«Κρατικό – Δίαιτα»

Οταν λίγες μέρες πριν, στο πλαίσιο της τεράστιας απεργιακής κινητοποίησης σε όλες τις γαλλικές πόλεις, ένας νεαρός Γάλλος νοσηλευτής σε δημόσιο γηροκομείο δήλωσε στη «Liberation» πως η «εθνική ταυτότητα της Γαλλίας είναι οι δημόσιες υπηρεσίες της» εξήγησε αποφθεγματικά την αιτία της κινητοποίησης. Η αιτία είναι η απίστευτη προσπάθεια απαξίωσης του δημόσιου τομέα -του «κράτους» με την ευρεία έννοια- που μεθοδεύεται στη Γαλλία, αλλά και σχεδόν παντού, ως του μόνου και τρομερού κακού δράκου της οικονομικής συρρίκνωσης.
Ο νεαρός Γάλλος συνέχισε τη δήλωσή του με μια παραδοχή που επαληθεύεται και από την κοινή λογική. «Το Δημόσιο δεν μπορεί εξ ορισμού να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικής επιχείρησης».

Φυσικά μια τέτοια δήλωση είναι λογικό να προκαλέσει αλλεργικό σοκ στους οπαδούς της οικονομικής (μεταφυσικής) των «Αυστριακών» ή των περιοίκων του Σικάγο. Εκεί ακριβώς κρύβεται και η υποκρισία όσων ασχολούνται με μια επιστήμη -τη μοναδική αν δεν απατώμαι στην οποία η έρευνα επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό το αποτέλεσμα- και εκεί κρύβεται και η υποκρισία της απαίτησης για δραστική μείωση του δημόσιου τομέα στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία), διότι δαιμονοποιείται κάτι που απλώς δεν υφίσταται, τουλάχιστον με την ένταση που του αποδίδεται. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Eurostat, η Ελλάδα ξοδεύει για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε ποσοστό επί του ΑΕΠ, ελάχιστα χρήματα σε σχέση με άλλες χώρες που ενορχηστρώνουν την απαξίωση του Δημοσίου. Η Σουηδία και η Γαλλία ξοδεύουν τα περισσότερα χρήματα για να ενισχύουν τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους, με την Αγγλία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, την Αυστρία να ακολουθούν. Η Ελλάδα είναι από τις τελευταίες σε όλη την ήπειρο σε αυτόν τον λογαριασμό.
 
Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι μια κατάκτηση της Ευρώπης. Αυτό εννοούσε ο νεαρός Γάλλος διαδηλωτής. Εξισορροπούν ως κάποιο βαθμό το κοινωνικό σύνολο από τις ανισότητες που προκαλεί το ισχύον οικονομικό σύστημα. Το οποίο με τη σειρά του δεν πρέπει να απαξιώνεται. Διότι αν η ελεύθερη αγορά έχει ένα καλό, αυτό είναι πως λειτουργεί. Η διαχείριση του κράτους είναι το ζητούμενο και όχι η ύπαρξή του per se. Αν η καμαριέρα κρύβει για χρόνια τη σκόνη κάτω από το χαλί, το επιχείρημα πως αν δεν υπήρχε χαλί δεν θα είχε που να τα κρύψει θα ήταν απλώς ανόητο.