Οι γάτες αναγνωρίζουν τη φωνή του αφεντικού τους, αλλά μάλλον... αδιαφορούν

Όπως όλοι γνωρίζουν, οι γάτες είναι πολύ πιο ανεξάρτητες (ή μάλλον αδιάφορες) από τους σκύλους και πολύ λιγότερο ψυχοπονιάρες. Μια νέα ιαπωνική επιστημονική έρευνα επιβεβαιώνει αυτή την πεποίθηση, δείχνοντας μέσω πειραμάτων ότι οι γάτες αναγνωρίζουν μια χαρά τη φωνή του αφεντικού τους, όμως πολλές φορές αδιαφορούν να ανταποκριθούν, επειδή απλούστατα έτσι τις διαμόρφωσε η εξελικτική διαδικασία.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Ιαπωνίας, με επικεφαλής τους Ατσούκο Σάιτο και Καζουτάκα Σινοζούκα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα νοημοσύνης των ζώων "Animal Cognition Journal", σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μελέτησαν τη συμπεριφορά 20 γατών στο σπιτικό περιβάλλον τους.

Οι Ιάπωνες επιστήμονες περίμεναν να φύγει από το σπίτι ο ιδιοκτήτης των ζώων και, στη συνέχεια, έπαιξαν σε ηχογράφηση διάφορες φωνές αγνώστων, καθώς και του αφεντικού τους. Οι ερευνητές κατέγραφαν προσεκτικά τις αντιδράσεις των ζώων σε κάθε ξεχωριστή φωνή (κινήσεις αυτιών, ουράς και κεφαλιού, νιαουρίσματα, διαστολή ματιών κ.α.).

Η ανάλυση έδειξε, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι οι γάτες ήσαν σε θέση να αναγνωρίσουν τη φωνή του αφεντικού τους, ο οποίος φώναζε το όνομά τους μέσα από τα ηχεία, όμως δεν έδειξαν ιδιαίτερη προθυμία να κάνουν κάποια κίνηση για να τον βρουν (ίσως επειδή ήσαν αρκετά έξυπνες για να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα το αφεντικό τους απουσίαζε!).

Πάντως οι Ιάπωνες ερευνητές έβγαλαν το συμπέρασμα ότι «οι γάτες δεν αντιδρούν ενεργητικά, δείχνοντας διάθεση επικοινωνίας με τα αφεντικά τους, όταν ακούνε τις φωνές τους χωρίς να τους βλέπουν, παρόλο που σίγουρα μπορούν να αναγνωρίζουν τις φωνές τους ανάμεσα σε πολλές άλλες». Όπως είπαν, «αυτή η σχέση γάτας-αφεντικού διαφέρει από την αντίστοιχη με εκείνη των σκύλων».

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτή η σχετική αδιαφορία εκ μέρους των γατών μπορεί να αναχθεί στην εποχή που εξημερώθηκαν. Πρόσφατες γενετικές αναλύσεις έδειξαν πως ο κοινός πρόγονος της σύγχρονης γάτας ήταν ένα είδος αγριόγατας (Felix silvestris), που ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με ανθρώπους περίπου πριν από 9.000 χρόνια. Καθώς οι αρχαϊκές κοινωνίες άρχισαν να αναπτύσσουν τη γεωργία, οι γάτες σταδιακά ήλθαν να ζήσουν κοντά στους ανθρώπους για να τρώνε τα ποντίκια, τα οποία είχαν ήδη προσελκυστεί από τους χώρους, όπου οι προϊστορικοί άνθρωποι αποθήκευαν τρόφιμα.

Έτσι, σύμφωνα με τους ερευνητές, στην πραγματικότητα «οι γάτες αυτο-εξημερώθηκαν» και «αντίθετα με τους σκύλους, δεν έμαθαν να υπακούουν στις ανθρώπινες εντολές μέσα από τη διαδικασία της εξημέρωσής τους. Μάλλον, είναι αυτές που έμαθαν από παλιά να παίρνουν την πρωτοβουλία στην αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους».

Η εξημέρωση των σκύλων από τους λύκους ήταν μια μακρά διαδικασία κατά την οποία οι λύκοι-σκύλοι σταδιακά τρέφονταν όλο και συχνότερα από τους ανθρώπους και έτσι έμαθαν να ανταποκρίνονται όλο και περισσότερο στις εντολές τους. Αντίθετα, στην πορεία της εξέλιξής τους, οι γάτες ποτέ δεν έμαθαν να υπακούνε.

Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, «μπορεί οι σκύλοι να θεωρούνται από τους ιδιοκτήτες τους πιο συναισθηματικοί από τις γάτες, όμως οι ιδιοκτήτες σκύλων και οι ιδιοκτήτες γατών δεν διαφέρουν μεταξύ τους σημαντικά, όσον αφορά το επίπεδο συναισθηματικής προσκόλλησης στα κατοικίδιά τους».