Ο Πούτιν «κλέβει» τη λάμψη του Ομπάμα στον αγώνα κατά του ISIS
04.10.2015
08:32
O Αμερικανός πρόεδρος βλέπει τον Πούτιν να ξεχωρίζει σαν ισχυρός παίκτης, να αποκτά πρόσβαση στη Μεσόγειο και να διατηρεί μακριά την τρομοκρατική απειλή - Μπορεί μέχρι πρότινος ΗΠΑ Ρωσία να είχαν κοινό στόχο τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους, όμως, πλέον το τοπίο αλλάζει...
Η δυναμική εμπλοκή της Ρωσίας στο συριακό εμφύλιο πόλεμο δε θα έπρεπε να εκπλήσσει τη Δύση, τη στιγμή που ο Ρώσος πρόεδρος, Βλάντιμιρ Πούτιν, είχε προαναγγείλει τη στρατιωτική επέμβαση της χώρας του σε συριακό έδαφος με στόχο την εξόντωση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Ο «τσάρος» του Κρεμλίνου στην πρώτη του ομιλία στον ΟΗΕ έπειτα από δέκα χρόνια τάχθηκε υπέρ της συγκρότησης μίας ευρείας συμμαχίας ενάντια της τρομοκρατίας, επισημαίνοντας τον ρόλο του ως αναπόφευκτο συνομιλητή στη συριακή κρίση.
Η έγκριση του Συμβουλίου της ρωσικής Ομοσπονδίας, λοιπόν, ήταν απλώς μία λεπτομέρεια πριν δοθεί το «πράσινο φως» στην στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στη Συρία με στόχο τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους.
Με την απόφαση αυτή, ο Ρώσος πρόεδρος «κλέβει» τη λάμψη του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ηγείται της διεθνούς συμμαχίας στη μάχη κατά του ΙΚ σημειώνοντας παταγώδη αποτυχία στον αγώνα ενάντια της τρομοκρατίας.
Παρά τους βομβαρδισμούς των διεθνών δυνάμεων, οι άνδρες του ΙΚ προελαύνουν σε Συρία και Ιράκ καταλαμβάνοντας περιοχές και δομώντας το ισλαμικό χαλιφάτο, ενώ ολοένα περισσότεροι είναι οι ξένοι μαχητές που εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να ενταχθούν στην ομάδα αιμοσταγών εκτελεστών που σφαγιάζουν αμάχους με το άλλοθι του ιερού πολέμου.
Η διστακτική στάση της Δύσης και η αναποφασιστικότητα στον τρόπο αντιμετώπισης της τρομοκρατικής απειλής έδωσε τη δυνατότητα στη Ρωσία να δράσει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους, παραγκωνίζοντας τις ΗΠΑ και τις διεθνείς δυνάμεις.
Ο «τσάρος» του Κρεμλίνου στην πρώτη του ομιλία στον ΟΗΕ έπειτα από δέκα χρόνια τάχθηκε υπέρ της συγκρότησης μίας ευρείας συμμαχίας ενάντια της τρομοκρατίας, επισημαίνοντας τον ρόλο του ως αναπόφευκτο συνομιλητή στη συριακή κρίση.
Η έγκριση του Συμβουλίου της ρωσικής Ομοσπονδίας, λοιπόν, ήταν απλώς μία λεπτομέρεια πριν δοθεί το «πράσινο φως» στην στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στη Συρία με στόχο τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους.
Με την απόφαση αυτή, ο Ρώσος πρόεδρος «κλέβει» τη λάμψη του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ηγείται της διεθνούς συμμαχίας στη μάχη κατά του ΙΚ σημειώνοντας παταγώδη αποτυχία στον αγώνα ενάντια της τρομοκρατίας.
Παρά τους βομβαρδισμούς των διεθνών δυνάμεων, οι άνδρες του ΙΚ προελαύνουν σε Συρία και Ιράκ καταλαμβάνοντας περιοχές και δομώντας το ισλαμικό χαλιφάτο, ενώ ολοένα περισσότεροι είναι οι ξένοι μαχητές που εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να ενταχθούν στην ομάδα αιμοσταγών εκτελεστών που σφαγιάζουν αμάχους με το άλλοθι του ιερού πολέμου.
Η διστακτική στάση της Δύσης και η αναποφασιστικότητα στον τρόπο αντιμετώπισης της τρομοκρατικής απειλής έδωσε τη δυνατότητα στη Ρωσία να δράσει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους, παραγκωνίζοντας τις ΗΠΑ και τις διεθνείς δυνάμεις.
Ποιο, όμως, είναι το πραγματικό σχέδιο του Πούτιν; Επιθυμεί να εξουδετερώσει το ΙΚ για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και για να αποδείξει στη Δύση ότι υπερέχει; Θέλει να προστατεύσει τον Σύρο πρόεδρο, Μπασάρ αλ Ασαντ, προετοιμάζοντας παράλληλα τον ρόλο της Ρωσίας στη γύρω περιοχή μετά τη μετάβαση της εξουσίας στη Συρία; Επιδιώκει να αποσπάσει την προσοχή από το ουκρανικό ζήτημα; Εξοντώνει τους εσωτερικούς εχθρούς του Ασαντ δίνοντάς του «ανάσα» ζωής, παρά τις διαβεβαιώσεις της Μόσχας ότι πλήττει μονό θέσεις τζιχαντιστών;
Ενας από τους πρωταρχικούς στόχους του είναι να διατηρήσει στην επιφάνεια τον Ασαντ, τουλάχιστον προς το παρόν, εκμεταλλευόμενος πλήρως την αδυναμία του συριακού καθεστώτος. Μπορεί μέχρι πρότινος ΗΠΑ και Ρωσία να είχαν μόνο έναν μόνο κοινό στόχο: τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους, όμως, πλέον το τοπίο αλλάζει. Παρά τα ψυχρά βλέμματα και τη διστακτική χειραψία ανάμεσα σε Ομπάμα και Πούτιν μετά τη συνάντησή τους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, οι δύο ηγέτες μοιάζουν να συγκλίνουν και στην προσωρινή παραμονή του Σύρου προέδρου στην εξουσία.
Υπάρχει, λοιπόν, συμφωνία ανάμεσα σε Κρεμλίνο και Ουάσιγκτον; Ο Ομπάμα με τον τρόπο του επιχειρεί να δείξει ότι δεν επιθυμεί να βοηθήσει το συριακό καθεστώς, αλλά από την άλλη αντιλαμβάνεται την απειλή του ΙΚ. Επομένως, δίνει στον Πούτιν το «πράσινο φως» για επέμβαση, καθώς τον εξυπηρετεί να μη «λερώσει» τα χέρια του, αλλά παράλληλα λαμβάνει τη δέσμευση ότι ο Ασαντ μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης θα πιεστεί από τη Μόσχα να… κατέβει από το θρόνο του.
Εντούτοις, όπως επισημαίνει ο αναλυτής Διεθνών Σχέσεων με ειδίκευση στο Ισλάμ και τη Βόρειο Αφρική, Γιάννης Μαντζίκος, «η αμφιθυμία του Μπαράκ Ομπάμα φέρνει πιο κοντά κάποιον πρόεδρο που είναι “γεράκι”». Με αυτό τον τρόπο ο Πούτιν ευνοείται, ο οποίος σύμφωνα με τον κ. Μαντζίκο, χρησιμοποιεί την ίδια ρητορική του Τζορτζ Μπους κατά την εισβολή στο Ιράκ όπου «όλοι είναι κακοί», υποστηρίζοντας πως πλήττει τρομοκράτες, ενώ στην πραγματικότητα «χτυπά» αντάρτες και όσους αναδεικνύονται ως αγκάθια για το συριακό καθεστώς.
Επομένως, ο Αμερικανός πρόεδρος ανήμπορος να αντιδράσει βλέπει τον Πούτιν να ξεχωρίζει σαν ισχυρός παίκτης, να αποκτά πρόσβαση στη Μεσόγειο με την παραμονή του στο στρατηγικό σημείο του δεύτερου σημαντικότερου λιμανιού της Συρίας μετά την Λαττάκεια, την Ταρτούς, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί μακριά την τρομοκρατική απειλή. Εξάλλου, το Κρεμλίνο έχει κάθε λόγο να ανησυχεί από χτυπήματα εντός της χώρας καθώς προ μηνών το Εμιράτο του Καυκάσου, η ισχυρή τρομοκρατική οργάνωση που δρα στο όνομα του ιερού πολέμου, ορκίστηκε πίστη στο Ισλαμικό Κράτος και ο φόβος επιστροφής εκπαιδευμένων μαχητών στις περιοχές με έντονο το ισλαμικό στοιχείο είναι έκδηλος.
Την ίδια ώρα, ο Πούτιν αποπροσανατολίζει τον ρωσικό λαό από την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας, αλλά παράλληλα επιχειρεί να «θαμπώσει» τους πολίτες που δεν υποδέχονται θετικά την εμπλοκή της Ρωσίας στο συριακό εμφύλιο, κάνοντας επίδειξη ισχύος αλλά και καθησυχάζοντάς τους πως πρόκειται για «προληπτικές επιθέσεις» περιορισμένου χρονικού διαστήματος. Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο το Ισλαμικό Κράτος μοιάζει να βρίσκεται σε θέση αναμονής χωρίς να σημειώνει σημαντικές απώλειες προς το παρόν, ενώ όπως εξηγεί ο αναλυτής Διεθνών Σχέσεων η Αλ Κάιντα δείχνει κερδισμένη καθώς μπορεί το ΙΚ να εδραιώνει τη δύναμή του σε εδάφη που έχει ήδη καταλάβει, είναι ωστόσο ευάλωτο διότι περιορίζεται σε συγκεκριμένη χωρική έκταση, ενώ η Αλ Κάιντα δημιουργεί καλύτερες συμμαχίες σε διάσπαρτες περιοχές και μπορεί να βγει μακροπρόθεσμα ευνοημένη.
Ο «βασιλιάς» Βλάντιμιρ
Μπορεί οι βομβαρδισμοί κατά θέσεων του Ισλαμικού Κράτους να ξεκίνησαν μόλις την περασμένη Τετάρτη, όμως, οι κάτοικοι της περιοχής Ταρτούς, όπου η Ρωσία διατηρεί στρατιωτική βάση, περίμεναν αυτή τη στιγμή εδώ και αρκετό καιρό. Στην Ταρτούς που βρίσκεται στις ακτές της Συρίας, οι κάτοικοι βλέπουν σαν αδέλφια τους Ρώσους και ελπίζουν ότι η ρωσική επιχείρηση θα δώσει τέλος στον πόλεμο που μαίνεται εδώ και τέσσερα χρόνια. Στην παραλιακή πόλη, όπου έχουν βρει καταφύγιο πολλοί υποστηρικτές του Ασαντ, ο Πούτιν φαντάζει σαν πηγή δικαιοσύνης, ή ακόμα και σαν βασιλιάς για μερικούς κατοίκους. Όπως αναφέρει η Λίντσεϊ Χίλσαμ του Channel 4 οι ντόπιοι δεν διαχωρίζουν τους τζιχαντιστές από τους αντικαθεστωτικούς, ενώ ο κυβερνήτης της περιοχής βλέπει στις ρωσικές επιδρομές την αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου να αντιμετωπίσει το ΙΚ που δεν είχαν οι ΗΠΑ.
Το ρωσικό «υπερόπλο» στη μάχη κατά των τζιχαντιστών
Η πολεμική μηχανή της Ρωσίας προετοιμαζόταν εδώ και καιρό για το «χτύπημα» σε συριακό έδαφος και είχε ενισχυθεί σε στρατηγικά σημεία της χώρας, όπως τουλάχιστον αποκαλύπτουν Αμερικανοί αξιωματούχοι. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών, η Μόσχα έδειχνε πως ετοιμαζόταν για εμπλοκή στον εμφύλιο, αναβαθμίζοντας την αεροπορική βάση της Λαττάκειας και μεταφέροντας σχεδόν απαρατήρητα το «υπερόπλο» του στόλου της και την ελίτ των χειριστών της αεροπορίας της.
Για την πρώτη στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας εκτός των συνόρων της από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι ένοπλες δυνάμεις φρόντισαν να εγκαταστήσουν τα οπλικά συστήματά τους στην Λαττάκεια και την Ταρτούς αναπτύσσοντας πάνω από 50 αεροσκάφη και ελικόπτερα, αλλά και τάγμα πεζοναυτών που στο σύνολό τους πλησιάζουν τους 2.000 άνδρες.
Το γεγονός ότι οι Ρώσοι έχουν επιλέξει τα αεροσκάφη τους από την «οικογένεια» των Σουχόι, εκ των οποίων έξι Su-34, δώδεκα Su-25, δώδεκα Su-24Μ2, τέσσερα καταδιωκτικά Su-30Μ, ενώ έχουν αναπτύξει και επτά ρωσικά άρματα μάχης Τ-90 κι ένα τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικό Btr-82, αποτελεί ένδειξη της προσπάθειας της Ρωσίας να καταστήσει σαφή τον ρόλο της στο «παιχνίδι» του συριακού εμφυλίου.
Την ίδια στιγμή, με την ανάπτυξη των Σουχόι γίνεται προβολή των ρωσικών αεροσκαφών που θεωρείται ότι υπερέχουν αεροδυναμικά άλλων μαχητικών. Όπως επισημαίνει το BBC, παρότι τα Su-25 θεωρούνται παλιά, έχουν δοκιμαστεί σε πολέμους, όπως στην Τσετσενία και τη Γεωργία, ενώ τα Su-24M2 είναι εκσυγχρονισμένα αλλά απαρχαιωμένα. Την ίδια ώρα, τα Su-30SM είναι μαχητικά 4+ γενιάς πολλαπλών ρόλων με βελτιωμένο ηλεκτρονικό σύστημα, φέρουν ραντάρ Bars-R και ευρυγώνιο HUD, ενώ μπορούν να αποδειχθούν αξιόπιστα σε αερομαχίες αλλά και σε πλήγματα ακριβείας στο έδαφος από μεγάλο ύψος. Τη διαφορά, όμως, κάνουν τα Su-34, τα οποία είναι πιο εξελιγμένα αεροσκάφη για πλήγματα και αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τον διάδοχο των Su-24M2. Τα Fullback που αποτελούν το «μυστικό όπλο» της Ρωσίας για τους αιθέρες, αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, μπορούν να μεταφέρουν, μεταξύ άλλων, βλήματα αέρος-αέρος R-77, κατευθυνόμενα βλήματα αέρος-αέρος μικρής εμβέλειας R-73, έξυπνες βόμβες καθοδήγησης, βλήματα αέρος-εδάφους και αέρος-επιφάνειας, ενώ μπορούν να πλήξουν χερσαίους και θαλάσσιους στόχους. Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνουν ειδικοί και ο ρωσικός Τύπος, τα αεροσκάφη αυτά δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ εκτός συνόρων, επομένως οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εκμεταλλεύονται την ευκαιρία, κάνοντας ένα χρήσιμο «crash-test» για τα μαχητικά τους στη Συρία.
Ενας από τους πρωταρχικούς στόχους του είναι να διατηρήσει στην επιφάνεια τον Ασαντ, τουλάχιστον προς το παρόν, εκμεταλλευόμενος πλήρως την αδυναμία του συριακού καθεστώτος. Μπορεί μέχρι πρότινος ΗΠΑ και Ρωσία να είχαν μόνο έναν μόνο κοινό στόχο: τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους, όμως, πλέον το τοπίο αλλάζει. Παρά τα ψυχρά βλέμματα και τη διστακτική χειραψία ανάμεσα σε Ομπάμα και Πούτιν μετά τη συνάντησή τους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, οι δύο ηγέτες μοιάζουν να συγκλίνουν και στην προσωρινή παραμονή του Σύρου προέδρου στην εξουσία.
Υπάρχει, λοιπόν, συμφωνία ανάμεσα σε Κρεμλίνο και Ουάσιγκτον; Ο Ομπάμα με τον τρόπο του επιχειρεί να δείξει ότι δεν επιθυμεί να βοηθήσει το συριακό καθεστώς, αλλά από την άλλη αντιλαμβάνεται την απειλή του ΙΚ. Επομένως, δίνει στον Πούτιν το «πράσινο φως» για επέμβαση, καθώς τον εξυπηρετεί να μη «λερώσει» τα χέρια του, αλλά παράλληλα λαμβάνει τη δέσμευση ότι ο Ασαντ μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης θα πιεστεί από τη Μόσχα να… κατέβει από το θρόνο του.
Εντούτοις, όπως επισημαίνει ο αναλυτής Διεθνών Σχέσεων με ειδίκευση στο Ισλάμ και τη Βόρειο Αφρική, Γιάννης Μαντζίκος, «η αμφιθυμία του Μπαράκ Ομπάμα φέρνει πιο κοντά κάποιον πρόεδρο που είναι “γεράκι”». Με αυτό τον τρόπο ο Πούτιν ευνοείται, ο οποίος σύμφωνα με τον κ. Μαντζίκο, χρησιμοποιεί την ίδια ρητορική του Τζορτζ Μπους κατά την εισβολή στο Ιράκ όπου «όλοι είναι κακοί», υποστηρίζοντας πως πλήττει τρομοκράτες, ενώ στην πραγματικότητα «χτυπά» αντάρτες και όσους αναδεικνύονται ως αγκάθια για το συριακό καθεστώς.
Επομένως, ο Αμερικανός πρόεδρος ανήμπορος να αντιδράσει βλέπει τον Πούτιν να ξεχωρίζει σαν ισχυρός παίκτης, να αποκτά πρόσβαση στη Μεσόγειο με την παραμονή του στο στρατηγικό σημείο του δεύτερου σημαντικότερου λιμανιού της Συρίας μετά την Λαττάκεια, την Ταρτούς, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί μακριά την τρομοκρατική απειλή. Εξάλλου, το Κρεμλίνο έχει κάθε λόγο να ανησυχεί από χτυπήματα εντός της χώρας καθώς προ μηνών το Εμιράτο του Καυκάσου, η ισχυρή τρομοκρατική οργάνωση που δρα στο όνομα του ιερού πολέμου, ορκίστηκε πίστη στο Ισλαμικό Κράτος και ο φόβος επιστροφής εκπαιδευμένων μαχητών στις περιοχές με έντονο το ισλαμικό στοιχείο είναι έκδηλος.
Την ίδια ώρα, ο Πούτιν αποπροσανατολίζει τον ρωσικό λαό από την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας, αλλά παράλληλα επιχειρεί να «θαμπώσει» τους πολίτες που δεν υποδέχονται θετικά την εμπλοκή της Ρωσίας στο συριακό εμφύλιο, κάνοντας επίδειξη ισχύος αλλά και καθησυχάζοντάς τους πως πρόκειται για «προληπτικές επιθέσεις» περιορισμένου χρονικού διαστήματος. Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο το Ισλαμικό Κράτος μοιάζει να βρίσκεται σε θέση αναμονής χωρίς να σημειώνει σημαντικές απώλειες προς το παρόν, ενώ όπως εξηγεί ο αναλυτής Διεθνών Σχέσεων η Αλ Κάιντα δείχνει κερδισμένη καθώς μπορεί το ΙΚ να εδραιώνει τη δύναμή του σε εδάφη που έχει ήδη καταλάβει, είναι ωστόσο ευάλωτο διότι περιορίζεται σε συγκεκριμένη χωρική έκταση, ενώ η Αλ Κάιντα δημιουργεί καλύτερες συμμαχίες σε διάσπαρτες περιοχές και μπορεί να βγει μακροπρόθεσμα ευνοημένη.
Ο «βασιλιάς» Βλάντιμιρ
Μπορεί οι βομβαρδισμοί κατά θέσεων του Ισλαμικού Κράτους να ξεκίνησαν μόλις την περασμένη Τετάρτη, όμως, οι κάτοικοι της περιοχής Ταρτούς, όπου η Ρωσία διατηρεί στρατιωτική βάση, περίμεναν αυτή τη στιγμή εδώ και αρκετό καιρό. Στην Ταρτούς που βρίσκεται στις ακτές της Συρίας, οι κάτοικοι βλέπουν σαν αδέλφια τους Ρώσους και ελπίζουν ότι η ρωσική επιχείρηση θα δώσει τέλος στον πόλεμο που μαίνεται εδώ και τέσσερα χρόνια. Στην παραλιακή πόλη, όπου έχουν βρει καταφύγιο πολλοί υποστηρικτές του Ασαντ, ο Πούτιν φαντάζει σαν πηγή δικαιοσύνης, ή ακόμα και σαν βασιλιάς για μερικούς κατοίκους. Όπως αναφέρει η Λίντσεϊ Χίλσαμ του Channel 4 οι ντόπιοι δεν διαχωρίζουν τους τζιχαντιστές από τους αντικαθεστωτικούς, ενώ ο κυβερνήτης της περιοχής βλέπει στις ρωσικές επιδρομές την αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου να αντιμετωπίσει το ΙΚ που δεν είχαν οι ΗΠΑ.
Το ρωσικό «υπερόπλο» στη μάχη κατά των τζιχαντιστών
Η πολεμική μηχανή της Ρωσίας προετοιμαζόταν εδώ και καιρό για το «χτύπημα» σε συριακό έδαφος και είχε ενισχυθεί σε στρατηγικά σημεία της χώρας, όπως τουλάχιστον αποκαλύπτουν Αμερικανοί αξιωματούχοι. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών, η Μόσχα έδειχνε πως ετοιμαζόταν για εμπλοκή στον εμφύλιο, αναβαθμίζοντας την αεροπορική βάση της Λαττάκειας και μεταφέροντας σχεδόν απαρατήρητα το «υπερόπλο» του στόλου της και την ελίτ των χειριστών της αεροπορίας της.
Για την πρώτη στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας εκτός των συνόρων της από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι ένοπλες δυνάμεις φρόντισαν να εγκαταστήσουν τα οπλικά συστήματά τους στην Λαττάκεια και την Ταρτούς αναπτύσσοντας πάνω από 50 αεροσκάφη και ελικόπτερα, αλλά και τάγμα πεζοναυτών που στο σύνολό τους πλησιάζουν τους 2.000 άνδρες.
Το γεγονός ότι οι Ρώσοι έχουν επιλέξει τα αεροσκάφη τους από την «οικογένεια» των Σουχόι, εκ των οποίων έξι Su-34, δώδεκα Su-25, δώδεκα Su-24Μ2, τέσσερα καταδιωκτικά Su-30Μ, ενώ έχουν αναπτύξει και επτά ρωσικά άρματα μάχης Τ-90 κι ένα τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικό Btr-82, αποτελεί ένδειξη της προσπάθειας της Ρωσίας να καταστήσει σαφή τον ρόλο της στο «παιχνίδι» του συριακού εμφυλίου.
Την ίδια στιγμή, με την ανάπτυξη των Σουχόι γίνεται προβολή των ρωσικών αεροσκαφών που θεωρείται ότι υπερέχουν αεροδυναμικά άλλων μαχητικών. Όπως επισημαίνει το BBC, παρότι τα Su-25 θεωρούνται παλιά, έχουν δοκιμαστεί σε πολέμους, όπως στην Τσετσενία και τη Γεωργία, ενώ τα Su-24M2 είναι εκσυγχρονισμένα αλλά απαρχαιωμένα. Την ίδια ώρα, τα Su-30SM είναι μαχητικά 4+ γενιάς πολλαπλών ρόλων με βελτιωμένο ηλεκτρονικό σύστημα, φέρουν ραντάρ Bars-R και ευρυγώνιο HUD, ενώ μπορούν να αποδειχθούν αξιόπιστα σε αερομαχίες αλλά και σε πλήγματα ακριβείας στο έδαφος από μεγάλο ύψος. Τη διαφορά, όμως, κάνουν τα Su-34, τα οποία είναι πιο εξελιγμένα αεροσκάφη για πλήγματα και αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τον διάδοχο των Su-24M2. Τα Fullback που αποτελούν το «μυστικό όπλο» της Ρωσίας για τους αιθέρες, αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, μπορούν να μεταφέρουν, μεταξύ άλλων, βλήματα αέρος-αέρος R-77, κατευθυνόμενα βλήματα αέρος-αέρος μικρής εμβέλειας R-73, έξυπνες βόμβες καθοδήγησης, βλήματα αέρος-εδάφους και αέρος-επιφάνειας, ενώ μπορούν να πλήξουν χερσαίους και θαλάσσιους στόχους. Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνουν ειδικοί και ο ρωσικός Τύπος, τα αεροσκάφη αυτά δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ εκτός συνόρων, επομένως οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εκμεταλλεύονται την ευκαιρία, κάνοντας ένα χρήσιμο «crash-test» για τα μαχητικά τους στη Συρία.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr