Δεν γιορτάζουν όλες οι γυναίκες...

Κάποιες από αυτές αγνοούν τον εορτασμό. Αποκλεισμένες, περιχαρακωμένες, απόκληρες και εξόριστες σε έναν κόσμο διαχωρισμών και ανισότητας δεν γνωρίζουν καν την Παγκόσμια Ημέρα που ο δυτικός κόσμος τους αφιέρωσε.

Είναι αυτές που κανείς σήμερα δεν θα τους προσφέρει μία ευχή, ένα χαμόγελο, ένα λουλούδι. Είναι αυτές που η 8η Μαρτίου θα είναι μια ακόμη ημέρα στο χωράφι, στο εργοστάσιο, στο σπίτι. Είναι όλες αυτές που δεν γιορτάζουν ούτε σήμερα ούτε καμία άλλη μέρα του χρόνου.


Συνάντησα πολλές από αυτές. Κάποιες μου χάρισαν το χαμόγελό τους, κάποιες μοιράστηκαν μαζί μου λίγες σκέψεις τους.

Εγώ το μόνο που μοιράστηκα μαζί τους ήταν η υπόσχεση πως θα ταξιδέψω τους πόνους και τους κόπους τους πέρα από τα σύνορα της φτώχειας... με αντάλλαγμα μια φωτογραφία.

Γυναίκες από το Πακιστάν, την Αιθιοπία, το Αφγανιστάν, το Καμερούν, τη Συρία, την Κένυα, την Κίνα κι ένα χαμογελαστό κορίτσι από το Καλημέρα της Κάτω Ιταλίας.

Φωτογραφίες: Πέτρος Κατσάκος