Πόλεμος στο Ισραήλ - Mπέντζαμιν Νετανιάχου: Μπίμπι ο survivor, βασιλιάς του Ισραήλ

«Πού είναι o γιος σου, Μπίμπι; Πού είναι το βλαστάρι σου, Μπέντζαμιν Νετανιάχου;». Δεν είναι ένα απλό ερώτημα προς τον πρωθυπουργό του Ισραήλ. Είναι μια συντονισμένη κραυγή διαμαρτυρίας από τους περισσότερους από 350.000 εφέδρους -ανάμεσά τους αρκετές χιλιάδες από το εξωτερικό- που κλήθηκαν να πολεμήσουν εναντίον της Χαμάς.

Είναι μια οργισμένη φωνή δημόσιας αποδοκιμασίας από νέους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, που άφησαν στη μέση τις δουλειές ή τις σπουδές τους, διέκοψαν την καθημερινή ζωή τους, παράτησαν τις οικογένειές τους για να υπηρετήσουν την πατρίδα τους. Την ίδια ώρα που η χώρα του δέχεται μπαράζ πυραυλικών επιθέσεων με ρουκέτες που εξαπολύονται από τη Γάζα, ο Γιαΐρ Νετανιάχου ο πρωτότοκος -ο δεύτερος είναι ο Αβνέρ- είναι άφαντος. Λιάζεται πάνω από έξι μήνες στις αμμώδεις παραλίες του Μαϊάμι και του Φορτ Λοντερντέιλ στη Φλόριντα.

Πράγματι, η ζωή είναι άδικη. Και γίνεται πιο άνιση και μεροληπτεί τη στιγμή που χιλιάδες Ισραηλινοί πολεμούν ή προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες τους. Εξελίσσεται σε πιο μονομερώς, ευνοιοκρατική για τους προνομιούχους άκαπνους γόνους, καθώς ολόκληρη η χώρα βιώνει πρωτόγνωρο υπαρξιακό αναβρασμό. Με χιλιάδες θλιβερά συγκλονισμένες οικογένειες να έχουν μόλις θάψει σε ατμόσφαιρα απέραντης οδύνης τα αγαπημένα τους πρόσωπα που σφαγιάστηκαν φρικιαστικά από τους τρομοκράτες της Χαμάς.

Με εκατοντάδες άλλες να ζουν σοκαρισμένες ένα αβίωτο καθημερινό θρίλερ ενώ περιμένουν με αγωνία τα νέα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα που αρπάχτηκαν και μεταφέρθηκαν στη Γάζα ως όμηροι. Σε αυτό το δυσοίωνο πολεμικό σκηνικό όπου ουρλιάζουν προειδοποιητικά οι σειρήνες, οι τραυματίες σωρεύονται στα νοσοκομεία και οι άμαχοι τρέχουν πανικόβλητοι στα καταφύγια, ο 74χρονος Ισραηλινός πρωθυπουργός έχει πιο επείγοντα θέματα να αντιμετωπίσει. Και πολύ περισσότερα σοβαρά πλήγματα να ξεπεράσει. Πέρα, φυσικά, από το να περισώσει το θιγμένο κύρος του εξαιτίας της «κοπάνας» από το στράτευμα του εμπρηστικά ακροδεξιού εθνικιστή, τάχα υπερπατριώτη γιου του.

Πολεμική ετοιμότητα

Στο γραφείο του στο κεντρικό κυβερνητικό συγκρότημα Kiryat Hamemshala στην Ανατολική Ιερουσαλήμ σπανίως κάθεται στη γνώριμη πρωθυπουργική του καρέκλα, η οποία έχει πάρει το σχήμα των οπισθίων του μετά τη μακρόχρονη θητεία του στο αξίωμα. Βαδίζει με μαύρο πουκάμισο που συμβολίζει πολεμική ετοιμότητα, κυκλοφορεί ανήσυχος στα διαλείμματα των συνεχών συσκέψεων των επιτελείων και των πολεμικών συμβουλίων, με πρόσωπο σφιγμένο, όψη ωχρή, το κεφάλι γυρτό, το βλέμμα συνοφρυωμένο, τα χέρια στο στήθος και την αναστατωμένη, μόνιμα πατικωμένη λευκή χωρίστρα-πλαγιοδάνειο για την κάλυψη της αραιής τριχοφυΐας της κεφαλής του.

Ο «Μπίμπι, ο εκλεγμένος βασιλιάς του Ισραήλ», όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι οπαδοί του, με το πατρικό χαμόγελο, τα καλοραμμένα επίσημα κοστούμια και τις ηγεμονικές γραβάτες, δεν πολυσυχνάζει πλέον στην επίσημη πρωθυπουργική κατοικία, στην αριστοκρατική γειτονιά Ρεχάβια της Ιερουσαλήμ. Διαμένει στο πρωθυπουργικό γραφείο, μακριά από το οίκημα της οδού Μπαλφούρ, που πήρε τον όνομά της προς τιμήν του ομώνυμου Αγγλου λόρδου, ο οποίος, ως υπουργός Εξωτερικών, εξέδωσε το 1917 διακήρυξη που υποστήριξε την ίδρυση ενός «σπιτιού για τον εβραϊκό λαό» στην Παλαιστίνη.

Επομένως, σε αυτές τις επείγουσες για τη χώρα του συνθήκες εγρήγορσης δεν πολυσυναντάει την εδώ και 33 χρόνια -τρίτη κατά σειρά- σύζυγό του, Σάρα, την πρώην αεροσυνοδό της El Al, γνωστή και ως Ha Giveret (Η Κυρία) - ανεπίσημος τίτλος που συνηθιζόταν σε παλαιές οικογένειες Εβραίων πατρικίων της Διασποράς. Μια επωνυμία την οποία τα αντιπολιτευόμενα ντόπια ΜΜΕ χλευάζουν ως έλλειψη σεμνότητας στο άλλοτε παραδοσιακά εξισωτικό και κολεκτιβιστικό Ισραήλ.

Ωστόσο, με μεταπτυχιακό στην Ψυχολογία και την Παιδαγωγική, η 65χρονη μητέρα των δύο υιών Νετανιάχου θεωρείται ως η απόλυτη συμπαραστάτιδά του και η ιδανική για να τον ηρεμεί αποτελεσματικά σε κάθε «στραβή» του. Εστω προσωρινά μακριά της, ο ίδιος φαντάζει ασταθής. Μοιάζει στις ζόρικες τωρινές περιστάσεις να παλεύει ανάμεσα στη διέγερση και τη σύγχυση. Ποιος; Ο αυτοαποκαλούμενος «Μίστερ Ασφάλεια» και «Μίστερ Σταθερότητα». Αναμφίβολα ο Νετανιάχου δεν παίζεται πολιτικά, ούτε ταξινομείται εύκολα ιδεολογικά, όμως έγινε ο πολιτικός που κατέρριψε το ρεκόρ θητείας στην εξουσία του ιδρυτή του ισραηλινού κράτους, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν.

Ο πρώτος και νεότερος -στα 46 του- πρωθυπουργός που γεννήθηκε στο Ισραήλ μετά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του πριν από 75 χρόνια. Και φυσικά, ο καταχωρισμένος πλέον στην ιστορία της χώρας του ως ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της. Παρ’ όλη όμως την εμπειρία του, δημιουργεί τώρα γύρω του μια αίσθηση αμηχανίας. Δείχνει να του έχουν στερέψει οι λαγοί που έβγαζε κάθε τόσο με θεατρικές χειρονομίες από το μαγικό καπέλο του.

Δρόμος στρωμένος με νάρκες

Η ψυχαναγκαστική του ταύτιση πως ό,τι είναι καλό για εκείνον είναι αυτομάτως και καλό για τη χώρα του, παραπαίει. Παρά τη φλογερή του ρητορική ότι κάθε μέλος της Χαμάς είναι κιόλας «ένας νεκρός», τα ΜΜΕ της πατρίδας του τον εμφανίζουν απρόθυμο να κλιμακώσει άμεσα τον πόλεμο με την αναμενόμενη χερσαία εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας. «Καθήκον μας είναι να συντρίψουμε τη Χαμάς», δηλώνει φλογερά, αλλά φαίνεται να αξιολογεί τις διεθνείς αντιδράσεις της σφοδρής επίθεσης.

Στην πραγματικότητα η σχετική διστακτικότητά του συνδέεται με τις επιδιώξεις του Τζο Μπάιντεν. Οσο κι αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ δηλώνει ότι «οι Ισραηλινοί παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις», φημολογείται ότι παρασκηνιακά προτρέπει τον Μπίμπι να καθυστερήσει τη χερσαία επέμβαση για να αποφύγει το ολοκληρωτικό μακελειό. Πράγμα που ενοχλεί το Ισραηλινό Πεντάγωνο και τον υπουργό Αμυνας, πρώην κομάντο, Γιόαβ Γκάλαντ, που τον παρακινούν να τελειώνει μια και καλή το «θέμα» της τρομοκρατικής απειλής της Χαμάς με συντριπτική επίθεση από ξηρά, αέρα και θάλασσα. Για να μη θεωρηθεί αναβλητικός, αναγκάστηκε να απευθύνει διάγγελμα στο ισραηλινό έθνος, τονίζοντας εμφατικά ότι «η χερσαία εισβολή θα πραγματοποιηθεί παρά τις καθυστερήσεις».

Στα όρια της σύνθλιψης από τη μέγγενη των εσωτερικών και εξωτερικών ασφυκτικών πιέσεων, ο άλλοτε σκληρός, αποφασιστικός, αλλά μονίμως ευέλικτος Νετανιάχου, σαν να παραπατάει βαριά πια σε κακοτράχαλο τερέν στρωμένο με νάρκες.

Μετά τη βάναυσα αιματηρή επίθεση της εξτρεμιστικής Χαμάς στο έδαφος του Ισραήλ, που σήμανε για τους αμέριμνους κατοίκους της χώρας το πιο ακρωτηριαστικά θανατηφόρο αιματοκύλισμά τους εδώ και μισό αιώνα, η πλειονότητα της εγχώριας κοινής γνώμης δεν τον καλοβλέπει. Στην πραγματικότητα τον αγριοκοιτάζει. Με το δίκιο της. Του καταλογίζει μείζονα αποτυχία, αλλά και ασυγχώρητη έλλειψη προετοιμασίας και πρόληψης σε θέματα ασφάλειας. Στις δημοσκοπήσεις καταδεικνύεται πλειοψηφικά ότι ο Νετανιάχου θα πρέπει να παραιτηθεί μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Σε κανέναν άλλωστε δεν διαφεύγει ότι ο ίδιος υπήρξε έμμεσος χορηγός της Χαμάς, αφήνοντάς την να κυβερνά τη Γάζα ανενόχλητη, εκτός από σύντομες, περιοδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις αντιποίνων εναντίον της.

Επέτρεψε επίσης άφθονα κεφάλαια από τους προστάτες της -από τα πλούσια σουνιτικά εμιράτα του Περσικού Κόλπου- να διοχετεύονται στα άπληστα χέρια της Χαμάς ώστε να διατηρεί αλώβητη την εξοπλιστική της ισχύ. Τον βόλευε η ιδέα μιας διχασμένης, γεμάτης αντιπαλότητες, παλαιστινιακής κοινότητας -με τη Φατάχ στη Δυτική Οχθη και τη Χαμάς στη Γάζα- επειδή εξυπηρετούσε τα σχέδιά του.

Με δυο λόγια, να διαμηνύει στη διεθνή κοινότητα ότι δεν υπήρχε κανένας αξιόπιστος Παλαιστίνιος εταίρος με τον οποίο θα μπορούσε να συνομιλεί και να συναλλάσσεται, καθώς αυτοί τρώγονται μεταξύ τους Αυτό τελικά σήμαινε καμία ειρηνευτική διαδικασία, καμία προοπτική παλαιστινιακού κράτους και καμία απαίτηση για εδαφικές παραχωρήσεις του Ισραήλ. Ποντάροντας στη φανερή ακαμψία των Παλαιστινίων και καλύπτοντας τη δική του, διεξήγαγε διαπραγματεύσεις και ειρηνευτικές συνομιλίες με προκαθορισμένη κάθε φορά την κατάρρευσή τους.

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήταν επτασφράγιστο μυστικό του, ούτε το έκρυβε. Φόρα παρτίδα εξέφραζε δημοσίως τις πεποιθήσεις του. Τον Μάρτιο του 2019, μιλώντας στους συναδέλφους του βουλευτές του κόμματος Λικούντ, υποστήριξε: «Οποιος θέλει να εμποδίσει την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους πρέπει να υποστηρίξει την ενίσχυση της Χαμάς και τη μεταφορά χρημάτων στη Χαμάς... Αυτό είναι μέρος της στρατηγικής μας. Να απομονώσουμε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα από τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη».

Μπορεί να χαρακτηρίζεται από τους Χαρεντίμ, τους σκληροπυρηνικούς υπερ-ορθόδοξους Εβραίους, και λοιπές θρησκόληπτες ιουδαϊκές σέχτες ως «χιλόνι» (κοσμικός), δηλαδή Εβραίος που δεν τηρεί πολλές θρησκευτικές υποχρεώσεις και έθιμα -φοράει σπανίως έως ποτέ γιαρμούλκα ή αλλιώς κιπά δημοσίως, εκτός μόνο από μνημόσυνα και κηδείες στη συναγωγή-, αλλά τους έχει πείσει ώστε να τον εμπιστευτούν. Να αναγνωρίσουν στο πρόσωπό του μια πεισματάρικη μαχητική φιγούρα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα και ενσαρκώνει τη θέλησή τους.

Τα ρέστα της δημοφιλίας του τα ανέλαβε η «χασμπάρα» (εβραϊκή λέξη για τις δημόσιες σχέσεις), που διαδίδει ότι τηρεί ανεπιφύλακτα τους «κοσέρ» θρησκευτικούς κανόνες διατροφής με την ίδια άνεση που καπνίζει τα αγαπημένα του εκλεκτά πούρα. Κάποτε, προκειμένου να μην τον φωτογραφίσουν να φουμάρει ένα πανάκριβο πούρο -αδιάψευστη μαρτυρία της οικονομικής του άνεσης- και τον βγάλουν στα αντιπολιτευόμενα πρωτοσέλιδα, το έχωσε αναμμένο στην τσέπη του κοστουμιού του. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα καπνοί ξεπηδούσαν από εκεί και μια ευμεγέθης τρύπα από την κάφτρα κοσμούσε το σακάκι του.

Εως ότου αναδύθηκαν οι τοξικοί καπνοί της κόλασης, απελευθερώνοντας εφιαλτικά πραγματικό έρεβος απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας του. Μέσα στο θηριώδες λουτρό αίματος της 7ης Οκτωβρίου βυθίστηκαν μέχρι διάλυσης όλες οι οραματικές αυταπάτες του. Ακόμη κι αν θεωρηθεί ότι ο Νετανιάχου έκανε λαθεμένη εκτίμηση, όπως ισχυρίζεται η πλειονότητα όσων συμμετέχουν στις δημοσκοπικές έρευνες στο Ισραήλ, αυτή η καταστροφή και μόνο θα πρέπει να σφραγίσει ολέθρια την πολιτική του μοίρα. Η ετυμηγορία της είναι για την ώρα καταδικαστική, απειλώντας να γίνει θρηνητικά το κύκνειο πολιτικό άσμα του. Ολοκληρώνοντας μια μακρά διαδρομή γεμάτη επιτεύγματα, αλλά και φαντάσματα.

Ο εγγονός του ραβίνου

Ο εγγονός ενός ραβίνου, του Νάθαν Μιλεϊκόφσκι που γεννήθηκε στη σημερινή Λευκορωσία, και γιος ενός σιωνιστή, του Μπενζιόν Νετανιάχου, γεννημένου στη Βαρσοβία, αντίκρισε πρώτη φορά το φως του κόσμου στο Τελ Αβίβ το 1949. Η εκκίνηση του ταξιδιού της ζωής του Μπέντζαμιν συνέπεσε με την έναρξη της ιστορίας του ίδιου του κράτους του Ισραήλ το 1948. Στα 14 του χρόνια, το 1963, η οικογένειά του μετακόμισε στις ΗΠΑ όταν στον πατέρα του, εξέχοντα ιστορικό, ακτιβιστή και οπαδό του ρεβιζιονιστικού σιωνισμού, προσφέρθηκε μια ακαδημαϊκή θέση στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνιας.

Ο νεαρός Μπέντζαμιν, ο δεύτερος από τα τρία αδέλφια του, και η μητέρα του, Τζίλα Σέγκαλ, τον ακολούθησαν στη μετεγκατάστασή του στην Αμερική. Με τον αυστηρό ασυμβίβαστα αντιάραβα πατέρα του -ο οποίος πέθανε το 2012 σε ηλικία 102 χρόνων- διατηρούσε εναλλασσόμενα μια σχέση αποδοχής και απόρριψης, η οποία διαμόρφωσε τον ανασφαλή χαρακτήρα του κατά την εφηβεία Ο Μπίμπι, όπως τον αποκαλούσαν, καθώς το Ισραήλ έχει μεγάλη παράδοση στα παρατσούκλια, μόλις τέλειωσε το Λύκειο στο Τσέλτεναμ της Φιλαδέλφειας επέστρεψε στην πατρίδα του, στα 18 του χρόνια, για την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία του. Υπηρέτησε για πέντε χρόνια σε μια επίλεκτη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων.

Ως λοχαγός πολέμησε σε πολυάριθμες ισραηλινές διασυνοριακές επιδρομές, αποστολές διάσωσης ομήρων σε αεροπειρατείες, πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε αρκετές φορές σε μάχες. Απολύθηκε από την ενεργό υπηρεσία το 1972, αλλά παρέμεινε στις εφεδρείες των καταδρομέων. Γύρισε στις ΗΠΑ για να σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) με το όνομα Μπεν Νιτάι. Το επέλεξε υποτίθεται προς τιμήν του Εβραίου σοφού του 2ου π.Χ. αιώνα Νιτάι της Αρμπέλα, μιας αρχαίας πόλης της Γαλιλαίας.

Στην πραγματικότητα το διάλεξε για να διευκολύνει τους Αμερικανούς να το προφέρουν πιο εύκολα σε σχέση με το δύσκολο Νετανιάχου. Η καθαρή εκφώνηση του ονόματός του τού χάρισε ένα διαβατήριο αποδοχής για να μη θεωρείται στη Βοστόνη άλλος ένας ξεροκέφαλος Μεσανατολίτης Εβραίος φοιτητής, έστω κι αν προερχόταν από τη μόνη πραγματική δημοκρατία στην περιοχή.

Ο ήρωας αδελφός

Εκείνα τα φεγγάρια των πρώιμων 70ς ήταν παντρεμένος με τη γειτονοπούλα του από την Ιερουσαλήμ Μίριαμ «Μίκι» Χαράν και σπούδαζαν μαζί στη Βοστόνη. Με την πρώτη σύζυγό του απέκτησε αργότερα την κόρη του, Νόα, η οποία με τη σειρά της του χάρισε τρία εγγόνια. Τον Οκτώβριο του 1973 επέστρεψε επειγόντως στο Ισραήλ για να υπηρετήσει στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Ενόσω ο ίδιος σπούδαζε, ο μεγαλύτερος αδελφός του, Γιονάταν, υπηρετούσε ως διοικητής της πρώην μονάδας κομάντος του Μπίμπι.

Πρωτοστάτησε κατά τη διάρκεια της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης διάσωσης εκατό στην πλειονότητά τους Εβραίων ομήρων, θυμάτων αεροπειρατείας το 1976 στο αεροδρόμιο Εντεμπε, λίγο έξω από την πρωτεύουσα της Ουγκάντας, Καμπάλα. Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Αστροπελέκι», σε απόσταση 4.000 χιλιόμετρων μακριά από το Ισραήλ, στέφθηκε με επιτυχία στα μόλις 90 λεπτά που διήρκεσε. Ωστόσο ο 30χρονος, παρασημοφορημένος για την πολεμική ανδρεία του, αντισυνταγματάρχης Γιονάταν Νετανιάχου, επικεφαλής της καταδρομικής δύναμης εφόδου, ήταν ο μοναδικός Ισραηλινός που σκοτώθηκε κατά την ανταλλαγή πυρών. Κρίμα.

Ο θάνατός του βούλιαξε στον θρήνο όλη τη χώρα και βύθισε τραυματικά στο πένθος την οικογένεια Νετανιάχου. Ομως, η θυσία του θαρραλέου, ευαίσθητου και ηρωικού «Γιόνι», του οποίου το όμορφο πρόσωπο γνωρίζει κάθε Ισραηλινός μαθητής, δεν πήγε χαμένη. Κληροδότησε ένα άξιο μίμησης παράδειγμα γενναιότητας και τιμής στους συμπατριώτες του και ταυτόχρονα άνοιξε την πολιτική λεωφόρο για τον οξυδερκή Μπίμπι. Κάτω από την πανταχού παρούσα σκιά του αδικοχαμένου θρυλικού στρατιώτη αδελφού του, ο τελευταίος έμαθε να επιβιώνει στις αντιξοότητες.

Ο Μπίμπι ίδρυσε ένα αντιτρομοκρατικό ινστιτούτο στη μνήμη του ηρωικά πεσόντος αδελφού του, διορίστηκε αναπληρωτής επικεφαλής της αποστολής του Ισραήλ στην Ουάσινγκτον και αμέσως μετά μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας του στον ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη. Αψογος χειριστής της αγγλικής γλώσσας, με χαρακτηριστική αμερικανική προφορά και το στακάτο τέμπο της εκφοράς των Ρεπουμπλικάνων πολιτικών, κέρδισε τις διεθνείς εντυπώσεις υπερασπιζόμενος το Ισραήλ αποτελεσματικά με πάθος και μπόλικο μακιγιάζ στις μικρές τηλεοπτικές οθόνες των ΗΠΑ. Εύγλωττος, καλλιεργημένος, χαρισματικός, χιουμορίστας, αφού ξεχώρισε στα ξένα, ήρθε η ώρα να διαπρέψει και στην πατρίδα του.

Αναμείχθηκε στην εγχώρια πολιτική όταν επέστρεψε και πάλι στο Ισραήλ, το 1988. Κέρδισε μια έδρα για το κόμμα Λικούντ στο Εθνικό Κοινοβούλιο της Κνεσέτ και έγινε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών. Αργότερα αναρριχήθηκε στην προεδρία του κόμματος και το 1996 εκλέχτηκε πρωθυπουργός του Ισραήλ κατά τις πρόωρες εκλογές μετά τη δολοφονία του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος και πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, το 1995. Είχε προηγηθεί σκληρή εκστρατεία του Νετανιάχου εναντίον του λόγω της συμφωνίας του Ράμπιν με τον Γιάσερ Αραφάτ για τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής.

Εκτοτε ο Μπίμπι συνάντησε κατ’ επανάληψη, επισήμως, τον ιστορικό Παλαιστίνιο ηγέτη μέχρι τον θάνατό του, το 2004. Στα χρόνια που ακολούθησαν επιχείρησε να αφαιρέσει το παλαιστινιακό ζήτημα από την ισραηλινή ατζέντα. Με την έγκριση και τις ευλογίες του προσφιλούς του Ντόναλντ Τραμπ εξομάλυνε με τις λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ» τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας του με τέσσερις αραβικές μοναρχίες και επιδίωκε μια συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης με τη Σαουδική Αραβία. Ολες του οι κινήσεις υπάκουαν στην υπόσχεσή του προς τον λαό για σταθερότητα και ασφάλεια της χώρας. Και όλα ξαφνικά κατέρρευσαν, γκρεμίζοντας σε συντρίμμια την επί δεκαετίες αυτοπροβολή του ως προστάτη του Ισραήλ.

Παρότι επί σειρά ετών οι φιλελεύθερες ελίτ της χώρας τον κατήγγελλαν ως καταχραστή και σφετεριστή της εξουσίας, κάθε τόσο αυτός επανερχόταν στο πρωθυπουργικό πόστο. Εκλεγμένος έξι φορές πρωθυπουργός, δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί ως κάτοχος του αξιώματος, ακόμη και διατελώντας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οσοι επί μακρόν προφήτευαν το πολιτικό τέλος του έμειναν με τη γυάλινη σφαίρα τους αμανάτι.

Ακόμη και όταν δικάστηκε τον Μάιο του 2020 με τις κατηγορίες διαφθοράς, δωροδοκίας, κατάχρησης εμπιστοσύνης και απάτης, εμφανίστηκες ως θύμα κυνηγιού μαγισσών και χρέωσε τη δίωξή του στους μνησίκακους πολιτικούς του αντιπάλους και τα μεροληπτικά μέσα ενημέρωσης. Ορκίστηκε ξανά πρωθυπουργός στις 29 Δεκεμβρίου 2022, μετά τη φθοροποιό ταλαιπωρία της χώρας του που διενήργησε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Είχε ήδη «κάψει» τις κεντρώες και μετριοπαθείς πολιτικές συμμαχίες του για να χτίσει πίσω από κλειστές πόρτες μια ετερόκλητη κυβέρνηση μαζί με δύο ακροδεξιούς και δύο υπερορθόδοξους εταίρους.

Ο ακροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός του προώθησε αμέσως μια σειρά νομοθετημάτων που επιδιώκουν να χαλιναγωγήσουν το ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα της χώρας. Οι ενέργειές του, που αποσκοπούσαν στην απαλλαγή του από προσεχείς απαγγελίες ποινικών διώξεων και πιθανές καταδίκες, συνάντησαν την αντίσταση μεγάλης μερίδας της ισραηλινής κοινωνίας. Εκτεταμένες διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις χιλιάδων ανθρώπων γίνονταν επί μήνες στις μεγάλες πόλεις κάθε βδομάδα. Εως ότου κατέφθασε η ζοφερή, ακραία τρομοκρατική επίθεση κατά αθώων από τη Χαμάς και η κήρυξη πολέμου εναντίον της.

Σήμερα οι περισσότεροι Ισραηλινοί πολίτες, απογοητευμένοι από τα τερτίπια του, αποδέχονται ότι μόλις τελειώσει ο τρέχων πόλεμος θα πρέπει να μαζέψει τα μπογαλάκια του από την πρωθυπουργική κατοικία. Αλλά με τον τετραπέρατο Μπίμπι κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει το φινάλε της κούρσας του. Κανείς δεν ξέρει τι θα σκαρφιστεί αύριο. Παραμένει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση πλέον έκτακτης ανάγκης, που του δίνει ευρύτερη εθνική συναίνεση. Η παραμονή του στο αξίωμα, πάντως, εξαρτάται από τη χρονική έκταση του πολέμου. Με την πανουργία που τον διακρίνει έχει κιόλας προκαταβολικά διαμηνύσει ότι «ο πόλεμος θα έχει διάρκεια». Αγνωστο πόση. Αρκετή όμως για να κάνει διάχυση ευθυνών για την τραγωδία. Ετσι κι αλλιώς, σε πέντε ή δέκα χρόνια ποιος ζει, ποιος πεθαίνει.

Φωτογραφίες: AFP / VISUAL

Ειδήσεις σήμερα:

Πατέρας Αντώνιος: Πρόταση-«καταπέλτης» από τον εισαγγελέα - Ζητά την παραπομπή του σε δίκη για κακουργήματα

Θεσσαλονίκη - Τα σπαρακτικά λόγια της μητέρας της 40χρονης: «Ήρθε το λεωφορείο από απέναντι και σκότωσε το παιδάκι μου»

Πόλεμος στο Ισραήλ: Νέος βομβαρδισμός σε σχολείο του ΟΗΕ με δεκάδες νεκρούς - Δείτε βίντεο, σκληρές εικόνες