«Κρίση καθεστώτος» για τον Ολάντ λέει ο γαλλικός τύπος

Για σοβαρή «κρίση στο καθεστώς» κάνουν λόγο σχεδόν ομόφωνα γάλλοι αρθρογράφοι μετά την παραίτηση της κυβέρνησης η οποία συνδέεται με βαθιές διαφωνίες για την οικονομική πορεία του σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος οφείλει να αδράξει «την τελευταία ευκαιρία» για να «σώσει την προεδρία του».

«Κρίση στο καθεστώς» είναι ο τίτλος τόσο της αριστερής εφημερίδας Liberation όσο και της συντηρητικής εφημερίδας Le Figaro οι οποίες έχουν συνήθως αντίθετες πολιτικές αναλύσεις και σήμερα δημοσιεύουν αμφότερες στην πρώτη σελίδα τους την εικόνα ενός αρχηγού του κράτους που έχει μείνει μόνος.



«Μα τι θέαμα!», αναφωνεί από την πλευρά της η λαϊκή εφημερίδα Aujourd' hui η οποία δημοσιεύει φωτογραφίες των κύριων πρωταγωνιστών - τρεις υπουργοί, ο αρχηγός του κράτους και ο πρωθυπουργός - τους οποίους εμφανίζει ως πρόσωπα ενός τηλεοπτικού σήριαλ.

Ο πρόεδρος Ολάντ, υπό αμφισβήτηση από τον υπουργό του επί της Οικονομίας Αρνό Μοντεμπούρ και δύο άλλους υπουργούς (Παιδείας, Πολιτισμού) οι οποίοι ζητούν μια πιο κοινωνική πολιτική, ανέθεσε χθες στον πρωθυπουργό του, τον Μανουέλ Βαλς, να σχηματίσει μέχρι σήμερα μια νέα κυβερνητική ομάδα "συνεπή" προς την πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει η χώρα, η οποία αντιμετωπίζει οικονομική κρίση.



Αναφερόμενη "στη μακρά, θεαματική λιτανεία των πολιτικών κρίσεων που έχουν σημειωθεί στη διάρκεια της θητείας" του προέδρου Ολάντ, ο οποίος εξελέγη το Μάιο του 2012 και καταγράφει έκτοτε ρεκόρ χαμηλής δημοτικότητας, η οικονομική εφημερίδα Les Echo προειδοποιεί: "αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει ταχύτητα, η χώρα είναι καταδικασμένη να ζήσει για καιρό ακόμη με καθεστώς σε κρίση. Και, γιατί όχι, σε καθεστωτική κρίση".



Η Le Figaro υποστηρίζει από την πλευρά της ότι η Γαλλία έχει ήδη φθάσει στο σημείο αυτό: "με υπόβαθρο μια αβυσσαλέα δυσπιστία και οικονομική καταστροφή, πώς να μην αναγνωρίσει κανείς σ' αυτή την κυβέρνηση που τρελάθηκε, αυτό το θρυμματισμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα, αυτή την πλειοψηφία με τους επιδέσμους, όλα τα συστατικά μιας κρίσης καθεστώτος οι συνέπειες της οποίας είναι ακόμη ανυπολόγιστες", γράφει.

Η προεδρική στρατηγική, η οποία έγκειται στη διατήρηση της πορείας μιας αμφιλεγόμενης πολιτικής και στην απομάκρυνση των υπουργών που διαμαρτύρονται, είναι για τη Le Monde «η τελευταία ευκαιρία του προέδρου να σώσει την πενταετία του».

«Τίποτε δεν πρέπει να εξέχει, πλήρης ευθυγράμμιση», εξεγείρεται αντίθετα η κομμουνιστική εφημερίδα L' Humanite μετά την απομάκρυνση των στασιαστών. Σύμφωνα με την εφημερίδα την οποία είχε ιδρύσει ο Ζαν Ζορές, «ο Φρανσουά Ολάντ και ο Μανουέλ Βαλς τιμώρησαν γρήγορα και βάναυσα» υπουργούς «που σε τελική ανάλυση είπαν δυνατά αυτό που σκέφτεται μια πλειοψηφία των ψηφοφόρων της αριστεράς: η λιτότητα οδηγεί τη χώρα στον τοίχο...».

«Όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουν τώρα ότι οι κριτικές του Αρνό Μοντεμπούρ εναντίον της ευρωπαϊκής λιτότητας ηχούν σωστές», γράφει η Liberation. Και σε κάθε περίπτωση «με ή χωρίς τον Μοντεμπούρ, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις στις ερωτήσεις που αυτός έθεσε. Το κύρος είναι απαραίτητο σε μια κυβέρνηση. Δεν ριμάρει πάντα με τη λιτότητα».