Η Ολλανδία «ποντάρει» και πάλι στην Ευρώπη

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο φιλελεύθερος Ρούτε σηματοδοτεί τη φιλοευρωπαϊκή στροφή του παρέχοντας στήριξη σε έναν ...πολιτικό αντίπαλο, επισημαίνει η πολιτική επιστήμων Κέρστιν Σβάιγκχοφερ. Ο αντίπαλος δεν είναι άλλος από τον σοσιαλδημοκράτη και σημερινό αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρανς Τίμερμανς, ο οποίος διεκδικεί το χρίσμα των ευρωπαίων σοσιαλιστών για τη διαδοχή του  στην ηγεσία της Κομισιόν. Αλλά το πρώτο βήμα για τον Τίμερμανς θα είναι να τον υποστηρίξει η χώρα του και όλα δείχνουν ότι αυτό θα γίνει.

"Ο Μαρκ Ρούτε εξέφρασε ήδη τη στήριξή του και μάλιστα χαρακτήρισε τον Τίμερμανς 'εξαίρετο υποψήφιο' αν και ανήκει σε άλλο κόμμα" λέει η Κέρστιν Σβάιγκχοφερ στη γερμανική ραδιοφωνία (DLF). "Στην Ολλανδία οι σοσιαλδημοκράτες όχι μόνο οδηγήθηκαν στην αντιπολίτευση μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά και συρρίκνωσαν την εκλογική τους δύναμη στο 5,7%. Αλλά ο Ρούτε λέει ότι εδώ δεν είναι κομματικά τα κριτήρια, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι να στείλει η Ολλανδία τον καλύτερο υποψήφιο στις Βρυξέλλες και πράγματι, για πολλούς ο Τίμερμανς είναι ο ιδανικός υποψήφιος. Είναι χαρισματικός, γνωρίζει τα θέματα, μιλάει ξένες γλώσσες, μπορεί να κάνει προεκλογικό αγώνα παντού στην Ευρώπη και πάντοτε βρίσκει έναν πνευματώδη τρόπο να δίνει απαντήσεις στους ευρω-σκεπτικιστές".

Δεν μπορείς να λες πάντα «όχι»

Παράλληλα ο Μαρκ Ρούτε προσεγγίζει και τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, αναζητώντας μία σταθερή πολιτική συμμαχία για το μέλλον της Ευρώπης, η οποία θα διασφαλίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη χώρα του. Αλλά πώς συμβιβάζονται όλα αυτά με την επιμονή του Ρούτε να απορρίπτει- μέχρι σήμερα τουλάχιστον- την παραχώρηση αρμοδιοτήτων στις Βρυξέλλες, το αξίωμα ενός ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, τη θέσπιση ενιαίου προϋπολογισμού για την ευρωζώνη ή ακόμη και την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού σε μία συγκυρία που οι αρμοδιότητες της ΕΕ αυξάνονται συνεχώς; "Όλα αυτά είναι θέματα ισχύος και επιρροής" λέει η Κέρστιν Σβάιγκχοφερ. "Με το Brexit οι Ολλανδοί χάνουν έναν πολύτιμο σύμμαχο στις Βρυξέλλες. Και αντιλαμβάνονται πλέον ότι δεν μπορείς να λες πάντα όχι, γιατί χάνεις κάθε δυνατότητα για επιρροή, πόσο μάλλον για ηγετικό ρόλο. Μία συμμαχία με τον Εμανουέλ Μακρόν θα τους προσέφερε όντως την ευκαιρία να ασκήσουν επιρροή".

Παρά τα όσα ισχυρίζεται ο Μαρκ Ρούτε δεν λείπουν και τα κομματικά κριτήρια στη φιλοευρωπαϊκή στροφή του και την αναζήτηση συμμαχίας με τον Μακρόν: εάν ευοδωθεί η προσπάθεια, και σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη υποχώρηση των σοσιαλδημοκρατών, οι φιλελεύθεροι θα μπορούσαν να αναδειχθούν σύντομα στη δεύτερη πιο ισχυρή πολιτική δύναμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κάτι που θα τους εξασφάλιζε άλλες δυνατότητες επιρροής. "Όπως και ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά σε αντιδιαστολή με την Άνγκελα Μέρκελ, ο Ρούτε θέλει να εκσυγχρονίσει την ενιαία εσωτερική αγορά, άρα οι δυο τους συμπίπτουν σε πολλά", υπενθυμίζει η Κέρστιν Σβάιγκχοφερ. "Επιπλέον έχουν μία νεανική αύρα, θεωρούνται πρωταγωνιστές μίας νέας, φιλελεύθερης τάσης στην Ευρώπη, κάνουν λόγο για τη γενιά του Εράσμους, συγχρωτίζονται με άλλους φιλελεύθερους πολιτικούς όπως ο πρωθυπουργός του Βελγίου Ζαρλ Μισέλ ή ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Χαβιέ Μπετέλ".

Deutsche Welle



Αναζητείται ρόλος στο πλευρό της Γερμανίας

Η Ολλανδία παρακολουθούσε πάντοτε με προσοχή τον αποκαλούμενο "γαλλο-γερμανικό άξονα", ελπίζοντας να μην γίνει υπερβολικά ισχυρός για τις ευρωπαϊκές ισορροπίες. Την ίδια στιγμή επεδίωκαν και οι ίδιοι έναν αντίστοιχο "άξονα" με τη Γερμανία. Σε πολλά θέματα, και ιδιαίτερα στη δημοσιονομική πολιτική, όντως συνέπιπταν. Γι αυτό άλλωστε, λέει η Κέρστιν Σβάιγκχοφερ, στις Βρυξέλλες υπάρχει το στερεότυπο ότι οι Ολλανδοί μπορεί να συμφωνούν με τους Βρετανούς, αλλά στο τέλος κάνουν αυτό που θέλουν οι Γερμανοί. Ωστόσο: "Αυτό μπορεί να αλλάξει πολύ σύντομα. Πολλοί λένε ότι ο γαλλογερμανικός άξονας έχει φθαρεί και ο ρόλος της Άνγκελα Μέρκελ έχει αποδυναμωθεί. Μία συμμαχία του Ρούτε με τον Μακρόν θα μπορούσε να μειώσει όχι μόνο την ισχύ του γαλλογερμανικού άξονα, αλλά και την επιρροή του Βερολίνου στην Ευρώπη".