Ο ψηφιακός πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Γάζας - Πώς οι συγκρούσεις μεταφέρονται από τα χαρακώματα στον παγκόσμιο ιστό μέσω “χακτιβισμών”

Οι πόλεμοι έχουν διαβαθμίσεις. Χρειάζονται ένα θερμό επεισόδιο για να ξεκινήσουν και μετά κλιμακώνονται σε δευτερόλεπτα. Κάπως έτσι έγινε και στην περίπτωση Ισραήλ και Γάζας. Και ενώ παρακολουθούμε συγκλονισμένοι τις πολεμικές αντιπαραθέσεις, η διαμάχη φαίνεται να εξαπλώνεται βαθύτερα μέσα στα δυο κράτη. Χάκερ ακτιβιστές εισέρχονται στον πόλεμο ως βοηθητικές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να αχρηστεύσουν τα λειτουργικά συστήματα των δυο αντίπαλων δυνάμεων.

Χωρίς να γνωρίζουμε ακόμα αν αποτελεί μια επέκταση της σφοδρής σύγκρουσης ή αν ο πόλεμος αλλάζει μορφή, αυτοί οι “χακτιβιστές” από όλο τον κόσμο έχουν στοχεύσει δεκάδες κυβερνητικούς ιστότοπους και μέσα ενημέρωσης με αλλοιώσεις και επιθέσεις DDoS και έχουν επιχειρήσει να τους υπερφορτώσουν με ανεπιθύμητη κίνηση για να τους ρίξουν. Μάλιστα ορισμένες ομάδες ισχυρίζονται ότι έκλεψαν δεδομένα, επιτέθηκαν σε παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου και άλλες ότι χάκαραν την ισραηλινή υπηρεσία συναγερμού για πυραύλους, γνωστή ως Red Alert.

Αυτές οι επιθέσεις γίνονται όλο και πιο τακτικές πλέον με πολλά παραδείγματα να εμπλουτίζουν την ιστορία του διαδικτυακού πολέμου, από την Μιανμάρ, την Αραβική Άνοιξη και τον πόλεμο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως το πιο πρόσφατο. Χάκερ του κυβερνοχώρου επιτίθονται εξ αποστάσεως σε κυβερνητικά συστήματα ή άλλους θεσμούς, με στόχο να προκαλέσουν χάος, αποδεικνύοντας πλέον ότι τα πιο σημαντικά όπλα είναι τα ψηφιακά.

Δείτε Βίντεο: Οι κυβερνοεπιθέσεις στον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς

Αραβική Άνοιξη και επιθέσεις DDoS

Τα παραπάνω δεν αποτελούν πολεμική πρωτοπορία, αφού πολύ απλά όσο η ψηφιακή τεχνολογία εξελίσσεται, τόσο αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο οι πόλεμοι διεξάγονται. Εδώ και κάποια έτη έχει εμφανιστεί μια ανησυχητική πλέον τάση, κατά την οποία ένας αυξανόμενος αριθμός αμάχων εμπλέκεται στις ένοπλες συγκρούσεις με ψηφιακά μέσα.

Καθισμένοι σε κάποια απόσταση από τις φυσικές εχθροπραξίες, οι πολίτες - από χακτιβιστές, μέχρι επαγγελματίες της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο- διεξάγουν μια σειρά από κυβερνοεπιχειρήσεις εναντίον του "εχθρού" τους. Στόχος είναι, όπως εξηγήσαμε παραπάνω, η πρόκληση χάους και βλαβών στα λειτουργικά και επιχειρησιακά συστήματα των κρατών που παίρνουν μέρος σε έναν πόλεμο ή μια σύγκρουση. Το πιο γνωστό μέσο για αυτό είναι οι επιθέσεις DDoS. Δηλαδή μια επίθεση άρνησης παροχής ψηφιακών υπηρεσιών, η οποία αποτελεί μια κακόβουλη προσπάθεια να διακοπεί η κανονική κυκλοφορία του στοχευμένου διακομιστή, υπηρεσίας ή δικτύου, κατακλύζοντάς τα ή την περιβάλλουσα υποδομή τους, με μια πλημμύρα συνδέσεων. Οι επιθέσεις DDoS πραγματοποιούνται με δίκτυα μηχανημάτων που είναι συνδεδεμένα στο διαδίκτυο και που αποτελούνται από υπολογιστές και άλλες συσκευές που έχουν μολυνθεί με κακόβουλο λογισμικό, επιτρέποντας έτσι τον απομακρυσμένο έλεγχό τους από έναν επιτιθέμενο υπολογιστή. Αιτιατή είναι η υπερφόρτωση του διακομιστή ή του δικτύου και κατ’ επέκταση η άρνηση παροχής υπηρεσιών στον χρήστη.

Αυτές οι επιθέσεις που φαίνεται να επιστρατεύονται ως εργαλεία αποδυνάμωσης στο πόλεμο Ισραήλ- Γάζας, δεν είναι καινούργιες φυσικά. Χρησιμοποιήθηκαν λίγα χρόνια νωρίτερα, το 2011 στις κλιμακούμενες, αλυσιδωτές διαμάχες του κινήματος της Αραβικής Άνοιξης. Οι πολίτες των κρατών που συμμετείχαν στις εξεγέρσεις ενάντια στα τυραννικά καθεστώτα της Αιγύπτου, της Συρίας, της Τυνησίας, της Ιεμένης και άλλων, αντιμετώπισαν ένα τρομερά μεγάλο επίπεδο λογοκρισίας στο διαδίκτυο, το οποίο επιβλήθη από τις κυβερνήσεις με σκοπό τον κατευνασμό των εξεγερθέντων λαών.

Σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν το νόμο, την τεχνολογία και τη βία για να ελέγξουν τι δημοσιεύεται και τι διαδίδεται μέσω του Διαδικτύου για να καταστείλουν τις διαμαρτυρίες. Στην Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη Συρία, οι πληθυσμοί έγιναν μάρτυρες μιας πλήρους απαγόρευσης του Διαδικτύου, ενώ στην Τυνησία, η κυβέρνηση του Zine El Abidine Ben Ali παραβίασε και έκλεψε κωδικούς πρόσβασης από τους λογαριασμούς των πολιτών στο Facebook. Στη Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν, μπλόγκερ και "διαδικτυακοί πολίτες" συνελήφθησαν και ορισμένοι φέρονταν να έχουν σκοτωθεί. Στην Αίγυπτο αντίστοιχα εκείνη την εποχή, οι πάροχοι υπηρεσιών Διαδικτύου (ISP) ήταν εξουσιοδοτημένοι από την κυβέρνηση, η οποία διέταξε το κλείσιμό τους μέσω τηλεφωνικών κλήσεων.

Απομονωμένοι και δίχως ενναλακτικές λύσεις οι πολίτες των κρατών μετέφεραν τον πόλεμο τους στα υπάρχοντα social media, μέσα από τα οποία οργάνωναν τις διαδηλώσεις τους. Σταδιακά άρχισε να φτάνει βοήθεια και από άλλες χώρες, κυρίως μέσω χάκερ και της κοινότητας χακτιβιστών Anonymous. Οι ιστότοποι της κυβέρνησης της Τυνησίας αποτέλεσαν τον κυριότερο στόχο των Anonymous, λόγω της λογοκρισίας των εγγράφων του WikiLeaks και της Τυνησιακής Επανάστασης. Η ομάδα εξαπέλυσε επιθέσεις άρνησης παροχής υπηρεσιών στις ιστοσελίδες της τυνησιακής κυβέρνησης, γεγονός που οδήγησε σε μια έξαρση του διαδικτυακού ακτιβισμού. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης του 2011, αιγυπτιακές κυβερνητικές ιστοσελίδες, μαζί με την ιστοσελίδα του κυβερνώντος Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος, παραβιάστηκαν και τέθηκαν εκτός λειτουργίας από τους Anonymous. Οι ιστότοποι παρέμειναν εκτός σύνδεσης μέχρι την παραίτηση του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ. Οι Anonymous έδωσαν επίσης στη δημοσιότητα τα ονόματα και τους κωδικούς πρόσβασης των διευθύνσεων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κυβερνητικών αξιωματούχων της Μέσης Ανατολής, σε υποστήριξη της Αραβικής Άνοιξης.

Δείτε Βίντεο: Οι "χακτιβιστές" του πολέμου Ισραήλ-Παλαιστίνη

Πολλοί είπαν ότι η Αραβικη Άνοιξη ήταν ο πρώτος πόλεμος - ή καλύτερα μια σειρά επαναστάσεων - που κερδήθηκε με ψηφιακά όπλα.

Ο ψηφιακός πόλεμος του σήμερα

Η πλειονότητα των ψηφιακών επιθέσεων στον πόλεμο που εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή, φαίνεται να προέρχεται από προϋπάρχουσες ομάδες που ήταν παρούσες και σε άλλες συγκρούσεις. Μια από αυτές είναι οι "αυτοαποκαλούμενοι 'ισλαμιστές' χακτιβιστές που ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν την Παλαιστίνη, και οι οποίοι έχουν στο παρελθόν στοχοποιήσει την Ινδία και υπάρχουν εδώ και χρόνια.
Μια ακόμα ομάδα χακτιβιστών είναι η AnonGhost, η οποία διεξάγει εκστρατείες υπέρ των Παλαιστινίων, εξαπολύοντας επιθέσεις DDoS και προσπαθώντας να στοχεύσει υποδομές και διεπαφές προγραμματισμού εφαρμογών (API). Η ομάδα αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες, ανέλαβε την υποτιθέμενη επίθεση στην ισραηλινή πλατφόρμα προειδοποίησης πυραύλων Red Alert. Παράλληλα, η ομάδα Cyber Avengers, ισχυρίζεται ότι έκλεψε έγγραφα από την εθνική αρχή ηλεκτρισμού του Ισραήλ και το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής Dorad του Ισραήλ, χωρίς όμως αυτό να είναι σίγουρο.

Αντίστοιχα, η ομάδα χακτιβιστών ThreatSec, ισχυρίστηκε ότι στόχευσε την Alfanet, έναν πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου με έδρα τη Λωρίδα της Γάζας. Σε μια ανάρτησή της στη Telegram μάλιστα, η ομάδα ισχυρίστηκε ότι πήρε τον έλεγχο των διακομιστών που ανήκουν στην εταιρεία και επηρέασε τα συστήματα του τηλεοπτικού σταθμού της. Ταυτόχρονα, η συνδεσιμότητα στο διαδίκτυο στη Γάζα έχει επίσης διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό από διακοπές ρεύματος, καθώς το Ισραήλ εφαρμόζει αυτό που ο υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ αποκάλεσε τη Δευτέρα "πλήρη πολιορκία", κόβοντας την ηλεκτρική ενέργεια της περιοχής και τις γραμμές παροχής νερού, τροφίμων και καυσίμων. Παράλληλα η ινδική κυβερνοδύναμη ισχυρίστηκε ότι έκανε DDoS στο hamas.ps και στο webmail.gov.ps, σύμφωνα με άρθρο του wired.

Δυστυχώς αυτή δεν μοιάζει να είναι μια όμοια περίπτωση με την Αραβική Άνοιξη. Σήμερα οι δυο δυνάμεις επεκτείνουν τον πόλεμό τους στο διαδίκτυο και ο χακτιβισμός που συμβαίνει συχνά τροφοδοτεί την παραπληροφόρηση και τον πανικό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες. Για ορισμένους ψηφιακούς δρώντες, το ίδιο το απρόβλεπτοι είναι και οι στόχοι. Με έναυσμα αυτές τις ανησυχίες, την περασμένη εβδομάδα η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού διατύπωσε κανόνες εμπλοκής για τους "πολιτικούς χάκερ" που μπαίνουν σε μια σύγκρουση. Οι οκτώ οδηγίες, οι οποίες βασίζονται στο διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προέκυψαν κυρίως στο πλαίσιο του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, αλλά είναι σχετικές σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δίνουν έμφαση στην ελαχιστοποίηση των απειλών για την ασφάλεια των αμάχων και απαγορεύουν τις κυβερνοεπιθέσεις σε εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης και απαιτούν από τους δρώντες "να συμμορφώνονται με αυτούς τους κανόνες ακόμη και αν ο εχθρός δεν το κάνει".