Ο... Βίκτορ Ουγκό το τρίτο πρόσωπο στη μονομαχία Ολάντ - Σαρκοζί

«Παρότι πέθανε το 1885, τις αυριανές γαλλικές εκλογές τις έχει κερδίσει ο Βίκτωρ Ουγκό. Εξάλλου, είναι ο συγγραφέας- πατέρας της πατρίδας που διαρκώς μνημονεύεται από τους υποψηφίους, ακόμα και από εκείνους, όπως ο Φρανσουά Ολάντ, που στο παρελθόν είχε ομολογήσει ότι διαβάζει μόνο σύγχρονους συγγραφείς, ή από εκείνους που έχουν μια τελείως διαφορετική πολιτιστικο-πολιτική οπτική, όπως ο Νικολά Σαρκοζί ή η κυρία Μαρίν Λεπέν»... Κάπως έτσι ξεκινά το άρθρο του ο Στέφανο Μοντεφιόρι από το Παρίσι.

Και δεν έχει άδικο, αφού το αστέρι τις Αριστεράς, το φαινόμενο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης όπως πολλοί χαρακτηρίζουν τον Ζαν Λουκ Μελανσόν, διάβασε ένα απόσπασμα από τους «Αθλιους» για τους επαναστάτες του 1793, επιβάλλοντας κατά κάποιον τρόπο τον Ουγκό σε αυτή την μάχη. Εξάλλου αυτές οι εκλογές κουβαλούν το βάρος των εξεγέρσεων, των κοινωνικών αδικιών, της αγωνίας απέναντι σε μια οικονομική κρίση που εξαθλιώνει τον λαό, ο οποίος αναζητά λύση σε νέα πρόσωπα.

Μπορεί όμως και να εκφράσει το θυμό του με το να μην προσέλθει στις κάλπες, πράγμα που φοβούνται οι Γάλλοι καθώς προβλέπουν αποχή της τάξης του 30%, έναντι μόλις 17% στον πρώτο γύρο του 2007. Για αυτό το λόγο άλλωστε ο Φρανσουά Ολάντ επαναλάμβανε στην εκστρατεία του «πηγαίνετε να ψηφίσετε»!

Γιατί όμως έφτασε ο υποψήφιος που εκτιμάται ότι θα επικρατήσει του Νικολά Σαρκοζί από τον πρώτο γύρο, να προσκαλεί τόσο έντονα τον λαό; Όπως ανέφερε το απόσπασμα που επέλεξε ο Μελανσόν, οι επαναστάτες ήθελαν εργασία, εκπαίδευση για τα παιδιά, ψωμί για όλους, ανάπτυξη…για να κερδίσει τα χειροκροτήματα των 10.000 ανθρώπων που βρίσκονταν στην αίθουσα εκείνη τη στιγμή. Δε θα μπορούσε επομένως αυτή η επιτυχημένη αναφορά να ξεφύγει από τους υπόλοιπους υποψηφίους, που είδαν σε λίγο μόλις καιρό τον Μελανσόν να ανεβαίνει δραματικά στις προτιμήσεις του λαού.

«Ο Ουγκό μετράει», είχε πει ένας διευθυντής μάρκετινγκ και μάλλον είχε δίκιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα μήνα αργότερα στην Εκθεση Βιβλίου στο Παρίσι, ο Ολάντ σε ερώτηση που του τέθηκε για το ποιο είναι αγαπημένο του βιβλίο απάντησε ότι είναι οι «Αθλιοι». Την προηγούμενη εβδομάδα δε, στη μεγάλη συγκέντρωση στη Λιλ ο Ολάντ είπε, όπως γράφει ο Μοντεφιόρι, «ξαναδιάβαζα τον Ουγκό που περιέγραφε τη ζωή των παιδιών, των οικογενειών στην Λιλ. Ενάμιση αιώνα αργότερα, η Γαλλία ακόμα δεν έχει νικήσει την φτώχεια, την αδικία. Αυτός λοιπόν είναι ο δικός μας αγώνας!».

Λίγες ημέρες αργότερα κι ο Νικολά Σαρκοζί από την Πλας ντε λα Κονκόρντ, φώναζε στο πλήθος ότι «ανάμεσα στους αιώνες η βροντερή φωνή του Βίκτορ Ουγκό μας υπαγορεύει το αυριανό μας πρόγραμμα», για να ακολουθήσει και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν δηλώνοντας ότι εκείνος είναι ο συγγραφέας που την επηρέασε περισσότερο από όλους.

Είναι αλήθεια ότι φέτος κλείνουν 150 χρόνια από τη συγγραφή του ενός από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα όλων των εποχών. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος όμως που έγινε η βασική επιλογή των τεσσάρων ισχυρότερων υποψηφίων των φετινών γαλλικών προεδρικών εκλογών.

Οι Λεπέν, Σαρκοζί, Ολάντ και Μελανσόν δεν μίλησαν για άλλο πέρα από την οικονομική κρίση, τις συντάξεις, τη φορολογία, την ανεργία, την κατοικία…ο Σαρκοζί με την υπόσχεση ότι θα εστιάσει στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, ο Ολάντ με τα σχέδιά του για φορολόγηση της τάξης του 75% στα εισοδήματα εκείνων που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο ετησίως, τη Λεπέν που θέλει να μειώσει τον αριθμό των μόνιμων μεταναστών κατά 95% εντός της πενταετίας και να βγάλει τη Γαλλία εκτός Σέγκεντ, τον Μελανσόν που υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1.700 ευρώ μηνιαίως, τη νομιμοποίηση των παράνομων μεταναστών…

Όπως παρατηρεί ο Μοντεφιόρι «τα θέματα σχετικά με βιοηθική, την ευθανασία, τις αμβλώσεις, τους γάμους ομοφυλόφιλων, τη μετανάστευση που μέχρι πριν λίγα χρόνια πρωταγωνιστούσαν στις προεκλογικές καμπάνες, τώρα έχουν εξαφανιστεί. Μετρούν μόνο τα ενοίκια που έχουν χτυπήσει κόκκινο, η αύξηση των τροφίμων, ο φόβος μη χαθεί η θέση εργασίας…ναι λοιπόν, ο Ουγκό μετράει».