Kαι όμως υπάρχει τράπεζα που λειτουργεί με έναν άνθρωπο!

Ο 41χρονος Peter Breiter δεν είναι ο τυπικός διευθυντής τράπεζας. Φοράει τζιν και φόρμα εργασίας, γράφει τα πάντα στο χέρι και δεν φοβάται να πάρει τη μάπα και να σφουγγαρίσει το πάτωμα. Αλλά ούτε και η τράπεζα κατακλύζεται από γραφεία και υπαλλήλους ντυμένους στην τρίχα. Η Raiffeisen Gammesfeld eG είναι η μικρότερη τράπεζα στη νότια Γερμανία.

Από την υποδοχή όπου κυρίες κάθονται σε σαλονάκια και κάνουν κουτσομπολιού τοπικού περιεχομένου τα πάντα σε αυτή την τράπεζα δεν θυμίζουν αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Ο Breiter εν έτει 2013 χρησιμοποιεί ακόμα γραφομηχανή με ένα επιπλέον εξάρτημα, πάνω σε μια επιφάνεια σμάλτου που έχει φθαρεί από χρόνια χρήσης. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει από το 1890, όταν ιδρύθηκε η τράπεζα. Ούτε η έλευση του ευρώ έχει αλλάξει την… κατάσταση αφού οι ισοτιμίες είναι σε γερμανικά μάρκα, με το ισόποσο σε ευρώ γραμμένο με το χέρι.



Η τράπεζα έδειχνε να μην τα καταφέρνει. Στο τέλος της δεκαετίας του '80, η εποπτική αρχή τραπεζών της Γερμανίας απέσυρε την άδεια λειτουργίας της επειδή δεν είχε τον απαιτούμενο αριθμό προσωπικού για να εξασφαλίζει το «δεύτερο ζευγάρι μάτια», αρχή απαραίτητη για τον έλεγχο των συναλλαγών.

Ο τότε μάναζτερ Fritz Vogt, ο οποίος είναι και ο εγγονός του ιδρυτή της τράπεζας αντιμετώπιζε τριετή ποινή φυλάκισης για παράνομη λειτουργία τράπεζας. Μετά από έξι δίκες και την έκδοση απόφασης από το ομοσπονδιακό διοικητικό δικαστήριο δόθηκε στην τράπεζα άδεια λειτουργίας χωρίς τους δύο εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης. Ο Vogt, είναι σήμερα 82 ετών, παρέδωσε τη λειτουργία της τράπεζας μαζί με τους 400 ενεργούς λογαριασμούς στον Breiter το 2008. O τολμηρός Breiter άφησε την καριέρα του σε μεγάλη τράπεζα της Γερμανίας για να αναλάβει τα ηνία της Raiffeisen.

Ο μοναδικός υπάλληλος είπε πως ανέλαβε τη δουλειά για να μην διαλυθεί η τράπεζα: «Δεν το έχω μετανιώσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο, παρόλο που οι συνάδελφοί μου με κορόιδευαν και μου έλεγαν πως θα πάω σε ένα ‘μουσείο’».

Πελάτες της τράπεζας είναι μόνο οι κάτοικοι που ζουν στο χωριό. Ο Breiter έχει γεννηθεί στο Gammesfeld και είναι υπερήφανος που γνωρίζει κάθε πελάτη και τις συναλλαγές του ξεχωριστά. «Όταν ένας αγρότης μου ζητά απόδειξη για την παραλαβή των κερδών του από τα γαλακτοκομικά, δε χρειάζεται να κοιτάξουμε τις συναλλαγές. Ο κόσμος μου ανοίγει την καρδιά του –δουλειά, διαζύγιο, λεφτά –αλλά όταν πάω στο σπίτι η τράπεζα είναι θέμα ταμπού» και συνεχίζει:



«Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008 το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα. «Όλη η Γερμανία τηλεφωνούσε. Μερικοί ήθελαν να επενδύσουν πολλά εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμούς, αλλά αρνήθηκα επειδή δεν ήταν από το Gammesfeld!»

Τα απογεύματα εμφανίζεται ο Vogt για να βοηθήσει με τα γραφειοκρατικά και για να πει μερικά αστεία με τον Breiter. O ίδιος λέει πως μια τράπεζα πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τα χρήματα του κόσμου. «Αν είχαμε χάσει τα λεφτά των πελατών μας, δεν θα τολμούσαμε να εμφανιστούμε στο χωριό».



Πηγή: reuters