Τουρκία: Κλίμα πιέσεων εναντίον φιλελεύθερων δημοσιογράφων

Παραιτήθηκε ο κύριος αρθρογράφος της τουρκικής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας "Σταρ" Μεχμέτ Αλτάν, επειδή η διοίκηση της εφημερίδας δεν δημοσίευσε προχτές άρθρο, στο οποίο ο αρθρογράφος αναφερόταν στην ισχύ της τουρκικής κατεστημένης άποψης για το Κυπριακό και στις μέρες μας.

Ο Αλτάν, μιλώντας στην τουρκική κρατική τηλεόραση, ανέφερε πως ο λόγος της παραίτησής του ήταν η μη δημοσίευση του άρθρου, το οποίο έφερε τον τίτλο "Ντενκτασοποίηση".

Είχε προηγηθεί συνέντευξη του Αλτάν στο κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων "Φιράτ", στο οποίο δήλωνε πως τον ενοχλεί η γραμμή της εφημερίδας γενικά.

Η διοίκηση της εφημερίδας ζήτησε από τον Αλτάν να ανακαλέσει και όταν δεν το έπραξε, δεν δημοσιεύτηκε το άρθρο του για να ακολουθήσει η παραίτηση, σύμφωνα με το δημοσιογραφικό παρασκήνιο στην Τουρκία.

Το αδημοσίευτο άρθρο, ωστόσο, διέρρευσε σε διάφορες τουρκικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, όπως αυτή της εφημερίδας "Ραντικάλ".

Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής: "Ο θάνατος είναι η τελευταία και πιο τραγική περιπέτεια του ανθρώπου.

Επιπρόσθετα, η συμπεριφορά απέναντι στο θάνατο είναι από τα πιο θεμελιώδη κοινά σημεία των ανθρώπων.

Επίσης, είναι συγκεκριμένα και τα τελετουργικά της κουλτούρας μας.

Ωστόσο ο ενταφιασμός του Ραούφ Ντενκτάς έχει και μία πολιτική διάσταση που τα υπερβαίνει όλα αυτά.

Παρακολουθώντας χτες την τελετή της κηδείας του Ντενκτάς θυμήθηκα πότε είχα πρωτοχρησιμοποιήσει τον όρο "αγκυροποίηση" (σ.τ.μ.: Όρος με τον οποίο ασκεί εδώ και λίγο καιρό κριτική στην κυβέρνηση Ερντογάν ο αρθρογράφος, εννοώντας την υιοθέτηση των βασικών θέσεων της κατεστημένης τουρκικής πολιτικής θεώρησης σε πολλά ζητήματα, εκ μέρους του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) που αργότερα άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως.

Καθώς έβλεπα ότι η διαδικασία του ενταφιασμού του Ντενκτάς μετατρεπόταν σε πολλά fora σε άσμα για τον Ειδικό Πόλεμο (σ.τ.μ.: ένας από τους όρους με τους οποίους αποδίδεται η σκοτεινή πλευρά του τουρκικού κράτους, από τη δεκαετία του 50), ενώ η γραμμή "λύση είναι η μη λύση" παρουσιαζόταν σαν σωφροσύνη, σκέφτηκα μήπως στον όρο περί "αγκυροποίησης", θα έπρεπε να προσθέσουμε και την "ντενκτασοποίηση".

Και τι πάει να πει "ντενκτασοποίηση" στην πολιτική; Στην πραγματικότητα την απάντηση τη δίνει η σημερινή εικόνα της ΤΔΒΚ.

Με μία μονοκομματική λογική, εξακολουθούμε να παρουσιάζουμε στον ίδιο το λαό μας την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι μέλος της ΕΕ, σαν ελληνοκυπριακή πλευρά Νότιας Κύπρου.

Ωστόσο μία μόνο χώρα αναγνωρίζει στον κόσμο αυτό την ΤΔΒΚ, κι αυτή είναι η Τουρκία.

Ένας είναι ο λόγος για τον οποίο η ΤΔΒΚ έχει περιέλθει στην κατάσταση αυτή: Η αντίληψη της "ντενκτασοποίησης" που στηρίζεται στον Ειδικό Πόλεμο.

Το σχέδιο Ανάν που εξασφάλιζε μεγάλα πλεονεκτήματα στην Τουρκία και την ΤΔΒΚ και υποστηρίχθηκε από την κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ως αποτέλεσμα μιας πολύτιμης και σημαντικής κίνησης του κόμματος αυτού, είχε βγει άουτ, εξαιτίας του Ραούφ Ντενκτάς.

Και η ΤΔΒΚ, ενώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να αναρριχηθεί σε θέση μέλους της ΕΕ που θα αναγνωριζόταν από όλο τον κόσμο, με την τρικλοποδιά που έφαγε, κόλλησε στην ταυτότητα του πειρατικού νησιού.

Με την ευκαιρία να υπενθυμίσω ότι ο αμέσως προηγούμενος πρόεδρος της ΤΔΒΚ Μεχμέτ Αλί Ταλάτ έχει πει ότι "το Κυπριακό κατά 70% είναι πρόβλημα ακινήτων".

Με λίγα λόγια η αντίληψη "λύση είναι η μη λύση" δεν έχει μελετηθεί όπως πρέπει. Όταν ένας ανθρωπιστικός αποχαιρετισμός μετατρέπεται σε τελετή που εκθειάζει μία πολιτική αντίληψη, η οποία εξακολουθεί να δυσχεραίνει τη θέση της Τουρκίας και της ΤΔΒΚ, αμφισβητεί κανείς το σημείο στο οποίο έχουμε καταλήξει με το χρόνο. Και διατυπώνει την ανησυχία περί πολιτικής "ντενκτασοποίησης".