Γράμμα από το Χόλλυγουντ
Όταν καλείσαι να διασχίσεις την Μαλχόλαντ Ντράιβ έχοντας συμπληρώσει πάνω από 15 ώρες πτήση τότε νιώθεις πως πρωταγωνιστείς-τουλάχιστον-σε ταινία του Ντέιβιντ Λιντς. Το χολιγουντιανό περιβάλλον μοιάζει λίγο πιο παρανοϊκό από όσο χρειάζεται, ο κόσμος αλλόκοτος και τα κτήρια σαν πολύχρωμοι ιπτάμενοι δίσκοι έτοιμοι για απογείωση.
Ειδικά το φως του Λος Άντζελες φαντάζει ακόμη περισσότερο σκληρό με τις γνωστές χρυσοκόκκινες ανταύγειες δίνοντας άλλη διάσταση στα πράγ
Όταν καλείσαι να διασχίσεις την Μαλχόλαντ Ντράιβ έχοντας συμπληρώσει πάνω από 15 ώρες πτήση τότε νιώθεις πως πρωταγωνιστείς-τουλάχιστον-σε ταινία του Ντέιβιντ Λιντς. Το χολιγουντιανό περιβάλλον μοιάζει λίγο πιο παρανοϊκό από όσο χρειάζεται, ο κόσμος αλλόκοτος και τα κτήρια σαν πολύχρωμοι ιπτάμενοι δίσκοι έτοιμοι για απογείωση.
Ειδικά το φως του Λος Άντζελες φαντάζει ακόμη περισσότερο σκληρό με τις γνωστές χρυσοκόκκινες ανταύγειες δίνοντας άλλη διάσταση στα πράγματα-κάτι που προσέχω κάθε φορά που επισκέπτομαι την πόλη των Αγγέλων άρα δεν φταίει η αϋπνία. Έχει πλάκα αλλά σήμερα διαπίστωσα για μια ακόμη φορά ότι όλες οι κοινοτοπίες που λένε για το Χόλιγουντ-και δεν φταίει μόνο ο Γούντι Άλλεν γι’αυτό-ισχύουν και με το παραπάνω. Το γνωστό ανέκδοτο ότι οι μισοί κάτοικοι αυτού του διάσημου σελεμπρετοχωριού είναι ηθοποιοί επιβεβαιώθηκε περίτρανα στην περίπτωση του οδηγού ταξί.
Ο οδηγός που βρέθηκε να με μεταφέρει στην καρδιά του Χόλιγουντ όχι μόνο είχε περάσει δις από Σαντορίνη-κλασικό!-αλλά ήταν και άνεργος ηθοποιός που είχε κάνει αρκετά περάσματα από γνωστές σειρές. Σε όλη τη διαδρομή μου γκρίνιαζε για τη δυστοκία της κινηματογραφικής βιομηχανίας με τον ίδιο τρόπο που διαμαρτύρεται ο έλληνας ταρίφας για τα νέα μέτρα του Παπακωνσταντίνου. Εδώ όμως τα μεγέθη είναι διαφορετικά και μάλλον τεράστια κι αυτό συμβαίνει από τα μεγάλα ονόματα, τους μεγάλους δρόμους μέχρι τα μεγάλα στήθη που νιώθουν υποχρεωμένες να φέρουν σχεδόν σαν τάμα οι ντόπιες κάτοικοι.
Η εικόνα άλλωστε στο Χόλιγουντ παίζει το δικό της ρόλο: σε δυο μόλις ώρες έχω συναντήσει τους πιο ωραίους άνδρες έχω δει όλα τα χρόνια της ζωής μου μαζί. Ένας μάλιστα υπέροχος μαυρούλης κόβω το κεφάλι μου ότι ήταν αυτός που έπαιζε έναν φίλο της Μιράντας σε επεισόδιο του ‘Sex and the City». Επειδή όμως δυο εικοσιτετράωρα ξάγρυπνη δεν μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα καταλήγω σχετικά νωρίες στο ξενοδοχείο όπου απολαμβάνω το κρασί του Κόππολα-ναι του γνωστού Φράνσις Φορντ Κόππολα!- μήπως και νυστάξω. Πως το έλεγε η Σκάρλετ ο Χάρα;-που κοσμεί με φωτογραφία της την είσοδο του ξενοδοχείου δίπλα στα στούντιο της Universal-αύριο να είναι μια καινούργια μέρα. Και ειδικά εδώ κάθε μέρα επιφυλάσσει αμέτρητες εκπλήξεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr