Η Θάτσερ έτσι όπως την ήξεραν αυτοί που την έζησαν από κοντά

Ο Γκορμπατσόφ, η κόρη, η γραμματέας της και οι πολιτικοί της συνεργάτες, οι άνθρωποι που την έζησαν περισσότερο μιλούν για την Θάτσερ αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα της αλλά και φλερτ με ηγέτες κρατών, καθώς και την απέχθεια της για οποιαδήποτε ανάπαυλα και γιορτή, σε συνεντεύξεις στην Βρετανική εφημερίδα «The Guardian».

Μιχαήλ Γκορμπατσόφ
Η γνωριμία, οι συναντήσεις και η εμμμονή με τα πυρηνικά
«Άλλοι ίσως την γνωρίζουν καλύτερα, αλλά πιστεύω ότι οι αναμνήσεις μου ίσως έχουν σημασία, γιατί μαζί της δούλεψα σε σημαντικές στιγμές ιστορικά για την Ευρώπη και τον κόσμο», γράφει ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Καθώς περιγράφει την πρώτη φορά που γνώρισα την Θάτσερ στο τέλος του 1984, εξιστορεί πως μετά την πρώτη τους συνάντηση για γεύμα, όπου και κατάλαβε πόσο έντονη προσωπικότητα ήταν, όταν αποσύρθηκαν σε ένα δωμάτιο για μπράντι και καφέ, η Θάτσερ ήταν τόσο άνετη που έβγαλε τα παπούτσια της και απλώθηκε στον καναπέ. «Το σχόλιο της Θάτσερ 'Συμπαθώ τον Κο Γκορματσόφ, μπορούμε να κάνουμε business μαζί] με βοήθησε αργότερα καθώς έχτισα γνωριμίες και έκανα επαφές με άλλους ηγέτες» εξηγεί ο Γκορμπατσόφ. «Ακόμα και μετά την συμφωνία του Ρέικιαβικ που υπέγραψα με τον Ρίγκαν, η Μάργκαρετ συνέχιζε να υπερασπίζεται με μανία την δυτική θέση ότι τα πυρηνικά όπλα ήταν απαραίτητα. Την είχα ρωτήσει κάποτε πόσο άνετη είναι να κάθεται πάνω σε μια σπηλιά από πυρηνικά» αποκαλύπτει ο πρώην πρόεδρος. «Η σχέση μας εξελίχθηκε μετά από αυτό. Στην πρώτη της επίσκεψη στη Ρωσία το '87, με εντυπωσίασε με τις γνώσεις της για τα εσωτερικά μας, για την ευκολία με την οποία μιλούσε με τον απλό λαό» περιγράφει ο πρόεδρος εξηγώντας ότι «μετά που φύγαμε από την εξουσία συναντιόμασταν συχνά και οι συζητήσεις μας ήταν πάντοτε έντονες και πνευματικά ερεθίσματα για μένα». 

Σίνθια Κρόφορντ -Προσωπική της βοηθός από το 1978
Είχε στεγνό χιούμορ που πολλοί δεν το καταλάβαιναν
«Δεν την γνώριζα καν μέχρι να ξεκινήσω να δουλεύω για αυτήν ένα χρόνο πριν γίνει πρωθυπουργός. Κέρδισε και πήγαμε στην Downing Street. Η σχέση μας εξελίχθηκε σιγά σιγά. Ήταν πάντα πολύ συμπονετική με αυτούς που είχαν οικογένεια και επειδή εγώ ζούσα μακριά από τον σύζυγο μου πάντα μου έλεγε “τώρα να πας στο σύζυγο σου”» αποκαλύπτει η πρώην γραμματέας της σκιαγραφόντας ένα προφιλ πολύ ανθρώπινο. «Είχαμε meetings κάθε πρωί για να οργανώνουμε την προσωπική της ζωή. Τι θα φορέσει, πότε θα ασχοληθεί με τα παιδιά της... To 1987 στο ταξίδι της στη Ρωσία, για πρώτη φορά φόρεσε ρούχα από κατάστημα. Συνήθως έραβε τα ρούχα της σε μια κυρία. Φόρεσε βάτες και ταγιέρ και άλλαξε το στιλ της... Πάντα της έλεγα την αλήθεια όπως θα έκανε ένας φίλος. «Δεν μπορείς να το φορέσεις αυτό, το μέικ απ σου δεν είναι σωστό τα μαλλιά σου είναι χάλια». Το κάθε ρούχο της του δίναμε ένα όνομα από την πρώτη φορά που το φόρεσε. Το Μπλε Μιτεράν ας πούμε ήταν ένα που είχε βάλει σε δείπνο με τον Γάλλο Πρόεδρο. Έτσι τα ξεχωρίζαμε. Είχε λίγους φίλους και προτιμούσε να βρίσκεται με πολιτικούς. Την περίοδο των Φόκλαντς, δεν είχε κοιμηθεί για τρεις μήνες. Μόνο σιέστες έκανε για μια ώρα. Της άρεσαν τα βιβλία θρίλερ. Αλλά πιο πολύ να ακούει τα νέα. Όταν ταξιδεύαμε είχε πάντα ανοιχτό το CNN. Για να χαλαρώσει τακτοποιούσε την ντουλάπα της. Είχε στεγνό χιούμορ που πολλοί δεν το καταλάβαιναν. Λάτρευε τις συζητήσεις για πολιτική. Εκτιμούσε τον Ριγκαν και τον Γκορμπατσώφ. Πάντα έλεγε πόσα έκανε ο Γκορμπατσόφ για τον κόσμο. Αυτός την λάτρευε. Της μιλούσε πάντα ψιθυριστά. Και την φλέρταρε και λίγο. Για μένα δούλεψε σαν σκύλος για την Βρετανία και θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη πρωθυπουργός».

Κάρολ κόρη της πρωθυπουργού
Ηταν ο πιο πρακτικός και αποτελεσματικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει
«Η μητέρα μου ήταν εργασιομανής. Η Downing Street, ήταν το τέλειο μέρος για να δουλεύει κανείς. Από τα διαμερίσματα μας επάνω την χώριζαν μόλις 17 σκαλιά από το γραφείο της. Τότε το σπίτι του πρωθυπουργού ήταν πολύ απλό. Θυμάμαι ότι το είχαν δείξει σε μια ταινία Μποντ και το είχαν κάνει τόσο πολυτελές και γκλαμουράτο που εμείς τα παιδιά είχαμε ζηλέψει. Η μητέρα μου δεν ήθελε πολλούς βοηθούς. Όταν έρχονταν πολιτικοί εμείς κατεβαίναμε στην κουζίνα για να φέρουμε ποτήρια, οι γονείς μου τους σέρβιραν κτλ. Για τη μητέρα μου το φαγητό ήταν απλά καύσιμο. Δεν την ενδιέφερε το φαγητό. Ο συγγραφέας Ρόνι Μίλερ που ερχόταν να την βοηθήσει με τους λόγους της, πάντα γκρίνιαζε ότι τρώμε συνεχώς τα ίδια. Δούλευε ασταμάτητα και θυμάμαι να βλέπω τηλεόραση και να δουλεύει και να την ρωτάω αν θέλει να χαμηλώσω τον ήχο. Μου είχε απαντήσει ότι δεν τον είχε καν προσέξει. Πιστεύω ότι ήταν ο πιο πρακτικός, αποτελεσματικός και οργανωμένος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.

Λόρδος Πάουελ-Γενικός Γραμματέας της Πρωθυπουργού 1983-1990
Τα Σαββατοκύριακα για εκείνη ήταν ενοχλητικά
«Μπορεί κανείς να πει ότι η Μάργκαρετ Θάτσερ είναι η πιο σημαντική πρωθυπουργός της Βρετανίας εν καιρώ ειρήνης -όπως πιστεύω εγώ- ή μια στενόμυαλη σκύλα, που ίσως είναι η σκέψη πολλών αναγνωστών της εφημερίδας σας. Οτι και να πιστεύει κάποιος όμως, κανείς δεν διαφωνεί ότι ήταν η πιο ενεργητική πρωθυπουργός της βρετανικής ιστορίας. Δεν σταματούσε ποτέ. Ξεκινούσε στις 6 το πρωί και τελείωνε στις 2 ή 3 τα ξημερώματα. Για αυτήν τα Σαββατοκύριακα ήταν ενοχλητικά. Ακόμα και στις γιορτές έβρισκε μια δικαιολογία για να επιστρέψει στο Λονδίνο και το γραφείο της αφού βγάζαμε την υποχρεωτική φωτογραφία με τον σύζυγο στην παραλία και κάποιο σκυλί που δανειστήκαμε από τον γείτονα. Ένας υπάλληλος αναγκάστηκε να λείψει μαι φορά Παρασκευή και τον είχε ζητήσει. Όταν της εξηγήσαμε ότι πήρε άδεια απάντησε: 'Μάλιστα. Ο Τιμ δεν δουλεύει τις Παρασκευές λοιπόν'. Ήταν πάντα πριν την ώρα της στα ραντεβού. Θυμάμαι πάντα πόσο έντονη ήταν σαν άνθρωπος. Πίστευε, ήταν σταυροφόρος, ήθελε να εξυψώσει την Βρετανία. Πάντα της άρεσαν οι συζητήσεις με λίγο καυγά μέσα. Κάτι που εξόργιζε τους καλοαναθρεμμένους Άγγλους πολιτικούς από μεγάλα τζάκια. Δεν μπορούσαν να την διαχειριστούν γιατί είχαν συνηθίσει απλά να 'σωπαίνουν' τις γυναίκες με ευγένεια. Τις σπάνιες στιγμές που δεν είχαμε δουλειά, καθόταν στο γραφείο μου και σήκωνε τα τηλέφωνα μου. Δεν ήταν καθόλου σνομπ. Όταν με ζητούσαν απαντούσε: 'Δεν μπορείτε να μιλήσετε στον Τσάρλς. Είναι τρομερά απασχολημένος'. Είχε χιούμορ. Ήταν επίσης πολύ αθώα και δεν την ενδιέφεραν τα κουτσομπολιά για τους συναδέλφους της. Θυμάμαι να έχει δει εξώφυλλο σκανδαλοθηρικής εφημερίδας για κάποιον υπουργό της και κάποιες περίεργες δραστηριότητες του στην Ουγκάντα που ήταν αληθινές. Είχε πει: 'Αποκλείεται, εγώ ξέρω ότι δεν έχει πάει ποτέ στην Ουγκάντα'. Της λέγαμε ναι ναι».

Τζέφρι Χάου- Υπουργός Εξωτερικών και Πρόεδρος της Βουλής επί πρωθυπουργίας της
Το κακό ήταν ότι δεν άκουγε συμβουλές
«Η Μάργκαρετ δεν είχε κάνει κάτι αξιοσημείωτο πριν την εκλογή της ως πρόεδρος του κόμματος -που εξέπληξε πολλούς μας. Κανείς δεν πίστευε ότι θα κέρδιζε γυναίκα. Την πρώτη φορά που συναντήθηκε η επιτροπή το 1952, όλοι μαζευτήκαμε γύρω της κυκλικά, σαν Ελισαβετιανοί αυλικοί. Από τότε η αυτοπεποίθηση της μεγάλωσε. Αλλά πρώτα αναγνωρίστηκε στο εξωτερικό και μετά στην Βρετανία ως σημαντική πολιτική προσωπικότητα. Στην Ιαπωνία το 1979, ήταν η μόνη γυναίκα. Γυναίκες έβγαιναν από τα γραφεία στις επισκέψεις μας να την δουν από περιέργεια. Και στην Ρωσία, κατέβαινε από το αυτοκίνητο και χαιρετούσε τον κόσμο. Την αγαπούσαν πολύ. Η Μάρκαρετ έπεισε τον Ρίγκαν να συνεργαστεί με τον Γκορμπατσόφ και αυτό της το χρωστάει η υφηλιος. Δεν χρησιμοποιούσε συνειδητά το γεγονός ότι ήταν γυναίκα. Αλλά καμιά φορά γινόταν. Σε ευρωπαϊκή Σύνοδο στην Κοπεγχάγη για αλλαγή στην αγροτική πολιτική δεν συμφωνούσε κανείς για ώρες. Είχε πάει σχεδόν μια τα ξημερώματα και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν σηκώθηκε και είπε οτι φτάσαμε στο τέρμα του δρόμου και πιθανώς να μην συμφωνήσουμε. Και η Μάργκαρετ σηκώθηκε και είπε: 'Οχι δεν είναι καθόλου έτσι Πρόεδρε. Ήταν μια καλή συνάντηση. Οκ δεν το έχουμε λύσει το θέμα, αλλά θα λυθεί. Να είστε θετικός'. Ο Μιτεράν απάντησε ότι: 'Η κυρία Θάτσερ είναι ακόμα πιο γοητευτική οταν λέει ναι από οταν λέει όχι'. Το κακό με την Μάρκγαρετ ήταν οτι άρχισε να αποκόπτεται από τους συναδέλφους της, άκουγε λίγες συμβουλές και έτσι έχασε πολλούς υποστηρικτές. Όταν παραιτήθηκα είχα πει ότι θέλω αλλαγή πολιτικής όχι πρωθυπουργού αλλά μάλλον αυτό ήταν ουτοπικό».