11η Σεπτεμβρίου: Η ημέρα που άλλαξε ο κόσμος που ξέραμε

Όποιος κι αν ήταν, θαρρείς πως έπεφτε στο κενό ήσυχα, σαν να μην τον ένοιαζε η πτώση και ο βέβαιος θάνατος. Είχε επιλέξει να πηδήξει από τον φλεγόμενο πύργο και να πεθάνει ακαριαία, από το να καεί ζωντανός μέσα στην κόλαση της φωτιάς.

Ήταν 11 Σεπτεμβρίου του 2001 και ο φωτογράφος του Assosiated Press Ρίτσαρντ Ντριου, είχε φτάσει με πολλούς άλλους συναδέλφους του στον τόπο της αποκάλυψης.

Εκεί όπου οι δίδυμοι πύργοι -το World Trade Center- έχοντας χτυπηθεί από δύο επιβατικά αεροπλάνα, έγιναν παρανάλωμα του πυρός, πριν καταρρεύσουν.

Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν τότε, η σκόνη έπνιξε το Μανχάταν και ο Τζορτζ Μπους που επισκεπτόταν ένα δημοτικό σχολείο, άργησε να καταλάβει ότι η Αμερική είχε χτυπηθεί στην καρδιά της.

Την ίδια στιγμή ο Ντριου φωτογράφισε τον «άνδρα που πέφτει», έναν μόνο από τους χιλιάδες αθώους που χάθηκαν στις 11/9 σε ένα εμβληματικό όσο και συγκλονιστικό κλικ.

Δεν ήταν ο μόνος που έφυγε, όταν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση ανάμεσα στην ζωή και το θάνατο στις εννιά παρά τέταρτο, όταν το πρώτο από τα δύο αεροπλάνα της American Airlines με 92 επιβαίνοντες προσέκρουσε στον βόρειο πύργο του World Trade Center.

Η Νέα Υόρκη ξύπναγε απότομα και πριν οι κάτοικοι καταλάβουν τι έχει συμβεί, το δεύτερο αεροπλάνο με 62 επιβάτες «καρφώνεται» στον Νότιο Πύργο.

Η στιγμή αποτυπώνεται στις τηλεοπτικές κάμερες που έχουν ήδη σπεύσει στο σημείο μετά την πρώτη έκρηξη και η υφήλιος συγκλονίζεται από τα πλάνα της επίθεσης.

Οι επόμενες ώρες περνούν βασανιστικά, η κατάρρευση των δίδυμων πύργων μεταδίδεται ζωντανά και κάτω από τα συντρίμια τους θάβονται ζωντανοί άνθρωποι.
Είναι αυτοί που θα πεθάνουν αργά και βασανιστικά, παρά τις προσπάθειες των σωστικών συνεργείων να βρουν επιζώντες μέσα τόνους απο λιωμένο ατσάλι, γυαλιά και αντικείμενα.

Κάποιοι δεν ξεθάφτηκαν ποτέ από εκεί που σταμάτησε ο χρόνος στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, εκεί όπου η Αμερική πληγώθηκε βαριά και κάποιες από τις πληγές της δεν έχουν κλείσει ακόμη.
Δεκαοχτώ χρόνια μετά, χάσκουν ακόμη ανοιχτές κυρίως για τις οικογένειες των περίπου τριών χιλιάδων θυμάτων, ανάμεσά τους και ο άνδρας που πέφτει.

Πέφτει έχοντας θαρρείς μια στάση που παραπέμπει στο σταυροπόδι και ο Ρίτσαρντ Ντριου, μιλώντας για την απίστευτη αυτή φωτογραφία, είπε ότι «είναι μια ήσυχη φωτογραφία. Δεν μοιάζει με τις άλλες βίαιες εικόνες που τραβάμε σε άλλες καταστροφές. Δεν υπάρχει ένταση, αίματα ή πανικός, όμως ο κόσμος αντέδρασε γιατί κατάλαβε πως θα μπορούσε ο καθένας μας να βρίσκεται στην ίδια θέση με τον άντρα αυτό και να κάνει την ίδια επιλογή».

Η ταυτότητα του άνδρα που πέφτει δεν έγινε γνωστή αν και κάποιοι συγγενείς του Τζόναθαν Μπράιλι, υποστηρίζουν ότι είναι αυτός στην συγκλονιστική φωτογραφία.
Ο Τζόναθαν εργαζόταν ως σερβιτόρος στο εστιατόριο που λειτουργούσε στον 106ο όροφο του πύργου και παγιδεύτηκε εκεί μετά την έκρηξη, περιμένοντας μια βοήθεια που δεν ήρθε ποτέ.

Αυτό που ένοιωσε να έρχεται ήταν η πύρινη κόλαση που έκαιγε τα πάντα, οπότε επέλεξε να μην καεί ζωντανός, αλλά να πεθάνει με μια ελεύθερη πτώση στο κενό την ημέρα που ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ πια ίδιος...