Η απίστευτη ζωή των «Ορκισμένων Παρθένων της Αλβανίας»

Άρθρο για τις «Ορκισμένες Παρθένες της Αλβανίας» ή αλλιώς «μπουρνέσας» φιλοξενεί η βρετανική εφημερίδα Daily Mail. Πρόκειται για γυναίκες που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες, για να αποφύγουν τους παλιούς κώδικες ζωής των αλβανικών φατριών, που ανέφεραν ρητά ότι οι γυναίκες αποτελούσαν απλώς και μόνο περιουσία των συζύγων τους.

Για να κερδίσουν το δικαίωμα ψήφου, να μπορούν να οδηγήσουν αυτοκίνητο, να πίνουν αλκοόλ ή να καπνίζουν, αλλά και να έχουν όπλο και να συναναστρέφονται με άντρες, οι «μπουρνέσας» έπρεπε να δώσουν αιώνιο όρκο ότι θα μείνουν παρθένες, αλλιώς θα εξαναγκάζονταν σε γάμους, συχνά με πολύ μεγαλύτερούς τους άντρες, που είχαν ακόμα και τρεις φορές τα δικά τους χρόνια.



Οι «Ορκισμένες Παρθένες της Αλβανίας» υπάρχουν σε απομονωμένες περιοχές της υπαίθρου της βόρειας χώρας και ζουν και συμπεριφέρονται όπως και οι άνδρες. Μάλιστα, τα μαλλιά τους είναι πάντα πολύ κοντά και το ντύσιμό τους εντελώς ανδρικό, ενώ αφού λάβουν τον όρκο αναλαμβάνουν όλες τις ευθύνες του άνδρα, που είναι η κεφαλή της οικογένειας.

Η παράξενη παράδοση προέρχεται από έναν φυλετικό κώδικα του 15ου αιώνα, σύμφωνα με τον οποίο οι οικογένειες που έχασαν στη μάχη όλους τους άνδρες του σπιτιού, θα μπορούσαν να αναθέσουν το ρόλο του «προστάτη» στη μεγαλύτερη σε ηλικία κόρη τους.

Η Καμίλ Στέμα, είναι σήμερα 92 ετών. Ζει ως «μπουρνέσα» εδώ και 72 χρόνια. Ο όρκος αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να κληρονομήσει την οικογενειακή γη και να προστατεύσει τις εννέα μικρότερες αδερφές της, μετά τον θάνατο του πατέρα της. 



Έχει ζήσει μόνη της το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της και είναι και η τελευταία «μπουρνέσα» στο μικρό ορεινό χωριό Μπαραγκανές. Όταν ρωτήθηκε πώς προσδιορίζει τον εαυτό της πραγματικά είπε: «Υποθέτω ότι πάντα ήμουν τόσο άντρας όσο και γυναίκα».

Μπορεί όλη αυτή η ιστορία να ακούγεται απίστευτη, αλλά σε αυτές τις συντηρητικές περιοχές της βόρειας Αλβανίας, οι γυναίκες εξακολουθούν να μην μπορούν να οδηγήσουν ή να εργαστούν και ο όρκος αγαμίας είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσουν μια ζωή σχετικής ελευθερίας.



Σύμφωνα με τον φυλετικό κώδικα, μια γυναίκα περιγράφεται ως «ένα βάρος που ο άνδρας πρέπει να υπομείνει για όσο διάστημα ζει στο σπίτι του». Μερικές νεαρές γυναίκες, ως εκ τούτου, στην πραγματικότητα επέλεξαν να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να ξεφύγουν από τη μοίρα τους.



Η 59χρονη Ντιάνα Ρακίπι, πήρε την απόφαση να γίνει «μπουρνέσα» στην ηλικία των δεκαεπτά, επειδή πάντα ως παιδί προτιμούσε να παίζει με τα αγόρια και το μέλλον της ως γυναίκα δεν ασκούσε καμία έλξη σε αυτήν.

«Ποτέ δεν πίεσα τον εαυτό μου να γίνει άνδρας. Η πορεία στη ζωή μου μού έδωσε την εικόνα και τη δύναμη ενός άνδρα.  Δεν υπήρχε άλλος τρόπος για μένα. Επίσης, εκείνη την εποχή οι γυναίκες στην Αλβανία ήταν πολύ υποτιμημένες και μόνο οι άνδρες θεωρούνταν ισχυροί», πρόσθεσε.

Παρά το γεγονός ότι ζει μια ζωή πλήρους αγαμίας, η Ντιάνα λέει ότι θα έκανε ξανά το ίδιο πράγμα. «Δεν αισθάνομαι καμία λύπη», σημειώνει.

Μερικές οικογένειες, ωστόσο, δεν αποδέχονται η κόρη τους να λάβει αυτόν τον όρκο. Η Χαντζντάρι, μία 86χρονη «μπουρνέσα» ντυνόταν πάντα ως αγόρι από όταν ήταν έξι, επειδή ποτέ δεν αισθάνθηκε κορίτσι, κάτι, όμως, που είχε εξοργίσει τη μητέρα της, η οποία την χτύπαγε και την έντυνε αναγκαστικά με γυναικεία ρούχα. Ήταν μόλις 12 ετών, όταν ο πατέρας της τελικά συναίνεσε στο να ζήσει όλη την υπόλοιπη ζωή της ως άνδρας.

«Ο Θεός με έκανε αυτό που είμαι», λέει μία 71χρονη «μπουρνέσα», προσθέτοντας: «Μην μπερδεύεστε με το αν αυτό που είμαι είναι το ίδιο με τον όρο λεσβία».
 

Όπως και να έχει πάντως, στο τέλος της ημέρας -παρά τα προνόμια που απέκτησαν λαμβάνοντας αυτόν τον όρκο- η ζωή των «μπουρνέσας» είναι πολύ μοναχική, ενώ πρόκειται για μία παράδοση που σιγά-σιγά πεθαίνει.

Μόνο μερικές δεκάδες «Ορκισμένες Παρθένες της Αλβανίας» έχουν απομείνει στον κόσμο, σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις. Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ζουν στην Αλβανία οι οποίοι πιστεύουν πως πρόκειται απλώς για μύθους. Ίσως μια μέρα, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, να γίνει και αυτό...