Οι νέες γυναίκες στην Ινδία δεν παραδίνονται στην ανδρική βία

Είναι μεταξύ είκοσι και τριάντα ετών, εργάζονται, βγαίνουν, διασκεδάζουν, χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς και δεν παραδίνονται στην ανδρική βία. Οι νέες γυναίκες στην Ινδία δεν καταθέτουν τα όπλα και αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να μην απομονωθούν μπροστά στον φόβο ενός πιθανού βιασμού. Τα πρόσφατα τραγικά περιστατικά τους πάρα τον φόβο που τους προκαλούν, τους δίνουν και το απαραίτητο θάρρος για να αντιμετωπίσουν τη καθημερινότητα δείχνοντας τα δόντια τους στη βία. Έτσι μαθαίνουν πολεμικές τέχνες, προμηθεύονται με σπρέι πιπεριού, έχουν πάντα μαζί τους άλλες μαχαίρια, άλλες όπλα και διαθέτουν μπόλικο δυναμισμό.

Στο φωτορεπορτάζ που ετοίμασε η Μάνσι Θαπλιγιάλ για το Reuters, οι νεαρές Ινδές μιλούν για τους βιασμούς και τις δολοφονίες των γυναικών που έγιναν στη χώρα τους και συγκλόνισαν τον κόσμο, τολμούν να δείξουν το πρόσωπό τους και να διηγηθούν τις δικές τους προσωπικές ιστορίες.  

Η 22χρονη Τσαντάνι λοιπόν εργάζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια ως οδηγός ταξί για μια κοινωνική υπηρεσία η οποία προσφέρει ασφαλή μεταφορά σε γυναίκες. Η νεαρή δήλωσε πως η ανάγκη για «γυναικεία» ταξί είναι ακόμα μεγαλύτερη μετά τον βιασμό και δολοφονία της 23χρονης φοιτήτριας στο Νέο Δελχί. «Κάνω μια δουλειά αντισυμβατική για τις γυναίκες. Καθώς κάνω βραδινές βάρδιες έχω πάντα μαζί μου το σπρέι πιπεριού και έχω εκπαιδευθεί στην αυτοάμυνα. Όμως το ότι οδηγώ το βράδυ με έχει κάνει να ξεπεράσω τους φόβους μου», είπε η Τσαντάνι.

Η 37χρονη Ναλίνι Μπαρατβάι, είναι επικεφαλής σε μια εταιρία management. Φωτογραφίζεται λοιπόν στον φακό του Reuters κρατώντας ένα πιστόλι ενώ βρίσκεται στο γραφείο της στο Νέο Δελχί. «Τη μισή ημέρα είμαι μόνη μου με τα παιδιά μου και πολλές φορές πρέπει να επιστρέψω στο σπίτι από τη δουλειά αργά το βράδυ. Το πιστόλι λοιπόν με κάνει να νιώθω πιο ασφαλής», δήλωσε.



Στο ίδιο κλίμα είναι και η 23χρονη Σίταλ, η οποία εργάζεται σε ένα τηλεφωνικό κέντρο βραδινές ώρες και για να προστατευθεί επιλέγει ένα μαχαίρι. Όπως είπε «είναι απαραίτητο να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν αναφέρομαι στο ντύσιμο μου ή στα ωράρια εργασίας μου, αλλά στην νοοτροπία των ανδρών αυτής της πόλης».



Η 23χρονη Σίτε Μαθάρου από την άλλη δήλωσε πως δε φοβάται να κινηθεί τη νύχτα καθώς «από τότε που έμαθα Krav Maga νιώθω πιο σίγουρη να βγω από το σπίτι αργά το βράδυ. Δε φοβάμαι να οδηγήσω μόνη μου ή να βγω με τους φίλους μου».



Δεν φαίνεται να συμμερίζεται την σιγουριά της όμως η 24χρονη Ντιπσίκα Μπαραντβάι η οποία εργάζεται σε διαφημιστική εταιρία και αποφάσισε να αλλάξει τα ωράρια της. Μάλιστα έγραψε και ένα πόστερ που έχει στο γραφείο της το οποίο λέει «λυπάμαι, αλλά πλέον δε μπορώ να μένω ως αργά στη δουλειά».



Οσο για την 24χρονη Ρίκχα Σίνγκχ που κι εκείνη εργάζεται για μια ιστοσελίδα, δήλωσε πως «οι γυναίκες είναι σαν αντικείμενα σε αυτή την πόλη. Δεν έχει σημασία το τι φοράς. Σε κάθε περίπτωση οι άνδρες στον δρόμο θα σε κοιτούν επίμονα».

Η 23χρονη Σασβάτι Ρόι Χαουλντάρι από την άλλη, που εργάζεται σε μια online εταιρία, δεν αποχωρίζεται στιγμή το σπρέι πιπεριού της, το οποίο μάλιστα της το έκανε δώρο ένας φίλος της. «Τα περιστατικά βίας με έχουν θορυβήσει και φοβίσει. Δεν μπορώ να ησυχάσω ούτε λεπτό όταν περπατώ μόνη μου στον δρόμο», είπε.



Το ίδιο φοβισμένη φαίνεται όμως κι η 22χρονη φοιτήτρια Σουίτι η οποία κάνει κάθε ημέρα ταξίδι τεσσάρων ωρών από το χωριό της στο Νέο Δελχί για να παρακολουθήσει μαθήματα καράτε και Ταε κβο ντο. Ο κόπος της όμως αρχίζει να ανταμείβεται καθώς όπως δήλωσε: «τα παιδιά στο χωριό δεν τολμούν να με κοροϊδέψουν από τότε που χτύπησα έναν νεαρό ο οποίος είχε κάνει άσεμνα σχόλια για εμένα».