Ιστορική αναμέτρηση στην Ιαπωνία

Στις κάλπες προσέρχονται την Κυριακή οι Ιάπωνες για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης της χώρας, σε μία αναμέτρηση που θεωρείται ιστορική καθώς για πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα η κεντρώα αντιπολίτευση αναμένεται να βάλει τέλος στην κυριαρχία των Συντηρητικών στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.

Με τους Ιάπωνες να ανησυχούν για την ανεργία, την ανασφάλεια και τη συνεχιζόμενη γήρανση του πληθυσμού, το αντιπολιτευόμενο Δημοκρατικό κόμμα του 62χρονου Γιούκιο Χατογιάμα αναμένεται να αποσπάσει περίπου 300 από τις 480 έδρες της Βουλής.

Εάν οι Δημοκρατικοί καταλάβουν 320 έδρες ή και περισσότερες, θα μπορούν να περνούν νόμους ακόμη κι αν εναντιώνεται σ αυτούς η Ανω βουλή. Πρόκειται για μία σημαντική εξέλιξη για ένα κόμμα που μόλις πριν 4 χρόνια είχε 112 βουλευτές έναντι 334 του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού του πρωθυπουργού Τάρο Ασο και του βουδιστικού εταίρου του, του κόμματος Νέο Κομέιτο.

Σε περίπτωση νίκης του Δημοκρατικού κόμματος, ο Χατογιάμα -κληρονόμος μιας ισχυρής δυναστείας που συγκρίνεται με τους Κένεντι- θα είναι ο νέος πρωθυπουργός της χώρας. Το σύνθημα του Χατογιάμα γιά Μια πολιτική στην υπηρεσία της ανθρώπινης ζωής έχει κερδίσει την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η νίκη του Δημοκρατικού κόμματος θα είναι σαρωτική. Στο κυβερνητικό πρόγραμμα του Δημοκρατικού κόμματος περιλαμβάνονται δεσμεύσεις για οικογενειακά επιδόματα, δωρεάν δημόσια εκπαίδευση , παροχή βοήθειας στους ανέργους, ακύρωση του φόρου κατανάλωσης 5% για τα επόμενα τέσσερα χρόνια και υιοθέτηση μίας πιο ανεξάρτητης από τις Ηνωμένες Πολιτείες εξωτερικής πολιτικής.

Το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του 68χρονου πρωθυπουργού Τάρο Άσο, έχει προκαλέσει την οργή των ψηφοφόρων εξ αιτίας σειράς σκανδάλων και της αβεβαιότητας που προκάλεσε όσον αφορά το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης. Κυρίως όμως πληρώνει τις συνέπειες των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων του πρώην πρωθυπουργού Τζουνιχίρο Κοϊζούμι την περίοδο 2001-2006, που επιδείνωσαν τις κοινωνικές ανισότητες και επιτάχυναν την φθορά του κυβερνώντος κόμματος, καθώς οι πολίτες αισθάνθηκαν ότι η κυβέρνηση προωθεί τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ και όχι των ψηφοφόρων.