Όταν το ρητό «σαν το σκύλο με τη γάτα» ανατρέπεται

Στο Μάντσεστερ στο σπίτι της οικογένειας Μπελ, ο καλύτερος φίλος του σκύλου Οσκαρ δεν ήταν άλλος από τον γάτο Αρθουρ. Το βράδυ μοιράζονταν το ίδιο κρεβάτι και την ημέρα έπαιζαν ανέμελα προσπαθώντας να βολευτούν στον καναπέ του σπιτιού. Όταν ο Αρθουρ πέθανε, ο σκύλος Οσκαρ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον χαμό του φίλου του. Ετσι παρακολούθησε τα αφεντικά του την ώρα που έθαβαν τον κατάλευκο γάτο σε ένα ήσυχο σημείο στον κήπο και τη νύχτα, άνοιξε ξανά την λακκούβα και πήρε στο στόμα του το άψυχο σωματάκι του Αρθουρ. Αφού το καθάρισε καλά από το χώμα, το πήρε μαζί του στο κρεβατάκι τους όπου τους βρήκε «αγκαλιασμένους» μαζί το επόμενο πρωί η οικογένεια Μπελ.

Στην προσπάθειά τους να καθησυχάσουν τον Οσκαρ και να του βρουν καινούρια παρέα στα παιχνίδια του και νέα συντροφιά για τα κρύα βράδια, οι Μπελ φρόντισαν να του φέρουν έναν νέο γάτο τον Λίμπετ, ο οποίος σιγά σιγά γίνεται ο νέος φίλος του Οσκαρ.