«Πλήττοντας το ρωσικό αεροσκάφος, η Άγκυρα διέβη τον Ρουβίκωνα»

Ως μια ανοικτή έκφραση της πραγματικής θέσης της Τουρκίας χαρακτηρίζει την κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού η γενική διευθύντρια του Ρωσικού Ινστιτούτου Έρευνας και Πρωτοβουλιών για την Εξωτερική Πολιτική, Βερονίκα Κρασενίνικοβα, υπογραμμίζοντας πως η Άγκυρα δείχνει ότι συντάσσεται με την πλευρά του Ισλαμικού Κράτους και της διεθνούς τρομοκρατίας. Μάλιστα, προτείνοντας αντίποινα που θα πλήξουν οικονομικά την Τουρκία, η Κρασενίνικοβα καλεί τους Ρώσους συμπατριώτες της να κάνουν μποϊκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα και να σταματήσουν να κάνουν διακοπές σε τουρκικά θέρετρα. Αντ' αυτών τους προτείνει να κάνουν διακοπές στα νησιά της Ελλάδας, μιας χώρας πανέμορφης «με υπερπλούσια ιστορία και κουλτούρα, με φιλικό προς εμάς λαό», όπως λέει.

Σε άρθρο της το οποίο δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, η κυρία Κρασενίνικοβα υποστηρίζει πως αυτή τη θέση η Τουρκία την πήρε πριν από πέντε χρόνια, όταν άρχισε να βοηθά τις ένοπλες δυνάμεις που δημιουργήθηκαν με στόχο την ανατροπή του νόμιμου Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ αλλά και ακόμα νωρίτερα, όταν η τουρκική πολιτική ενάντια στη Συρία ασκούνταν με εκρηκτικά μέσα.

«Οι μάσκες έπεσαν», αναφέρει και προσθέτει: «Για μεγάλο διάστημα κλείναμε τα μάτια στη διφορούμενη πολιτική της  Άγκυρας. Συζητούσαμε με τον πρωθυπουργό Ερντογάν οικονομικά πρότζεκτ, ανακινήσαμε τον «Τουρκικό Αγωγό».

Ωστόσο, όπως τονίζει η Ρωσία αγνόησε τη δράση της Τουρκίας στην Κριμαία, «όπου υπέθαλπτε τους Τάταρους της Κριμαίας».

«Αν αυτό το γεγονός ήταν μια τραγική σύμπτωση, ο Πρόεδρος Ερντογάν θα έπαιρνε αμέσως τηλέφωνο τον Πρόεδρο Πούτιν να του ζητήσει συγνώμη και θα διαβεβαίωνε ότι οι αχαλίνωτοι Τούρκοι στρατιωτικοί θα τύχουν της πιο σκληρής τιμωρίας», αναφέρει και υπογραμμίζει: «Αλλά, όχι. Ο Ερντογάν έτρεξε στο ΝΑΤΟ. Έτρεξε ακριβώς γιατί φοβήθηκε τη ρωσική αντίδραση. Έτρεξε να αναζητήσει υποστήριξη στο στρατιωτικό μπλοκ με το άρθρο 5 για τη συλλογική άμυνα. Αυτό είναι η καλύτερη και επαρκής απόδειξη του ότι και ο Ερντογάν κατανοεί ότι μας χτύπησε πισώπλατα, έτσι όπως ακριβώς χαρακτήρισε τη δράση της Τουρκίας ο Πρόεδρος Πούτιν».

Και όπως εξηγεί, «"πισώπλατα" σημαίνει ότι τα πλήγμα ήρθε από ένα κράτος που το θεωρούσαμε εταίρο μας».

«Όσο οι πιλότοι μας, με ρίσκο της ζωής τους, υπερασπίζονται την ασφάλεια της Ρωσίας στο εξωτερικό μπαίνει θέμα τι θα μπορούσε ο καθένας από μας να κάνει. Να εκφράσει τη δική του κοινωνική θέση αναφορικά με την Τουρκία. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο τρόποι για να το κάνει», σημειώνει, τονίζοντας πως «πρώτον, δεν μπορεί πλέον ούτε λόγος να γίνεται για διακοπές στα τουρκικά θέρετρα». 

«Δεν ξεκουραζόμαστε σε εκείνες τις χώρες που σκοτώνουν τους πιλότους μας. Και δίνουν το έδαφός τους για την προετοιμασία και τη μεταφορά ή και την ανάπαυση των τρομοκρατών. Σκεφτείτε ότι αναπαύεστε σε ένα τουρκικό ξενοδοχείο και στο διπλανό "ξεκουράζονται" κάποιοι κυνηγοί κεφαλών μετά από αιματηρή επίθεση... Πολύ σωστή είναι η απόφαση του "Νάταλι Τουρς" να διακόψει τις πωλήσεις πακέτων στην Τουρκία. Αντί για την Τουρκία μπορούμε να πάμε στην Ελλάδα. Πανέμορφη χώρα, με υπερπλούσια ιστορία και κουλτούρα, με φιλικό προς εμάς λαό», λέει.

«Μπορούμε να πάψουμε να αγοράζουμε ότι γράφει "Παραγωγή Τουρκία". Για ποιο λόγο να επιδοτούμε εχθρική προς εμάς χώρα; Τα πάντα που παράγονται στην Τουρκία παράγονται και στην Ελλάδα και την Κεντρική Ασία. Η οικονομία ως στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής πρέπει να αναδύεται μέσα από τα κυρίαρχα δικαιώματα του κράτους και του λαού. Δεν μπορεί να δρα διαφορετικά», τονίζει.

«Το ΝΑΤΟ θα υπερασπιστεί τον Ερντογάν. Μόνο που για να το κάνει αυτό θα του βάλει "τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι". Η Ουάσιγκτον εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιεί υπόγειες επιχειρήσεις στην Τουρκία για να ανατρέψει τον Ερντογάν, ο οποίος τα τελευταία χρόνια επινόησε να ασκήσει πολιτική σύμφωνα με τα συμφέροντά του», σημειώνει και προσθέτει: «Και ως αντάλλαγμα για τη «συλλογική άμυνα», η Ουάσιγκτον θα πάρει από τον Ερντογάν και ένα και δύο και τρία. Και αυτό θα είναι το τέλος του. Απαξιωμένο τέλος, όπως γίνεται με κάθε αμερικανική μαριονέτα η οποία κάποια στιγμή σκέφτηκε να ακολουθήσει "ανεξάρτητη" πολιτική».