Το δράμα του Κλίβελαντ: Από την απαγωγή στην ελευθερία...

Μιλούσε δίχως να πάρει ανάσα, ενώ τα λόγια της μπερδεύονταν με τα δάκρυα που κυλούσαν ανεξέλεγκτα. «Βοηθήστε με. Είμαι η Αμάντα Μπέρι. Με απήγαγαν εδώ και δέκα χρόνια. Είμαι εδώ. Είμαι ελεύθερη τώρα»...

Τα λόγια αυτά ήταν αρκετά, για να κινητοποιήσουν την αστυνομία και να εντοπίσουν σε μια κατοικία στο Κλίβελαντ την Μπέρι, την Τζίνα ΝτεΤζίζους και την Μισέλ Νάιτ, όλες τους απαχθείσες την περίοδο 2000-2004.

Δράστες φέρονται να είναι ο 52χρονος Αριέλ Κάστρο και τα δύο αδέλφια του, 50 και 54 ετών, οι οποίοι κρατούσαν κλεισμένες στο υπόγειο τις γυναίκες, ενώ ένας από τους τρεις άνδρες φέρεται να απέκτησε παιδί με την Αμάντα Μπέρι, το οποίο τώρα είναι έξι ετών.

Μετά τον εντοπισμό των τριών θυμάτων, που απήχθησαν έφηβες και τώρα πια είναι πραγματικές γυναίκες, η Σάντρα Ρουίζ, θεία της Τζίνα ΝτεΤζίζους, δήλωσε στο ABC ότι και οι τρεις γυναίκες που είναι πλέον ελεύθερες, «είναι πολύ θετικές». Έκπληκτη, συμπλήρωσε: «Είναι απίστευτο. Αυτά τα κορίτσια, αυτές οι γυναίκες, είναι δυνατές. Είναι πιο δυνατές από εμένα. Είναι πολύ θετικές».

Ένα από τα περίεργα της υπόθεσης είναι ότι ο γιος ενός από τους υπόπτους, ο Αριέλ Άντονι Κάστρο, έγραψε για την απαγωγή των τριών κοριτσιών, όσο σπούδαζε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, το 2004.

Μάλιστα, είχε πάρει συνέντευξη και από τη μητέρα ενός από τα θύματα. Ο τίτλος της εργασίας του ήταν «Η εξαφάνιση της Τζίνα ΝτεΤζίζους άλλαξε τη γειτονιά» και δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2004, δύο μήνες αφότου η  14χρονη τότε Τζίνα είχε εξαφανιστεί.

Η μητέρα της, Νάνσι Ρουίζ, είχε πει τότε: «Οι γείτονές μου είναι υπέροχοι, ψάχνουν για την κόρη μου. Να είναι ευλογημένοι», ενώ στο κείμενό του ο φοιτητής Δημοσιογραφίας είχε αναφέρει το γεγονός ότι σε ολόκληρο το Κλίβελαντ υπήρχαν παντού φωτογραφίες της Τζίνα σε παράθυρα, τηλεφωνικούς θαλάμους -ακόμα και σε αμάξια.

Ο Κάστρο, μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο NBC, εξέφρασε την έκπληξή του έπειτα από την αποκάλυψη της απαγωγής των τριών γυναικών από τον πατέρα του, δηλώνοντας παντελή άγνοια.

Παρόλα αυτά, η αστυνομία ήδη διενεργεί έρευνα σχετικά με το κατά πόσο γνώριζε την παρουσία των τριών γυναικών στο υπόγειο του πατρικού του επί εννέα χρόνια.

Την ίδια ώρα, ήρωας έχει ανακηρυχθεί ο Τσαρλς Ράμσεϊ, ο γείτονας του Κάστρο, ο οποίος άκουσε τις κραυγές της Αμάντα Μπέρι και πλησίασε το σπίτι, βοηθώντας την να επικοινωνήσει με την αστυνομία.

«Άκουσα το κορίτσι να φωνάζει και μόλις πλησίασα στο σπίτι, την άκουσα να κλωτσάει την πόρτα. Τη ρώτησα αν χρειάζεται κάτι και μου είπε ότι έχει μείνει σε αυτό το σπίτι πολύ καιρό και θέλει να φύγει αμέσως. Αρχίσαμε τότε να χτυπάμε και οι δύο την πόρτα και επειδή δεν άνοιγε, σπάσαμε το κάτω μέρος. Εκείνη σύρθηκε και άρπαξε ένα μικρό κορίτσι, που μου είπε ότι είναι η κόρη της. Μου είπε ότι είναι το παιδί του γείτονά μου. Στην αρχή δεν το κατάλαβα ότι μιλούσε για εκείνον» είπε στους δημοσιογράφους, που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το σπίτι του απαγωγέα.

Από την άλλη, ο Χουάν Πέρεζ, γείτονας και ο ίδιος του Κάστρο, δήλωσε πως νιώθει ενοχές που δεν είχε καταλάβει ότι κάτι περίεργο συνέβαινε στο σπίτι που απείχε λίγα μέτρα από το δικό του.

«Δεν είμαι ο μοναδικός στο τετράγωνο που νιώθει ντροπή, επειδή δεν είχαμε παρατηρήσει τίποτα. Νιώθω πολύ άσχημα» είπε, συμπληρώνοντας πως ο Κάστρο φαινόταν «καλός άνθρωπος».

Ο Πέρεζ συμπλήρωσε πως τον γνώριζε από τότε που ήταν παιδί και θυμήθηκε ότι σε ηλικία έξι ετών τον είχε ρωτήσει αν ήθελε να τον πάει βόλτα, όπως πήγαινε άλλα παιδιά, με ένα τετράτροχο όχημα που είχε στην κατοχή του.

Ο δήμαρχος του Κλίβελαντ, Φρανκ Τζάκσον, είπε πως υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ωστόσο τόνισε ότι αυτή είναι στιγμή χαράς.

«Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε πώς είναι δυνατόν να μην εντοπίσαμε αυτά τα κορίτσια για δέκα χρόνια. Μπορώ να σας πω ότι η αστυνομία πήγε σε αυτό το σπίτι δύο φορές, το 2000 έπειτα από μια συμπλοκή στο δρόμο και το 2004, γιατί ο Κάστρο είχε ξεχάσει ένα κοριτσάκι στο σχολικό που οδηγούσε. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, δεν υπήρξαν ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον του» δήλωσε ο δήμαρχος.

Ο επικεφαλής του FBI στο Κλίβελαντ δήλωσε πως «τέλειωσε ο εφιάλτης που διήρκεσε δέκα χρόνια. Τα κορίτσια απέδειξαν ότι είναι απίστευτα δυνατές και θαρραλέες. Η πραγματική ηρωίδα είναι η Αμάντα Μπέρι, η οποία μαζί με την 6χρονη κόρη της ούρλιαξε για να τραβήξει την προσοχή και τα κατάφερε».