«Αλλάζει» ο Σόιμπλε, αλλά όχι η πολιτική της Γερμανίας για την Ελλάδα

Τρεις ημέρες μετά τις γερμανικές εκλογές και τον πολιτικό σεισμό που προκάλεσε το αποτέλεσμα των ομοσπονδιακών εκλογών με την τεράστια πτώση των δύο παραδοσιακών κομμάτων και την άνοδο του ακροδεξιού AfD, οι μετασεισμοί οι οποίοι αφορούν καταρχήν και καταρχάς στα εσωτερικά ζητήματα της Γερμανίας, φαίνεται ότι θα επηρεάσουν ολόκληρη την Ε.Ε. 

Το πρώτο «τσουνάμι» αφορά στον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό, τον λεγόμενο συνασπισμό «Τζαμάικα». Κυρίως διότι εφόσον συγκροτηθεί, θα κυβερνήσει για πρώτη φορά την μεταπολεμική Γερμανία και δεύτερον, διότι  θα πρόκειται για έναν εξαιρετικά εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό. Σε μία περίοδο μάλιστα, κατά την οποία η Γαλλία του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν  θα επιθυμούσε μια ισχυρή κυβέρνηση στο Βερολίνο ώστε να επανεκκινήσει τον Γάλλο-Γερμανικό άξονα για την εφαρμογή βασικών μεταρρυθμίσεων στην Ε.Ε και στην Ευρωζώνη.
 
Το δεύτερο κύμα αφορά στον υπουργό Οικονομικών, στον  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον άνθρωπο, τον οποίον λατρεύουν να μισούν, σχεδόν οι πάντες. Οι τελευταίες πληροφορίες από το Βερολίνο αναφέρουν ότι ο κ. Σόιμπλε, στα 75 του χρόνια, μετά από τριάντα χρόνια ως μέλος της Γερμανικής Κάτω Βουλής (Bundestag) και μετά από δεκαεννέα χρόνια ως μέλος της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, θα αφήσει τη θέση του ως υπουργός Οικονομικών για να αναλάβει την - κυρίως (αλλά όχι μόνο) -  τιμητική θέση του προέδρου του Bundestag. 

Ο Σόιμπλε είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός στην Γερμανία, ο δεύτερος -μαζί με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ- που έχει βρεθεί σε κάθε φάση της ευρωπαϊκής ενοποίησης του περασμένου αιώνα, ένας άνθρωπος που πιστεύει βαθιά και πραγματικά στην περαιτέρω ευρωπαϊκή ενοποίηση. Την ίδια στιγμή, είναι ο πλέον αντιδημοφιλής πολιτικός σε κάποιες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ο άνθρωπος που - καίτοι φεντεραλιστής - θα μείνει στην ιστορία, ως αυτός που πρότεινε την έξοδο μίας χώρας (της Ελλάδας) από την οικονομική και νομισματική Ένωση.  

Το τέλος μιας εποχής 

Η πιθανή μετακίνηση του κ. Σόιμπλε είναι ένα καλό νέο για την Ελλάδα. Το παράδοξο είναι ότι η πιθανή μετακίνηση του κ. Σόιμπλε είναι επίσης ένα κακό -κάκιστο νέο- για την Ελλάδα. “Man weiß was man hat, aber nicht was man bekommt”, λένε οι Γερμανοί, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ξέρεις τι έχεις, αλλά όχι τι θα λάβεις», αυτό που οι Βρετανοί λένε «είναι πάντα καλύτερος ο διάβολος τον οποίον γνωρίζεις». 

Ο «αρχιτέκτονας της λιτότητας», αλλά και ο πιο αληθινός φεντεραλιστής των τελευταίων ετών στη Γερμανία φαίνεται να αποσύρεται από την ενεργό δράση. Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr από το Βερολίνο, ο κ. Σόιμπλε δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αφήσει τη θέση του υπουργού Οικονομικών, αλλά τα πρωτοφανή πολιτικά γεγονότα στην Γερμανία, ενδέχεται να ξεπεράσουν τις προσωπικές του επιδιώξεις. Το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής δεν προκάλεσε σοκ μόνο στα δύο μεγάλα κόμματα, ούτε καν στα υπόλοιπα μικρότερα, αλλά κυρίως στα δύο αυτά που συγκροτούν την λεγόμενη Χριστιανική Ένωση (CDU και CSU). Χριστιανοδημοκράτες (CDU  βλ. Άνγκελα Μέρκελ) και Χριστιανοκοινωνιστές. Το δεύτερο (CSU) είναι «αδελφό» κόμμα με έδρα την Βαυαρία. Ο ηγέτης του κόμματος βρίσκεται σε καθεστώς τεράστιας πίεσης, καθώς οι δελφίνοι του CSU, ιδίως o κ. Μάρκους Σέντερ, ετοιμάζονται να θέσουν ακόμα και θέμα ηγεσίας στο επικείμενο συνέδριο του κόμματος τον επόμενο Νοέμβριο στην Νυρεμβέργη. Οι θέσεις της Γερμανίας αναφορικά με την Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξουν σε καμία περίπτωση, ανεξάρτητα από τον επόμενο υπουργό Οικονομικών. Το πλεονέκτημα που χάνει η Αθήνα, είναι ότι τουλάχιστον γνώριζε τον κ. Σόιμπλε. 

 

Οι επόμενες ημέρες 

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Γερμανίας (Βασικός Νόμος, ήτοι Grundgesetz für die Bundesrepublik Deutschland), η Κάτω Βουλή (Bundestag) πρέπει να συνεδριάσει τριάντα ημέρες μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές. Οι διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης ενδέχεται να κρατήσουν πολλές εβδομάδες. 

Καθώς η νομοθετική εξουσία (Κάτω βουλή) πρέπει να είναι έτοιμη ανεξαρτήτως εάν υφίσταται εκτελεστική εξουσία (Ομοσπονδιακή κυβέρνηση), θα πρέπει, στα τέλη Οκτωβρίου, να έχει συγκροτηθεί το Bundestag. Και αυτό προϋποθέτει και ένα πρόεδρο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του protothema.gr από το Βερολίνο «η Χριστιανική Ένωση επιθυμεί να έχει συνεδριάσει η Κάτω Βουλή με έναν ισχυρό πρόεδρο». Ο κ. Σόιμπλε θα είναι αναμφισβήτητα ένας πανίσχυρος πρόεδρος στην δεύτερη σημαντικότερη (αν και χωρίς σημαντικές αρμοδιότητες) θέση, μετά από αυτήν του Προέδρου της Ομοσπονδίας. 

Το πώς θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας την Ελλάδα δεν είναι εύκολο να το προβλέψει κανείς. Η τελευταία εμπειρία της Αθήνας από την συμμετοχή των Ελεύθερων Δημοκρατών σε ομοσπονδιακή κυβέρνηση μόνο θετική δεν ήταν.  Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες της Γερμανίας συμμετείχαν το 2009 στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία μετάτρεψε τα οικονομικά προβλήματα μιας περιθωριακής χώρας της Ευρωζώνης (Ελλάδα) σε συστημική κρίση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. 

Ωστόσο το μέλλον της Ευρωζώνης -μετά και από την ομιλία του Προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν στην Σορβόνη- και η κατάσταση με την Ελλάδα δεν φαίνεται να επηρεάζουν ιδιαίτερα την επόμενη γερμανική κυβέρνηση, καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικά ζητήματα. «Οι προτάσεις του προέδρου Μακρόν είναι καλές. Επιτέλους ένας Γάλλος Πρόεδρος μιλάει για την Ευρώπη. Κάποιες από αυτές τις προτάσεις βρίσκουν σύμφωνους και τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους. Μακάρι ο Γάλλος Πρόεδρος να εννοεί αυτά που λέει», ανέφερε ανώτερη πηγή από το Βερολίνο στο protothema.gr. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ενδεχόμενη αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών δεν σημαίνει αλλαγή στην προσέγγιση της ελληνικής Κρίσης. «Η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Και θα αντιμετωπίζεται πάντα ως τέτοια. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος. Όλες οι χώρες έχουν χρέη. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η οικονομία της».