Τι έκανε τον πρωτόγονο άνθρωπο να περπατήσει

Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, ο άνθρωπος στάθηκε στα δύο του πόδια κυρίως λόγω της κλιματικής αλλαγής. Μια νέα θεωρία, όμως, έρχεται να δώσει νέες εξηγήσεις στην μεγάλη εξελικτική αλλαγή που οδήγησε το ανθρώπινο είδος να σταματήσει να κινείται σαν τετράποδο και να αρχίσει να περπατά σε όρθια στάση.

Η ριζοσπαστική άποψη των ερευνητών του πανεπιστημίου του York στην Αγγλία, ο άνθρωπος στάθηκε στα πόδια του λόγω του βραχώδους εδάφους και της επιθυμίας του να εξερευνήσει νέες περιοχές. Οι ερευνητές υποστήριξαν ότι η όρθια βάδιση έχει τις ρίζες της στο άγριο τοπίο της Νότιας και Ανατολικής Αφρικής, η οποία είχε διαμορφωθεί κατά την Πλειοκαινική εποχή από τα ηφαίστεια και την μετατόπιση των τεκτονικών πλακών.



Οι πρώτοι πρόγονοι του ανθρώπου, οι Ηοminins, κατευθύνονταν σε βραχώδεις περιοχές και σε χαράδρες, καθώς εκεί μπορούσαν να παγιδεύσουν τα θηράματά τους και να βρουν καταφύγιο.  Για το λόγο αυτό, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη «διποδία», προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής τους.

Η νέα μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από τους αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου του York, αμφισβήτησε αρκετές  εξελικτικές θεωρίες που αφορούν στην ανάπτυξη της διποδίας. Μάλιστα, η έρευνα αμφισβητεί την θεωρία που υποστηρίζει ότι οι πρόγονοί μας στηρίχθηκαν στα πόδια τους, λόγω της μείωσης των δέντρων που προέκυψαν από την κλιματική αλλαγή και που τους ανάγκασαν να κατέβουν από αυτά.

«To έδαφος προσέφερε μεγάλα οφέλη στου προγόνους μας από άποψη ασφάλειας και εύρεσης τροφής, αλλά επίσης αποτέλεσε και ένα επιπλέον κίνητρο για τη βελτίωση των κινητικών τους ικανοτήτων με την αναρρίχηση και την ισοροπία. Τα χέρια και οι ώμοι των πρώτων ανθρώπων ελευθερώθηκαν, κι έτσι ήταν πια ικανά να χρησιμοποιούν εργαλεία και να συμβάλλουν σημαντικά στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους», δηλώνει η δόκτωρ Ιζαμπελ Γουίντερ, μέλος της έρευνας.

Μάλιστα, σε αλλο σημείο υποστηρίζει ότι «η πολυμορφία του εδάφους συνέβαλε αισθητά στη βελτίωση τόσο των γνωστικών δεξιοτήτων όσο και στην ικανότητα εξερεύνησης και επικοινωνίας. Έτσι, κατέστη δυνατή η συνεχής εξέλιξη του εγκεφάλου και των κοινωνικών λειτουργιών, όπως η συνεργασία και το πνέυμα ομαδικότητας».

«Η νέα υπόθεση που προκύπτει από την έρευνα εκθέτει μια εναλλακτική οπτική αντίθετη με την παραδοσιακή. Εξηγεί όλες τις βασικές διαδικασίες της ανθρώπινης εξέλιξης και προσφέρει ένα πιο πειστικό σενάριο», συμπληρώνει η κυρία Γουίντερ.

Τα στοιχεία της έρευνας δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Antiquity και κίνησαν το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών αλλά και αναγνωστών.