Τέξας: Εστειλαν έναν αθώο στο θάνατο!

«Πως το δικαστήριο του Τέξας έστειλε έναν αθώο στο θάνατο», με αυτό τον τίτλο η βρετανική εφημερίδα The Guardian σε δημοσίευμα της ξετυλίγει το κουβάρι μιας πραγματικά συγκλονιστικής ιστορίας που θύμα του είχε έναν αθώο πολίτη, ο οποίος εκτελέστηκε βάση της ομοιότητας που είχε με τον δράστη.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Antonin Scalia, ένας από τους εννέα δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, είχε κάνει μια αρκετά τολμηρή δήλωση σχετικά με την απονομή της δικαιοσύνης και την θανατική ποινή στην Αμερική: «Δεν έχει υπάρξει ούτε μια περίπτωση στα αμερικανικά πρακτικά, κατά την οποία ένας άνθρωπος εκτελέστηκε για κάποιο έγκλημα το οποίο δεν διέπραξε». Η υπόθεση όμως του Carlos DeLuna έρχεται για να διαψεύσει τη δήλωσή του δικαστή και να αποδείξει –δυστυχώς- πως ένας αθώος άνθρωπος εκτελέστηκε στο όνομα της απονομής της δικαιοσύνης.

O Carlos DeLuna συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1983 με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Σύμφωνα με την αστυνομία, ο 20χρονος Carlos μαχαίρωσε μέχρι θανάτου την νεαρή γυναίκα Wanda Lopez. Ωστόσο από την ημέρα της σύλληψης του μέχρι και την ημέρα της εκτέλεσής του ο κ. De Luna επέμενε ότι ήταν αθώος. Μάλιστα ο κ. De Luna κατονόμασε και τον δράστη του εγκλήματος. Σύμφωνα με τον ίδιο το έγκλημα το είχε διαπράξει ο Carlos Hernandez ένας πολύ γνωστός και βίαιος εγκληματίας.



Ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής James Liebman μαζί με δώδεκα σπουδαστές του αποφάσισαν να ασχοληθούν με την υπόθεση βασιζόμενοι στο γεγονός ότι ο DeLuna ακόμα και την τελευταία στιγμή, φώναζε ότι είναι αθώος. Εξι χρόνια μετά, κατόπιν ιδιαίτερα επισταμένης έρευνας ο καθηγητής με την ομάδα του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εκτέλεση του De Luna ήταν βασισμένη σε λανθασμένα στοιχεία, με κυριότερα εκείνο της εξωτερικής ομοιότητας του De Luna με τον δράστη που δεν ήταν άλλος από τον Carlos Hernandez.

Τα στοιχεία που βρήκε ο Liebman και η ομάδα του κατέπληξαν ακόμα και τον ίδιο «Δεν το πιστεύω ούτε εγώ ο ίδιος. Τα πάντα σε αυτή την υπόθεση, πήγαν στραβά».

Οι δυο άνδρες είχαν το ίδιο ύψος το ίδιο βάρος, και έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους που κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι δίδυμα αδέλφια. Όταν ο δικηγόρος του Carlos Hernandez είδε φωτογραφίες των δυο ανδρών δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει ποιος ήταν ποιος. Στην ίδια «παγίδα» μάλιστα έπεσε ακόμα και η αδελφή του DeLuna η Rose.

Το μυστήριο άρχισε να ξεδιπλώνεται ότι ο Liebman και η ομάδα του με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού ντέντεκτιβ κατάφεραν να βρουν μια γυναίκα που γνώρισε τον Hernandez. Εκείνη τους έδωσε τα ακριβή στοιχεία του, όπως την ημερομηνία γέννησής του, κάτι που βοήθησε τον Liebman να «ξεκλειδώσει» το βίαιο παρελθόν του δράστη. Ο Hernandez είχε κατηγορηθεί αρκετές φορές για επιθέσεις κατά γυναικών και μάλιστα σε μια περίπτωση φέρεται να είχε μαχαιρώσει μια γυναίκα και να είχε χαράξει στην πλάτη της το γράμμα Χ.




Η θανατική καταδίκη του DeLuna στηρίχθηκε και στη μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα του Kevan Baker, ο οποίος βρισκόταν στο σημείο που έγινε η επίθεση. Ωστόσο 20 χρόνια μετά ο κ Baker υποστήριξε ότι δεν ήταν σίγουρος για το ποιος από τους δυο άνδρες ήταν εν τέλει ο δράστης, καθώς οι δυο τους έμοιαζαν πάρα πολύ.

Επίσης όταν η ειδική ομάδα εξέτασε τον τόπο του εγκλήματος δεν συνέλλεξε κανένα από τα αντικείμενα που βρίσκονταν κοντά στο θύμα και δεν πήραν δείγματα για περαιτέρω εξετάσεις DNA. Τέλος παρόλο που υπήρχε αρκετό αίμα στο τόπο του εγκλήματος, στα ρούχα του DeLuna δεν βρέθηκε ούτε μια μικρή σταγόνα από το αίμα της άτυχης γυναίκας.

Μετά από αυτό, πεποίθηση του Liebman είναι να δώσει ένα μάθημα στον αμερικανικό λαό και να τους επιστήσει την προσοχή για το τι γίνεται εν ονόματι της δικαιοσύνης.