Ο Μάρτιν Σκορσέζε αποκαλύπτει την αγαπημένη και πιο δύσκολη σκηνή σε ταινία του

Για έναν από τους μεγαλύτερους τεχνίτες στην Ιστορία του σινεμά, και βέβαια έναν από τους δυο-τρεις πιο σημαντικούς Αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων τριάντα ετών, η απάντηση στην ερώτηση «ποιά είναι η πιο αγαπημένη σκηνή σε ταινία του;» μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί.

Όμως ο ίδιος ο Σκορσέζε φαίνεται πως δεν έχει δεύτερες σκέψεις, καθώς όταν τίθεται εμπρός σ' αυτή την «πρόκληση» έχει εύκολη την απάντηση. Και όσο και αν φαίνεται παράξενο για εμάς, ο σκηνοθέτης του «Ταξιτζή», του «Οργισμένου Ειδώλου» και των «Συμμοριών της Νέας Υόρκης» (τι να πρωτοθυμηθούμε;), επιλέγει μία σκηνή από την ταινία του «Τα Καλά Παιδιά».

Μία σκηνή όχι ιδιαίτερα σημαντική για την ίδια την ταινία η οποία όπως εξηγεί ο ίδιος σε ένα νέο βιβλίο που εκδόθηκε με τον τίτλο «Martin Scorsese in 10 Scenes» ήταν όμως πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Πρόκειται για ένα μονοπλάνο όπως λέγεται στην γλώσσα των κινηματογραφιστών, όπου η κάμερα καταγράφει την δράση συνεχώς, χωρίς να υπάρχει ενδιάμεσα κάποια παύση ή κοπή στο μοντάζ.

Η σκηνή που περιέχει το πλάνο αυτό, αφορά την είσοδο των πρωταγωνιστών της ταινίας στο κλαμπ Copacabana, με την κάμερα να ακολουθεί το ζευγάρι από τον δρόμο, να περνά μέσα από τους διαδρόμους της κουζίνας, και τελικά να βρίσκεται στην κεντρική αίθουσα του κλαμπ όπου ξεκινά και η μουσική.

Η διάρκεια της σκηνής είναι κάτι λιγότερο από τρία λεπτά, και όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, όλα έπρεπε να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο που στο τέλος το γύρισμα θύμιζε παράσταση από μπαλέτο.

Το δύσκολο κομμάτι ήταν λίγο πριν το τέλος, την ώρα που μπαίνει το γκαρσόνι με το τραπέζι, καθώς όλα έπρεπε να γίνουν με ακρίβεια δευτερολέπτου και με την κάμερα να έχει την σωστή «φόρα» ώστε να ακολουθήσει το τραπέζι και την εξέλιξη της σκηνής χωρίς να υπάρχουν κομπιάσματα στην ρέουσα κίνηση. 

Η σκηνή όπως βλέπουμε εξελίσσεται όντως με μία απίστευτη οργάνωση και την κάμερα να κινείται χορευτικά πίσω και γύρω από τους ανθρώπους, με την πλοκή και την θαυμάσια φωτογραφία να «ρέει» μοναδικό.

Και παρά το γεγονός ότι το μονοπλάνο είναι μια τεχνική δύσκολη αλλά με εξίσου μεγάλες στιγμές σε άλλες ταινίες (όπως για παράδειγμα η ταινία του Ινιαρίτου «Birdman» που σάρωσε στα περσινά Όσκαρ ή το εξαιρετικό «Ο γιος του Σαούλ» του Σλαβόι Ζίζεκ που παίζεται αυτές τις ημέρες στη χώρα μας), η επιλογή του Σκορσέζε φανερώνει ότι εκτός από μεγάλος σκηνοθέτης είναι και αυτό που όλοι του αναγνωρίζουν: ένας εξαίσιος τεχνίτης της μαγείας του σινεμά (να σας θυμίσουμε και τον Hugo του;).