Πολιτικό αδιέξοδο στην Ιταλία: Ουδείς αυτοδύναμος - Τα σενάρια της επόμενης μέρας

Σε πολιτικό αδιέξοδο όσον αφορά στην προσπάθεια σχηματισμού μιας σχετικά σταθερής κυβέρνησης οδηγούν οι προβλέψεις για το αποτέλεσμα των ιταλικών βουλευτικών εκλογών.

Η «συντριβή» των δύο παραδοσιακών πολιτικών στρατοπέδων, του Δημοκρατικού Κόμματος και της Φόρτσα Ιτάλια, που αθροιστικά μόλις που ξεπερνούν το 35% (έναντι 47% το 2013), σε συνδυασμό με την στροφή στα άκρα και κυρίως την ακροδεξιά, διαμορφώνουν ένα εξαιρετικά περίπλοκο και συνάμα ανησυχητικό σκηνικό για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.

Πρακτικά, και εφόσον τα exit polls επιβεβαιωθούν, τότε κανένα από τα σενάρια που είχαν δει το φως της δημοσιότητας προεκλογικά δεν φαίνεται να δίνει κυβερνητική πλειοψηφία: το Κίνημα Πέντε Αστέρων αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, όπως αναμενόταν, ενισχύοντας σημαντικά το ποσοστό του, όμως δεν καταφέρνει να φτάσει τον «μαγικό» αριθμό των 316 εδρών, που χαρίζει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.

Κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τον συνασπισμό του Μπερλουσκόνι με την εθνικιστική Λέγκα του Βορρά και το νεοφασιστικό μόρφωμα Αδέλφια της Ιταλίας, που δεν πλησιάζουν το 40%, το οποίο θεωρείται γενικά το όριο για να διασφαλιστεί η πλειοψηφία. Ακόμα και μια συνεργασία της Φόρτσα Ιτάλια με τους Δημοκρατικούς δεν δείχνει να συγκεντρώνει την απαραίτητη δύναμη, για να σχηματίσει «μεγάλο συνασπισμό», όπως συνέβη μόλις πρόσφατα στη Γερμανία.

Βεβαίως, το ιδιόμορφο εκλογικό σύστημα δεν αποκλείει τελικώς να γίνει η ανατροπή και κάποιο από τα παραπάνω σχήματα να καταφέρει να φτάσει στην απόλυτη πλειοψηφία. Ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, αυτή θα είναι ισχνή και εύθραυστη, ενώ αναμένονται σφοδρές αντιπαραθέσεις για το πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού.

Για παράδειγμα, εάν τελικώς η Λέγκα καταφέρει να ξεπεράσει την Φόρτσα Ιτάλια, τότε ο ηγέτης της, Ματέο Σαλβίνι, θα απαιτήσει να πάρει αυτός την πρωθυπουργία και όχι ο Αντόνιο Ταγιάνι, που έχει επιλεγεί από τον Μπερλουσκόνι. Επίσης, σε ενδεχόμενη σύμπραξη Φόρτσα Ιτάλια και Δημοκρατικών, είναι βέβαιο ότι ο Ρέντσι θα απαιτήσει να είναι αυτός πρωθυπουργός, μιας και το κόμμα του θα έχει τη μεγαλύτερη δύναμη από τα δύο. 

Έτσι, δεν αποκλείεται η Ιταλία να οδηγηθεί σε ένα από τα δύο απευκταία σενάρια: είτε του σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας είτε της νέας προσφυγής στις κάλπες, με εκβιαστικά διλήμματα.

Όσο για την Ευρώπη, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, καθώς ενισχύθηκαν σημαντικά τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα (αθροιστικά ξεπερνούν το 50%, αν συνυπολογίσουμε και το Κίνημα Πέντε Αστέρων)...