Το σύμπαν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει

Το σύμπαν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει ύστερα από 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με Αμερικανούς και Ιάπωνες αστροφυσικούς που αμφισβητούν τη θεωρία, την οποία αποδέχεται η πλειοψηφία των κοσμολόγων για μία αέναη επέκταση του χωροχρόνου.

«Είναι απίθανο το σύμπαν να σταματήσει στη διάρκεια της δικής μας ζωής, αλλά υπάρχει 50% πιθανότητα ο χρόνος να γνωρίσει ένα τέλος σε 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια», εκτιμούν οι ερευνητές στην ανακοίνωσή τους.

Γνωστοποιούν μάλιστα πως ορισμένες μέθοδοι και υποθέσεις που χρησιμοποιούνται εδώ και πολύ καιρό από τους αστροφυσικούς, ιδίως ένα αυθαίρετο όριο του χρόνου προκειμένου να υπολογιστούν οι πιθανότητες ένα σύμπαν να επεκτείνεται αιώνια, οδηγούν στην πραγματικότητα στο συμπέρασμα πως ο χρόνος θα έχει ένα τέλος.

«Με άλλα λόγια, αυτό το όριο του χρόνου, που θεωρείται μόνο ως ένα εργαλείο στατιστικού υπολογισμού, συμπεριφέρεται στην πραγματικότητα ως ένα φυσικό πραγματικό γεγονός είτε το θέλουμε είτε όχι», εξηγεί σε μία ηλεκτρονική αλληλογραφία με το Γαλλικό Πρακτορείο ο Ραφαέλ Μπούσο, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλι στην Καλιφόρνια (δυτικές ΗΠΑ), ένας από τους κύριους συγγραφείς των έργων αυτών που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα arXiv.org.

Σύμφωνα με την κοινώς αποδεκτή θεωρία, το σύμπαν γεννήθηκε από το «Μπινγκ Μπανγκ» πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια και συνεχίζει να επεκτείνεται με μία ταχύτητα που επιταχύνεται εκθετικά, ωθούμενο από την ενέργεια του κενού, και αυτό εις το αιώνα τον άπαντα.

«Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε πως δεν λέμε ότι είμαστε σίγουροι για το συμπέρασμα ότι το σύμπαν θα έχει ένα τέλος, αλλά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε πως αυτό μπορεί στ΄ αλήθεια να συμβεί», υπογραμμίζει ο αστροφυσικός.

«Αν το συμπέρασμα αυτό δεν είναι αλήθεια, σημαίνει πως μία από τις υποθέσεις που κρατάμε στο μαθηματικό υπόδειγμα είναι λάθος, κάτι που θα ήταν επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον για τους αστροφυσικούς που στη διάρκεια πολλών ετών έκριναν πως ήταν πολύ λογική», συνεχίζει.

Στην επιστήμη αυτό το είδος του συλλογισμού είναι συχνά πολύ χρήσιμο, υπογραμμίζει ο ερευνητής. «Συνειδητοποιεί κανείς πως μία θεωρία που φαινόταν εντελώς λογική, προλέγει ένα γεγονός εντελώς τρελό, με αποτέλεσμα να πρέπει είτε να την εγκαταλείψουμε είτε να καταλάβουμε γιατί ίσως δεν είναι τόσο παράλογο», υπογραμμίζει.