Σεισμός στην Τουρκία: Δύο αδερφές περιγράφουν πώς έζησαν 4 ημέρες στα συντρίμμια - «Ακούσαμε τον ήχο του κτηρίου να καταρρέει»

Τις στιγμές που έζησαν εγκλωβισμένες για τέσσερις ημέρες κάτω από τα συντρίμμια του διαμερίσματος στο οποίο έμεναν στην πόλη Καχραμάνμαρας μέχρι τελικά να απεγκλωβιστούν από Τούρκους και Ισραηλινούς διασώστες περιέγραψαν στο Sky News δύο αδερφές ηλικίας 22 και 20 ετών.

Η Ζεϊνέπ και η Ελιφέ Τζιβί ζούσαν σε ένα επταώροφο κτήριο όταν χτύπησε ο σεισμός των 7,8 Ρίχτερ τα ξημερώματα της Δευτέρας 6 Φεβρουαρίου. Όπως λέει η μικρότερη κατά δύο χρόνια Ελιφέ από το νοσοκομείο του Καχραμάνμαρας όπου νοσηλεύεται «δεν θα είχα επιβιώσει χωρίς την Ζεϊνέπ».

«Ήμουν τυχερή γιατί είχα μαζί μου τη μεγάλη μου αδελφή γιατί αν ήμουν μόνη μου θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Ήμασταν κάτω από το κρεβάτι. Επιζήσαμε μαζί. Έκανε κρύο και ήμασταν φοβισμένες» ξεκίνησε η 20χρονη Τουρκάλα την περιγραφή της στο Sky News για όσα έζησε για τέσσερα 24ωρα κάτω από τα συντρίμμια.

Στο ερώτημα τι συνέβη όταν ξεκίνησε ο σεισμός στην Τουρκία η Ελιφέ περιγράφει «πιστεύαμε ότι θα κουνήσει για λίγο και θα σταματήσει αλλά αυτό δεν συνέβη. Το κτήριο άρχισε να γλιστράει. Όλο το δωμάτιο άρχισε να γλιστράει» και έδειξε με τα χέρια της την κίνηση του κτηρίου προς μια κατεύθυνση.

Σύμφωνα με την αδερφή της, τη Ζεϊνέπ, καθοριστική για την επιβίωση της αποδείχθηκε η απόφαση που πήρε όταν αντιλήφθηκε ότι το κτήριο επρόκειτο να καταρρεύσει. «Ήμουν έτοιμη να πάω στο δωμάτιο της μητέρας μας. Σταμάτησα και περίμενα. Άκουσα τον ήχο του κτηρίου να καταρρέει, όροφο προς όροφο. Άκουγα διαδοχικά "μπαμ, μπαμ". Και εκείνη τη στιγμή έβαλα το κεφάλι της Ελιφέ κάτω από το κρεβάτι και έπεσα και εγώ κατώ από αυτό. Έτσι το κάναμε» περιγράφει η 22χρονη.

Τελικά οι δύο αδερφές Τζιβί βρέθηκαν εγκλωβισμένες σε έναν «θύλακα αέρα» κάτω από το κρεβάτι της Ζεϊνέπ χωρίς, όμως, τρόπο να απεγκλωβιστούν μόνες τους. «Ήμασταν κοντά η μια στην άλλη αλλά είχαμε χώρο να κινηθούμε αριστέρα ή δεξιά. Μπορούσα να κάτσω όταν μούδιαζαν τα πόδια μου και να γυρίσω πλευρό» περιγράφει η μεγαλύτερη από τα δύο κορίτσια για τις ώρες που πέρασαν μέσα στα συντρίμμια.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα και για τις δύο ήταν το δριμύ ψύχος - με τη θερμοκρασία να υποχωρεί κάτω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου τη νύχτα - και η έλλειψη φαγητού και νερού. Οι ίδιες ένιωθαν απελπισμένες. «Την τελευταία ημέρα πριν μας βγάλουν σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν το τέλος μας. Δεν μπορούσα να συνεχίσω χωρίς νερό. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί ήμουν διψασμένη. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Δεν μπορούσα να ουρλιάξω. Έπρεπε να ουρλιάζουμε όταν ακούγαμε έναν ήχο απ' έξω αλλά δεν μπορούσα άλλο. Δεν μπορούσα να ουρλιάξω» εξομολογείται η 20χρονη Ελιφέ.

Μπορεί οι δύο αδερφές να σώθηκαν αλλά οι γονείς τους παραμένουν αγνοούμενοι. «Φώναζα στη μητέρα μου "είσαι καλά;" και δεν μπορούσα να ακούσω κάτι. Ήταν πολύ άσχημο αυτό» περιγράφει η Ζεϊνέπ. Ευτυχώς για τις ίδιες είχαν «συντροφιά» κάτω από τα συντρίμμια, έναν άνδρα με το μωρό του σε έναν αντίστοιχο «θύλακα αέρα» στον όροφο από κάτω τους. Μαζί προσπαθούσαν συνέχεια να ειδοποιήσουν τους διασώστες.

Η ελπίδα εμφανίστηκε την τέταρτη ημέρα μετά τον σεισμό η ένταση του οποίου προσέγγισε το 12 στην κλίμακα Μερκάλι,  όταν άκουσαν έναν διασώστη να φωνάζει. «Είχα μια κρέμα στα χέρια μου και άρχισα να χτυπάω με το σωληνάριο. Ο άνδρας από κάτω άρχισε επίσης να φωνάζει. Ήμασταν μαζί εκείνη τη στιγμή» περιγράφει η 20χρονη Ελιφέ τη συγκλονιστική στιγμή. «Πίστευα ότι η ομάδα διάσωσης είχε έρθει για τον άνδρα και το παιδί, όμως ήρθαν για εμάς. Τους άκουσα να ρωτάνε το όνομά μου. Τους απάντησα "Ελιφέ" και τους είπα το όνομα της αδερφής μου. Ήταν μια απίστευτη στιγμή. Τότε ήταν που σκέφτηκα "σωθήκαμε"».

Η αδερφή της, όμως, η Ζεϊνέπ δεν είχε την ίδια αισιοδοξία. «Είχαμε ακούσει μηχανήματα την πρώτη και την δεύτερη ημέρα. Είπα στην Ελιφέ "μας έχουν ξεχάσει, γιατί δεν ήρθαν, γιατί δεν ήρθε κανείς να μας σώσει;". Την τελευταία ημέρα είχα χάσει κάθε ελπίδα. Είπα στην Ελιφέ "θα πεθάνουμε, το καταλαβαίνεις;". Και τότε ήταν που ακούσαμε έναν χαμηλό ήχο. Οι διασώστες ήρθαν και μας είπαν "μπορούμε να σε ακούσουμε" και εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να παράξουμε έναν ήχο. Τελικά μας έβγαλαν».

Όταν, δε, την έβγαλαν από τα συντρίμμια η 22χρονη Ζεϊνέπ έβαλε τα κλάματα: «Έκλαψα γιατί ήμουν πολύ χαρούμενη. Και έτρεμα γιατί έκανε πολύ κρύο. Έκανε τόσο κρύο που δεν αισθανόμουν τα πόδια μου». Όπως διαπίστωσαν οι διασώστες οι δύο αδερφές είχαν κοψίματα, μελανιές και ήταν βαριά αφυδατωμένες.

Στο ερώτημα του Βρετανού δημοσιογράφου αν η εμπειρία αυτή θα αλλάξει τη ζωή τους η Ελιφέ απάντησε: «Πιστεύω ότι όλα συμβαίνουν μέσα σε δευτερόλεπτα. Μπορεί σήμερα να είσαι ζωντανός και να εξαφανιστείς αύριο. Θα ζήσω τη ζωή μου όσο πιο πολύ μπορώ».