Να μη δοθεί το όνομά του Πάμπλο Νερούδα σε αεροδρόμιο «γιατί ήταν βιαστής» ζητούν Χιλιανές φεμινίστριες

Ο Πάμπλο Νερούδα, ο βραβευμένος με Νόμπελ ποιητής που υμνούσε στους στίχους του την καθημερινότητα και τους αγώνες απλών ανθρώπων της Λατινικής Αμερικής, θεωρείται από πολλούς μια φιγούρα-σύμβολο για την αντίσταση στα δικτατορικά καθεστώτα.

Ωστόσο η απόφαση να μετονομαστεί ένα από τα πιο μεγάλα διεθνή αεροδρόμια της Χιλής σε «Αερολιμένας Πάμπλο Νερούδα» έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις από ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φεμινιστικές οργανώσεις.

Η αιτιολογία που προβάλουν είναι ότι, εν έτει 2018, θεωρούν απαράδεκτο να αποτίεται τέτοια τιμή σε έναν άνθρωπο που έχει ομολογήσει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του, ότι κάποτε είχε βιάσει μια γυναίκα.

Η απόφαση για τη μετονομασία του αεροδρομίου του Σαντιάγο ελήφθη στις αρχές αυτού του μήνα από την Κάτω Βουλή της Χιλής.

O δημιουργός του Canto General είναι μια φιγούρα «που κάνει όλους τους Χιλιανούς περήφανους» ανέφερε η βουλευτίνα Καρολίνα Μαρζάν, που ψήφισε υπέρ της πρότασης. «Το όνομά του πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν οι επισκέπτες όταν έρχονται στη χώρα μας», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Την άποψή της όμως δεν συμμερίζονται οι φοιτητές και φοιτήτριες που συμμετείχαν πρόσφατα σε φεμινιστικές εκδηλώσεις στη χώρα. Αυτό που ξεκίνησε ως εκστρατεία για το δικαίωμα στην άμβλωση, σύντομα ενισχύθηκε από το λατινοαμερικανικό κίνημα #NiUnaMenos κατά της δολοφονίας γυναικών. Το αποτέλεσμα ήταν δυναμικές διαμαρτυρίες για την οπισθοδρομική αντιμετώπιση της γυναίκας από το χιλιανό κράτος, στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες άτομα.

Οι αντιρρήσεις των ακτιβιστών, που εκφράζονται με ανακοινώσεις διαμαρτυρίας και προειδοποιήσεις για κινητοποιήσεις, πηγάζουν από ένα περιστατικό το οποίο περιέγραφε ο ίδιος ο ποιητής στα απομνημονεύματά του.

Το επίμαχο απόσπασμα αναφέρεται στον «βιασμό» μιας καμαριέρας στην Κεϋλάνη (σημερινή Σρι Λάνκα) όπου ο Νερούδα κατείχε ένα διπλωματικό πόστο το 1929.

Όταν η γυναίκα έδειξε αδιαφορία για το φλερτ του, ο Νερούδα περιγράφει ότι «άρπαξε δυνατά τον καρπό της» και την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρά του.

«Η ερωτική συνεύρεσή μας ήταν εκείνη που θα είχε ένας άνδρας με ένα άγαλμα. Είχε τα μάτια της διάπλατα ανοιχτά σε όλο το διάστημα και δεν έδειχνε την παραμικρή ανταπόκριση. Με απεχθανόταν και είχε δίκιο» έγραφε ο ποιητής στα απομνημονεύματά του πριν από 40 χρόνια.