Τα εγγόνια του Χομεϊνί σκοτώνονται με Πόρσε

Ο τραγικός θάνατος μιας 20χρονης κοπέλας σε αυτοκινητικό δυστύχημα συνήθως προκαλεί θλίψη και σοκ. Στην περίπτωση της προνομιούχου Παριβάς Ακμπαρζαντέχ οι αντιδράσεις χαιρεκακίας και θυμού μπορεί να σόκαραν τους οικείους της, αλλά συνάμα κατέδειξαν την οικονομική ανισότητα που μαστίζει τα τελευταία χρόνια το Ιράν και το ταξικό μίσος που αυτή έχει καλλιεργήσει.

Πρόκειται για ένα τυχαίο περιστατικό, το οποίο όμως φωτίζει τον εκφυλισμό της ισλαμικής επανάστασης του 1979. Υπενθυμίζουμε ότι τότε οι λαϊκές τάξεις με πρωτεργάτες τους μουλάδες ανέτρεψαν το καθεστώς του Σάχη. Πίσω από τη θρησκευτική πρόσοψη της επανάστασης, καταλυτικό ήταν το κοινωνικό της περιεχόμενο. Οι πολλοί διεκδίκησαν μερίδιο από την ευημερία που απολάμβαναν οι λίγοι εκλεκτοί του καθεστώτος. Τριάντα έξι χρόνια μετά, οι λαϊκές μάζες παραμένουν στο περιθώριο, ενώ μια νέα τάξη όχι μόνο έχει επιβάλει την κυριαρχία της, αλλά απολαμβάνει και επιδεικνύει ξεδιάντροπα τα πλούτη της. Ηταν 5 το πρωί όταν η κίτρινη αγωνιστική Porsche διέσχιζε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τη λεωφόρο Σαριάτι στην Τεχεράνη.

Οι φτωχοί που ζουν στα γύρω στενά έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να βλέπουν πολυτελή αυτοκίνητα να κατακερματίζουν την ησυχία της νύχτας. Τα αυτοκίνητα αυτά έχουν γίνει σύμβολα της αυξανόμενης κοινωνικής ανισότητας στο Ιράν.

Ο «Economist» αναφέρει σε δημοσίευμά του ότι η Porsche πούλησε περισσότερα αυτοκίνητα στην Τεχεράνη απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη στη Μέση Ανατολή, κάτι που γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι οι ιδιοκτήτες πρέπει να πληρώσουν φόρο 140%. Ετσι, μια Porsche Boxster GT, όπως αυτή που καταστράφηκε στο δυστύχημα, στο Ιράν κοστίζει 178.000 από 75.000 δολάρια που στοιχίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η καθημερινότητα της Παριβάς Ακμπαρζαντέχ δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτή της συντριπτικής πλειονότητας των Ιρανών. Σχόλια του τύπου «έπαθε αυτό που της άξιζε» ή «καλά ξεκουμπίδια» αντιπροσωπεύουν το ύφος των αντιδράσεων καθημερινών ανθρώπων αμέσως μετά το δυστύχημα που την έστειλε στον θάνατο μαζί με τον εγγονό του αγιατολάχ Ραμπάνι Σιραζί

Το μοιραίο αυτοκίνητο ανήκε στον Μοχάμαντ Χουσεΐν Ραμπάνι Σιραζί. Ο άτυχος νέος ήταν εγγονός του αγιατολάχ Ραμπάνι Σιραζί, ο οποίος ήταν συνεργάτης του αγιατολάχ Χομεϊνί, του ηγέτη της ιρανικής επανάστασης το 1979. Πίσω από το τιμόνι καθόταν η νεαρή συνοδός του που έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, ανέβηκε το πεζοδρόμιο και χτύπησε ένα δέντρο. Η Παριβάς Ακμπαρζαντέχ σκοτώθηκε ακαριαία, ενώ και ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου υπέκυψε λίγες ώρες αργότερα.

Οι εικόνες από τα συντρίμμια του σπορ αυτοκινήτου σε έναν από τους πιο γνωστούς δρόμους της Τεχεράνης κυκλοφόρησαν στα Μέσα και σχεδόν αμέσως αποκαλύφθηκαν οι ταυτότητες των δύο θυμάτων. Στο Ιράν, όπου τα κρατικά μέσα ενημέρωσης καταγγέλλουν την αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα, αλλά σχεδόν πάντα παραλείπουν τις συγκεκριμένες αναφορές, το δυστύχημα προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Οι διαδικτυακοί ακόλουθοι της νεκρής κοπέλας αυξήθηκαν από 20.000 σε 40.000 σε λίγες μόλις ημέρες και κάτω από τις φωτογραφίες τα περισσότερα σχόλια συνοψίζονται στο «έπαθε αυτό που της άξιζε». «Καλά ξεκουμπίδια», έγραψε κάποιος κάτω από μια φωτογραφία της Παριβάς. «Αυτό το κορίτσι έριξε φωτιά στους φυσιολογικούς ανθρώπους, τώρα έριξε φωτιά στον εαυτό της». «Θα έπρεπε να ξέρεις ότι αυτή η μέρα θα ερχόταν αφού βγήκες έξω έτσι», γράφει μια χρήστρια με το όνομα Σάρα. «Επαθες αυτό που σου άξιζε», γράφει μια άλλη. «Δόξα τω Θεώ ακόμη και όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη διανομή του πλούτου, υπάρχει δικαιοσύνη στον θάνατο», γράφει κάποιος στο Facebook.

«Αγαπώ τη δικαιοσύνη του Θεού όταν οι πλούσιοι και οι νέοι πεθαίνουν μαζί με τους απελπισμένους φτωχούς που δεν έχουν καμία ελπίδα στη ζωή», σχολιάζει ένας άλλος.
Η οικογένεια του Μοχάμαντ Χουσεΐν Ραμπάνι Σιραζί αρνήθηκε ότι το αυτοκίνητο ήταν δικό του, λέγοντας στην εφημερίδα «Hafte Sobh» ότι ο νεαρός δεν είχε στην κατοχή του ούτε ποδήλατο. Η οικογένεια υπενθύμισε, μάλιστα, στους αναγνώστες ότι ο παππούς του νεαρού επίσης πέθανε σε αυτοκινητικό το 1982, αν και κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες: τον κυνηγούσαν τρομοκράτες και χαρακτηρίστηκε μάρτυρας- ένας τιμητικός τίτλος για εκείνους που έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την υπόθεση της επανάστασης.

Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις της οικογένειας για τον λιτό βίο του εγγονού Σιραζί, το πολυτελές αμάξι, η συνοδός του που δεν ήταν η γυναίκα με την οποία είχε αρραβωνιαστεί, αλλά και η πρότερη συμπεριφορά του δεν βοήθησαν ιδιαίτερα. Ο νεαρός Ραμπάνι Σιραζί, άλλωστε, ανήκει στη λεγόμενη νέα τάξη.



Ο θάνατος της κοινωνικά προνομιούχου Παριβάς Ακμπαρζαντέχ στάθηκε αφορμή για να εγερθεί η καταπιεσμένη αίσθηση ανισότητας της συντριπτικής πλειονότητας των Ιρανών

Δυτικές πηγές λένε ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του πρώην προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, λίγοι εκλεκτοί συνεργάτες του απέκτησαν αμύθητα πλούτη σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τους είχε χορηγηθεί το δικαίωμα να πωλούν πετρέλαιο και να συναλλάσσονται με δολάρια και χρυσό. Οι σύμβουλοι του καθεστώτος χρησιμοποίησαν τις διασυνδέσεις τους και την εύνοια του κράτους για να πλουτίσουν, εκμεταλλευόμενοι τις κυρώσεις της Δύσης. Ασχολήθηκαν με εισαγωγές και εξαγωγές προϊόντων που επισήμως δεν μπορούσαν ούτε να αγοραστούν ούτε να πωληθούν στη χώρα εξαιτίας των κυρώσεων. Παρά τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό και τη συνακόλουθη διαφθορά, οι περισσότεροι από αυτούς συνέχισαν να διατηρούν τον ισλαμικό τρόπο ζωής, επιδεικνύοντας τις γενειάδες τους, ένα σημάδι πίστης προς το σύστημα. Δεν ισχύει το ίδιο, όμως, για τα παιδιά τους. Αυτά σπουδάζουν σε δυτικά πανεπιστήμια, ταξιδεύουν σε εξωτικούς προορισμούς και αγοράζουν επώνυμα ρούχα από διεθνείς οίκους μόδας στο Ντουμπάι και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Μένουν σε μονοκατοικίες με πισίνες, κάνουν πάρτυ μέχρι το πρωί, λατρεύουν τα διαμάντια και οδηγούν πανάκριβα αυτοκίνητα σε μια χώρα όπου οι τιμές για τα προϊόντα καθημερινής χρήσης έχουν τριπλασιαστεί και οι περισσότεροι κάτοικοι δεν έχουν αυτοκίνητο.

Τα «πλουσιόπαιδα» της Τεχεράνης

Οι γόνοι των πρωτεργατών της ισλαμικής επανάστασης, όπως ο νεαρός Σιραζί, ανήκουν στα λεγόμενα «πλούσια παιδιά της Τεχεράνης», για τα οποία δεν ισχύουν οι αυστηροί κανόνες που ισχύουν για τους άλλους πολίτες. Αντιδράσεις είχε προκαλέσει και η προβολή τους μέσω του Instagram με το hashtag #therichkidsoftehran, με το οποίο αναρτούσαν καθημερινά φωτογραφίες όπου πόζαραν με τα μαγιό τους σε πολυτελείς βίλες. Νεαρές γυναίκες και νέοι άνδρες επιδείκνυαν τα πολυτελή αυτοκίνητά τους, τα ακριβά ρούχα τους, αλλά και κοσμήματα αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ. «Η επίδειξη πλούτου αφήνει πολύ κακή γεύση επειδή δεν ζούμε σε μια πλούσια χώρα. Δεν είμαστε όπως η Ελβετία ή το Μονακό. Οι τοίχοι της πόλης μας είναι γεμάτοι διαφημίσεις ανθρώπων που πωλούν τα νεφρά τους», γράφει ένας δημοσιογράφος, αναφερόμενος στη συγκεκριμένη ομάδα νέων.



Τριάντα έξι χρόνια μετά την επανάσταση του Χομεϊνί, οι λαϊκές μάζες παραμένουν στο περιθώριο, ενώ η νέα τάξη απολαμβάνει και επιδεικνύει ξεδιάντροπα τα πλούτη της



Οι φωτογραφίες που αναρτούσαν συστηματικά έφεραν σε δύσκολη θέση και τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος είχε καταφερθεί δριμύτατα εναντίον τους. Μετά το δυστύχημα, μάλιστα, αναγκάστηκε να παρέμβει για να καταλαγιάσει τα πνεύματα. Εσπευσε να καταδικάσει τις συνήθεις παραβιάσεις του κώδικα συμπεριφοράς και ντυσίματος, αλλά και να κατακεραυνώσει τη «μεθυσμένη από τον πλούτο» νεολαία της χώρας. «Εχω ακούσει ότι οι νέοι και οι νέες της γενιάς του πλούτου, μιας γενιάς που έχει μεθύσει από τα χρήματά της, συχνά οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα και παρελαύνουν στους δρόμους προκαλώντας χάος και ανασφάλεια».

Σχεδιάζουν αλλαγές

Στην ουσία, πρόκειται για τη συνύπαρξη δύο διαφορετικών κόσμων, με το χάσμα μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων να αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Η πλούσια τάξη στην Τεχεράνη δεν υπερβαίνει το 1% του πληθυσμού της και δρα απολύτως απαλλαγμένη από τους θρησκευτικούς κανόνες της χώρας. Χαρακτηριστικό της εύνοιας που απολαμβάνουν είναι ότι τη στιγμή που εκείνοι ζουν έναν έκλυτο και πολυτελή βίο, επτά νέοι καταδικάστηκαν σε μαστίγωση και φυλάκιση επειδή χόρευαν ένα δυτικό τραγούδι.

Οι νέοι που δημιούργησαν τη σελίδα στο Instagram ισχυρίζονται πως θέλησαν να δείξουν ότι οι Δυτικοί έχουν παρεξηγήσει το Ιράν. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι στο θεοκρατικό και απομονωμένο Ιράν ο θρησκευτικός φανατισμός σκληραίνει για το υπόλοιπο 99%. Η αδικία αυτή έχει προκαλέσει κοινωνικό αναβρασμό, κάτι που γνωρίζει και ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Γι’ αυτό τον λόγο ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν έχει αρχίσει να συγκαλεί αρχιτέκτονες, αστυνομικούς και ψυχολόγους, ζητώντας τους να καταθέσουν προτάσεις με στόχο τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου στη χώρα υπό το πρίσμα μιας επερχόμενης αλλαγής. Προς το παρόν, το 99% των πολιτών του Ιράν υποφέρει και ο πόνος αυτός μετατρέπεται σε οργή. Στα μάτια τους, ακόμα και ο θάνατος δύο νέων ανθρώπων αποτελεί θεία δίκη...