Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ήταν Πολωνός;

Την απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα αστυνομικά μυστήρια παγκοσμίως υποστηρίζει ότι  βρήκε ένας επιχειρηματίας με τη βοήθεια ενός επιστήμονα ειδικού στην ανίχνευση DNA καθώς ανακοίνωσαν ότι είναι σε θέση να ονοματίσουν τον διάσημο αλλά αγνώστου ταυτότητας μέχρι και σήμερα δολοφόνο γνωστό και ως Τζακ ο Αντεροβγάλτης.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσίευσε αποκλειστικά η εφημερίδα Mail on Sunday ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ήταν ο 23χρονος Πολωνός μετανάστης Άαρον Κοσμίνσκι.

Ο Άαρον Κοσμίνσκι


Όλα ξεκίνησαν όταν ο 48χρονος επιχειρηματίας Ράσελ Έντουαρντς αγόρασε σε δημοπρασία ένα σάλι που ανήκε σε ένα από τα θύματα του δολοφόνου την Κάθριν Έντοουζ.

Στη συνέχεια απευθύνθηκε στον δρ. Γιάρι Λουελάινεν, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάλυση γενετικού αποδεικτικού υλικού από ιστορικές σκηνές εγκλήματος.

Χρησιμοποιώντας τεχνολογίες αιχμής ο Λουελάινεν κατάφερε να αποσπάσει  γενετικό υλικό ηλικίας 126 ετών το οποίο συνέκρινε με απόγονο τόσο του Κοσμίνσκι όσο και της Έντοουζ και το αποτέλεσμα έδειξε απόλυτη ταυτοποιήση και στις δύο περιπτώσεις.

Το σάλι από το οποίο ελήφθησαν τα δείγματα του γενετικού υλικού


Ο Κοσμίνσκι ο οποιός εργαζόταν ως κομμωτής σύμφωνα με τα χαρτιά του από το 1890, ήταν ένας από τους τρεις βασικούς υπόπτους για την ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Αυτό που είναι σίγουρο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι ότι ήταν ψυχικά άρρωστος - πιθανότατα παρανοϊκός σχιζοφρενής με ακουστικές ψευδαισθήσεις - και μισογύνης. Τότε οι αστυνομικοί είχαν δηλώσει ότι δεν είχαν επαρκή στοιχεία για την καταδίκη του και τελικά ο νεαρός Πολωνός κατέληξε σε ψυχιατρικά ιδρύματα για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο Κοσμίνσκι κατοικούσε σε απόσταση περίπου 180 μέτρων από το σημείο όπου δολοφονήθηκε το τρίτο θύμα του Τζακ του Αντεροβγάλτη.

Ο Κοσμίνσκι και οι άλλοι πέντε επικρατέστεροι ύποπτοι για να είναι ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης


Τα πέντε αναγνωρισμένα θύματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη (καθώς ο ακριβής αριθμός παραμένει ακόμα άγνωστος) ήταν γυναίκες οι οποίες έβγαζαν χρήματα ως πόρνες. Οι φόνοι συνέβαιναν σε δημόσιους χώρους τη νύχτα ή τα ξημερώματα. Ο λαιμός των θυμάτων ήταν κομμένος και το σώμα ήταν ακρωτηριασμένο. Διάφορες θεωρίες υποστηρίζουν πως τα θύματα στραγγαλίζονταν πρώτα έτσι ώστε να μην φωνάζουν, κάτι το οποίο εξηγεί και την έλλειψη αίματος στις σκηνές των εγκλημάτων. Η αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων απο τρία θύματα έκανε μερικούς αστυνομικούς της εποχής να πιστεύουν πως ο δολοφόνος κατείχε ανατομική ή χειρουργική γνώση.