«Αγκάθι» το προσφυγικό για τη νέα κυβέρνηση Μέρκελ

Αυτή τη φορά συζητούν όλοι με όλους: για κοινές διαβουλεύσεις συναντήθηκαν την Παρασκευή στο Βερολίνο και τα τέσσερα κόμματα που, αν όλα πάνε καλά, θα συνεργαστούν στην επόμενη κυβέρνηση της Άγκελα Μέρκελ: Πρόκειται για τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU), δηλαδή το κόμμα της καγκελαρίου, τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους. Ένα από τα πιο επίμαχα θέματα της διαπραγμάτευσης είναι η μετανάστευση, η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και η κοινωνική ένταξη των προσφύγων που ήδη διαμένουν στη Γερμανία.

Μιλώντας σήμερα το πρωί στο πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης (ARD) ο επικεφαλής της Κ.Ο. των Χριστιανοδημοκρατών Φόλκερ Κάουντερ δέχθηκε επίμονες ερωτήσεις για το θέμα αυτό. Και προτίμησε να ξεκινήσει από εκείνα που ενώνουν και όχι από όσα χωρίζουν τα τέσσερα κόμματα. «Όλοι συμφωνούμε», ανέφερε, «ότι όσοι δικαιούνται διεθνή προστασία προερχόμενοι από εμφυλίους πολέμους μπορούν να μείνουν στη χώρα μας, αλλά όσοι δεν δικαιούνται θα πρέπει να αποχωρήσουν. Ανθρωπισμός, αλλά και τάξη λοιπόν».

Πιο κοντά Φιλελεύθεροι-Πράσινοι;

Στο προσφυγικό ζήτημα και τη μεταναστευτική πολιτική υπάρχουν πολλά κοινά σημεία ανάμεσα στους Πράσινους και στους Φιλελεύθερους. Άλλωστε ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι αναπόσπαστο, αν και όχι πάντα κυρίαρχο, στοιχείο της φιλελεύθερης ταυτότητας. Εδώ οι Χριστιανοδημοκράτες προσπαθούν να ακολουθήσουν. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το δικαίωμα επανένωσης των οικογενειών για τους πρόσφυγες που ήδη βρίσκονται στη Γερμανία. «Ναι μεν, αλλά» λέει ο Φόλκερ Κάουντερ, επιμένοντας ότι η απάντηση δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης, αλλά και αντικειμενικής δυνατότητας. «Όσον αφορά την επανένωση των οικογενειών πρέπει να δούμε αν έχουμε κι εμείς τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε σε όλα τα αιτήματα» τονίζει ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. 

«Η επανένωση οικογενειών ήδη γίνεται για όσους έχουν θεμελιώσει μόνιμο δικαίωμα παραμονής, αλλά πράγματι δεν συμβαίνει για όσους απολαμβάνουν την αποκαλούμενη επικουρική προστασία, έστω και αν προέρχονται από εμφυλίους πολέμους».

Οι παγίδες κρύβονται λοιπόν στις λεπτομέρειες και στις περίπλοκες διαβαθμίσεις της νομοθεσίας. Κάπου χρειάζεται όμως και δημιουργική διάθεση. Για παράδειγμα: Φιλελεύθεροι και Πράσινοι θέλουν να ψηφιστεί μεταναστευτική νομοθεσία, η οποία θα αποκαλείται και έτσι, κάτι που όμως απορρίπτουν οι Χριστιανοδημοκράτες. 

Θα μπορούσαν όμως να το αποδεχθούν με διαφορετικό περιτύλιγμα, αν δηλαδή ο μεταναστευτικός νόμος ονομαστεί «νόμος για την προσέλκυση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού».

«Αυτή είναι η λαϊκή εντολή»

Γι' αυτό, ανεξάρτητα από την προγραμματική συμφωνία, το κύριο ερώτημα είναι το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι»: Θέλουμε ή δεν θέλουμε έναν τέτοιο κυβερνητικό συνασπισμό; Και για να χρησιμοποιήσουμε τη διατύπωση του δημοσιογράφου της γερμανικής τηλεόρασης: αισθάνεται ευχαρίστηση ο Φόλκερ Κάουντερ στην προοπτική να συγκυβερνήσει με Φιλελεύθερους και Πράσινους; 

Διπλωματική η απάντηση: «Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι η χώρα χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση. Γίνεται μία τεράστια συζήτηση για την Ευρώπη, υπάρχουν δυσκολίες στην εξωτερική πολιτική, χρειάζεται σταθερότητα. Επομένως δεν είναι θέμα ευχαρίστησης. Είναι θέμα εντολής από τους ψηφοφόρους. 

Μας εξέλεξαν για να σχηματιστεί αυτή ακριβώς η κυβέρνηση και γι' αυτό θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα καταφέρουμε. Προφανώς θα χρειαστούν συμβιβασμοί. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ο καθένας από μας να διατηρεί αναλλοίωτη τη δική του ταυτότητα, παρά τους όποιους συμβιβασμούς».

Πηγή: Deutsche Welle