Nobel Ειρήνης 2022: Σε Λευκορώσο ακτιβιστή και δύο οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ αποφάσισε να απονείμει το φετινό Nόμπελ Ειρήνης στον υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ales Bialiatski από τη Λευκορωσία, τη ρωσική οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Memorial και την ουκρανική οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Center for Civil Liberties.

Οι βραβευθέντες εκπροσωπούν την κοινωνία των πολιτών στις χώρες τους. Έχουν προωθήσει για πολλά χρόνια το δικαίωμα να ασκούν κριτική στην εξουσία και να προστατεύουν τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, όπως ανακοίνωσε η επιτροπή από το Όσλο.

Η ανακοίνωση των τριών νικητών έγινε σήμερα στο Όσλο.

Από το 1988, ο Λευκορώσος Bialiatski οργάνωσε δημόσιες εκστρατείες για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων του σταλινισμού και αργότερα έκανε εκστρατεία για τον εκδημοκρατισμό στη χώρα του. Όμως η Λευκορωσία ήταν η μόνη στην Ευρώπη με δικτατορία ακόμη και μετά την επανένωση. Ο 60χρονος ακτιβιστής συνελήφθη πολλές φορές από τους κολλητούς του καθεστώτος Λουκασένκο, φερέφωνου του Πούτιν.

Ο Λευκορώσος ,πρώην κρατούμενος συνείδησης, γνωστός για τον ακτιβισμό του στο Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Viasna», είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα του. Το 2020, κέρδισε το βραβείο «Right Livelihood Award,» ευρέως γνωστό ως το «Alternate Nobel Prize» (Εναλλακτικό Νόμπελ Ειρήνης).

Στις 14 Ιουλίου του 2021 βρέθηκε στη φυλακή κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή. Για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι κατηγορίες σε βάρος του είχαν πολιτικά κίνητρα θεωρώντας τον ως κρατούμενο συνείδησης.

Μελετητής της λευκορωσικής Λογοτεχνίας αποφοίτησε από το Homiel State University το 1984 με πτυχίο στη Ρωσική και Λευκορωσική Φιλολογία. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως δάσκαλος σε σχολείο. Aπό το 1985 έως το 1986 υπηρέτησε στο στρατό ως οδηγός τεθωρακισμένων οχημάτων κοντά στο Αικατερίνμπουργκ.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, συμμετείχε σε μια σειρά από πρωτοβουλίες υπέρ της δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας που ονομάζεται Λευκορωσικό Κόμμα «Ανεξαρτησία». Στόχος του κόμματος ήταν να υποστηρίξει την αποχώρηση της Λευκορωσίας από τη Σοβιετική Ένωση και την δημιουργία μιας κυρίαρχης και δημοκρατικής χώρας.

Η ομάδα του διοργάνωσε τις πρώτες αντισοβιετικές διαδηλώσεις, κυρίως τις διαδηλώσεις Dziady το 1987 και το 1988. Ένα χρόνο αργότερα, έλαβε διδακτορικό από τη Λευκορωσική Ακαδημία Επιστημών. Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών του σπουδών, βοήθησε στην ίδρυση της Ένωσης Νέων Συγγραφέων Tutejshyja, υπηρετώντας ως πρόεδρος της ομάδας από το 1986 έως το 1989, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ενόχληση της διοίκησης.

Το 1989, ο Bialiatski εργάστηκε ως ερευνητής στο Μουσείο Ιστορίας της Λευκορωσικής Λογοτεχνίας. Αργότερα την ίδια χρονιά, εξελέγη διευθυντής του Λογοτεχνικού Μουσείου Maksim Bahdanovich. Αποχώρησε από το μουσείο τον Αύγουστο του 1998, αφού διοργάνωσε πολλές βασικές εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένων δύο στο Μινσκ, μίας στην περιοχή Maladziečna και μίας στο Yaroslavl της Ρωσίας.

Διετέλεσε μέλος του δημοτικού συμβουλίου των βουλευτών του Μινσκ μεταξύ 1991 και 1996. Στις 20 Αυγούστου του 1991, την επομένη της απόπειρας πραξικοπήματος στη Μόσχα, μαζί με άλλα 29 μέλη του συμβουλίου, απηύθυνε ανοιχτή έκκληση στον λαό του Μινσκ «να είναι πιστός στις νόμιμα εκλεγμένες αρχές και να αναζητήσει όλα τα συνταγματικά μέσα για να τερματίσει τις δραστηριότητες της Κρατικής Επιτροπής Έκτακτης Ανάγκης».

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1991, το Δημοτικό Συμβούλιο του Μινσκ ενέκρινε τη χρήση εθνικών συμβόλων. Η σημαία ήταν η πρώτη που κυμάτισε επίσημα στο κτίριο του Δημοτικού Συμβουλίου του Μινσκ. Ίδρυσε το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Viasna» το 1996. Η οργάνωση με έδρα το Μινσκ, η οποία ονομαζόταν τότε «Viasna-96», μετατράπηκε σε εθνική ΜΚΟ τον Ιούνιο του 1999.

Στις 28 Οκτωβρίου του 2003, το Ανώτατο Δικαστήριο της Λευκορωσίας ακύρωσε την κρατική εγγραφή του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Viasna» για τον ρόλο του στην παρακολούθηση των προεδρικών εκλογών του 2001.

Ο Μπιαλιάτσκι ήταν πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας της Συνέλευσης Δημοκρατικών ΜΚΟ (2000-2004). Το 2007–2016 διετέλεσε αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (FIDH).Είναι μέλος της Ένωσης Λευκορώσων Συγγραφέων (από το 1995) και του Λευκορωσικού Κέντρου PEN (από το 2009). Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη Λευκορωσία του 2020, ο Μπιαλιάτσκι έγινε μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου της Σβετλάνα Τιχανόσφκαγια .

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2011, βρέθηκε στη φυλακή κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ζητά την άμεση απελευθέρωσή του. Λευκορώσοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι κυβερνήσεις της ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος. Κάλεσαν τις αρχές της Λευκορωσίας να απελευθερώσουν τον ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Την απελευθέρωση του ακτιβιστή ζήτησαν επίσης η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Πολιτική Ασφάλειας Catherine Ashton, ο Πρόεδρος του ΟΑΣΕ Eamon Gilmore και ο Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λευκορωσία Miklós Haraszti. Αρκετές διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ζήτησαν την «άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση του Μπιαλιάτσκι».

Στις 11 Αυγούστου, η Διεθνής Αμνηστία τον ανακήρυξε ως κρατούμενο συνείδησης. Μία ημέρα αργότερα, η Διεθνής Ομοσπονδία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (FIDH) ξεκίνησε μια εκστρατεία για να υποστηρίξει την απελευθέρωσή του και να ενημερώσει γενικότερα για τους πολιτικούς κρατούμενους στη Λευκορωσία. Τιμωρήθηκε επανειλημμένως από τη διοίκηση της φυλακής για «παραβίαση των κανόνων της φυλακής» και κηρύχθηκε ως «κακόβουλος δράστης», κάτι που δεν του επέτρεψε να λάβει αμνηστία το 2012 και του στέρησε τις οικογενειακές επισκέψεις και τα δέματα τροφίμων.

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του, έγραψε πολλά κείμενα με λογοτεχνικά θέματα, δοκίμια, απομνημονεύματα, τα οποία όμως αναρτήθηκαν στους συνεργάτες του. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία διεθνούς αλληλεγγύης. Αποφυλακίστηκε 20 μήνες νωρίτερα στις 21 Ιουνίου του 2014, αφού πέρασε 1.052 ημέρες αυθαίρετης κράτησης σε σκληρές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των περιόδων απομόνωσης.

Η 4η Αυγούστου, ημέρα της σύλληψής του , γιορτάζεται κάθε χρόνο ως η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης με την Κοινωνία των Πολιτών της Λευκορωσίας. Στις 14 Ιουλίου του 2021, η αστυνομία της Λευκορωσίας έκανε έρευνα στα σπίτια των εργαζομένων της «Viasna» και έφοδο στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης. Ο Bialiatski και οι συνάδελφοί του Vladimir Stephanovich και Vladimir Labkovich συνελήφθησαν.

Στις 6 Οκτωβρίου του 2021, ο ίδιος κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή με μέγιστη ποινή φυλάκισης 7 ετών. Με τη σύζυγό του Natallia Pinchuk, γνωρίστηκαν το 1982 όταν ο Ales ήταν φοιτητής του κρατικού πανεπιστημίου Francishak Skaryna Homiel Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1987 και απέκτησε έναν γιο, τον Adam. Στα χρόνια του πανεπιστημίου, έπαιζε μπάσο σε ένα συγκρότημα που λεγόταν Baski. Έχει δηλώσει ότι τα δύο χόμπι του είναι να βρίσκει μανιτάρια στο δάσος και να φυτεύει λουλούδια...

Ειδήσεις σήμερα:

Παράθυρο συνάντησης Μπάιντεν με Πούτιν στη σκιά της Χερσώνας - Ανοιχτή η ανακατάληψη της Κριμαίας

Εκνευρισμός Ερντογάν μετά τη σκληρή απάντηση Μητσοτάκη για την κυριαρχία των νησιών

Βρετανία: Γυναίκα επανενώθηκε μέσω Facebook με την οικογένειά της... 50 χρόνια μετά