρελθόν της, αλλά το στίγμα του παραμένει ανεξίτηλο. Eνταγμένη από 15 ετών στην νεολαία του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος MSI, η επιχείρηση «συστημικότητάς» της άρχεται τη δεκαετία του ’90 με μέντορα τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, οπότε η ηγέτιδα των «Αδελφών της Ιταλίας» αρχίζει να διαγράφει διακριτή πολιτική πορεία, κρύβοντας τα εφηβικά της πολιτικά βιώματα όλο και περισσότερο, καθώς όδευε προς την εξουσία.
Τα διλήμματα
Η στροφή Μελόνι προς την μετριοπάθεια την τελευταία τριετία δεν σημαίνει ότι καθησυχάζει τους πολιτικούς παρατηρητές, καθώς η αυριανή ημέρα φέρνει την Ιταλία αντιμέτωπη με πολλά και κρίσιμα διλήμματα:
1. Θα υποχωρήσει ο σταθερός ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ιταλίας έναντι της εθνικής ατζέντας, όπως τουλάχιστον την προτάσσουν τα κόμματα της «βαθιά δεξιάς» συμμαχίας και η ίδια υποστήριζε παλιότερα;
2. Θα σταματήσει η οικονομική και τεχνική βοήθεια προς την Ουκρανία, την οποία η Ιταλία μέχρι τώρα υποστήριζε αναφανδόν, με επίκληση στα εσωτερικά προβλήματα της χώρας;
3. Θα παραμείνει η Ιταλία ως ενεργό μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και της διεθνούς οργάνωσης; Εννοεί, στα αλήθεια, η Τζόρτζια Μελόνι τη φιλοατλαντική της διάθεση ή πρόκειται για έναν εκλογικό τακτικισμό;
4. Θα ταχθεί στο πλευρό της Ουγγαρίας και της Πολωνίας στο εσωτερικό της ΕΕ, ιδίως σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μετανάστευσης, δίνοντας νέα ώθηση στον ευρωσκεπτικισμό «εντός των τειχών» των Βρυξελλών;
5. Θα ανακατανείμει τα μυθώδη έσοδα που εξασφάλισε η κυβέρνηση Ντράγκι από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, πυροδοτώντας ίσως ακόμη και μια κρίση χρέους λόγω των αγορών ή θα παραμείνει στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων;
6. Θα ταχθεί υπέρ της αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας, συνεχίζοντας την παράδοση του Μάριο Ντράγκι ή θα αλλάξει εκ βάθρων την οικονομική πολιτική της Ιταλίας, δεδομένης και της ανόδου των αποδόσεων των ιταλικών ομολόγων;
Απαντήσεις για την πρώτη Ιταλίδα Πρωθυπουργό με έντονο, μεταφασιστικό παρελθόν θα δώσει πλέον η ίδια η Τζόρτζια Μελόνι, η οποία καλείται τώρα να συγκεράσει την ανάγκη για κυβερνησιμότητα με τα ευρωσκεπτικιστικά θέλω των ψηφοφόρων της.
Ειδήσεις σήμερα:
Τουρκία: Fake news από το Anadolu με φωτογραφίες πολεμικών πλοίων σε Λέσβο και Σάμο
Σύρος-Μύκονος: Καταγγελία για λαδώματα υπαλλήλων της πολεοδομίας
Βρετανός περιγράφει την κόλαση που έζησε στα χέρια Ρώσων βασανιστών - «Είμαι ο θάνατός σου»
