Γιατί ο σκύλος καταστρέφει το σπίτι όταν μένει μόνος του – Πώς αλλάζει η συμπεριφορά του

Επιστρέφουν σπίτι και αυτό που αντικρίζουν θυμίζει… πεδίο μάχης.

Ο σκυλάκος τους έχει κάνει… φύλλο και φτερό διάφορα αντικείμενα, και την ανάγκη του παντού.

Και δεν είναι μόνον αυτές οι συμπεριφορές που εκδηλώνουν ορισμένοι σκύλοι, όταν μένουν μόνοι στο σπίτι, με τις οποίες θέλουν κάτι να μας «πουν».

Την ώρα που ο κηδεμόνας φεύγει από το σπίτι, ο σκύλος βρίσκεται σε άσχημη ψυχική κατάσταση. Διακατέχεται από άγχος αποχωρισμού.

Μάλιστα, τα σκυλιά βιώνουν συναισθηματικές διαταραχές με παρόμοιο τρόπο και σε παρόμοιο βαθμό και ποικιλία με τους ανθρώπους.

Οι πιο συχνές συναισθηματικές διαταραχές είναι το άγχος αποχωρισμού και οι φοβίες στα διάφορα ερεθίσματα.

Τι είναι το άγχος αποχωρισμού;

Άγχος αποχωρισμού ονομάζουμε το στρες που νιώθουν οι σκύλοι όταν βρίσκονται μακριά από ανθρώπους με τους οποίους είναι πολύ δεμένοι.

Μπορεί να γίνουν νευρικοί και, πολλές φορές, αντιδρούν σπασμωδικά.

«Τις αντιδράσεις αυτές τις εκφράζουν με διάφορες συμπεριφορές», εξηγεί ο διπλωματούχος εκπαιδευτής και σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλων, Σεραφείμ Δράκος.

Τα βασικότερα συμπτώματα συμπεριφοράς του άγχους αποχωρισμού

Τα κυριότερα συμπτώματα συμπεριφοράς που παρατηρούνται στον σκύλο μας, σύμφωνα με τον κ. Δράκο, είναι τα εξής: υπερβολικό γάβγισμα, κλαψούρισμα, ή ουρλιαχτό κατά την απουσία μας.

Μάσημα διαφόρων αντικειμένων και τουαλέτα μέσα στο σπίτι.

Σκάψιμο σε τοίχους και πόρτες. Υπερβολικό λαχάνιασμα, ή σιελόρροια. Τρέμουλο, ή λιποθυμίες.

Έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί σκύλοι έχουν αυτοτραυματιστεί στην προσπάθεια διαφυγής.

Τέλος, και η κοπροφαγία είναι ένα από τα συμπτώματα που έχουν παρατηρηθεί.

Οι πιθανότερες αιτίες για το άγχος αποχωρισμού

Γιατί, όμως, ένας σκύλος έχει άγχος αποχωρισμού; Πολλοί σκύλοι εμφανίζουν άγχος αποχωρισμού όταν συμβαίνει μια ξαφνική αλλαγή στο περιβάλλον τους.

Κάποιες από τις πιο πιθανές αιτίες μπορεί να είναι η αλλαγή κηδεμόνα.

Άγχος αποχωρισμού μπορεί να εμφανίσουν έπειτα από μία μετακόμιση της οικογένειας.

Επίσης, η αλλαγή προγράμματος μπορεί να παίξει ρόλο στο άγχος αποχωρισμού.

Ακόμη ένας από τους λόγους μπορεί να είναι η αλλαγή στη σύνθεση της οικογένειας. Για παράδειγμα, ο ερχομός ενός νέου μέλους, ή η απώλεια.

Τέλος, ρόλο στην εμφάνιση του άγχους αποχωρισμού μπορεί να παίξει και το αν ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή, ή έχουν κάποια ιατρική πάθηση.

«Ωστόσο, το άγχος αποχωρισμού αποτελεί μία πολυπαραγοντική συναισθηματική διαταραχή του σκύλου, η οποία δεν διαμορφώνεται μόνο από μια αιτία. Μεγάλο ρόλο παίζει το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, το γενετικό υλικό του, όπως και το αν έχει βιώσει αρνητικές εμπειρίες έως τώρα», διευκρινίζει ο διπλωματούχος εκπαιδευτής – σύμβουλός συμπεριφοράς σκύλων.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί και να προληφθεί το άγχος αποχωρισμού;

Μπορείτε να βοηθήσετε τον σκύλο σας να ξεπεράσει το άγχος του. Αφιερώστε του χρόνο, έτσι ώστε να βρει την αυτοπεποίθησή του. Προσπαθήστε να του μάθετε να διαχειρίζεται διάφορες αγχωτικές καταστάσεις.

Ο κ. Δράκος δίνει πολύτιμές συμβουλές.

«Θέλουμε να «χτίζουμε» κουτάβια και σκυλιά με αυτοπεποίθηση, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν τις διάφορες αγχωτικές καταστάσεις, και να υπάρχει αρμονική συμβίωση μεταξύ σκύλου και οικογένειας.

Είναι σημαντικό, ένα κουτάβι, ή ένας νέος σκύλος, να μάθει να διαχειρίζεται το γεγονός ότι θα μένει μόνος του. Η συγκεκριμένη εκμάθηση απαιτεί συστηματική απευαισθητοποίηση, χρόνο και έμφαση σε λεπτομέρειες.

Προτείνονται βήματα, τα οποία μπορεί να ακολουθήσει κάποιος κηδεμόνας.

Ένα πολύ σημαντικό εργαλείο που προτείνεται στους κηδεμόνες, είναι η τοποθέτηση κάμερας στον χώρο που παραμένει ο σκύλος, ώστε να παρατηρήσουμε τι κάνει κατά την απουσία μας, και έπειτα από πόσο χρόνο ηρεμεί.

Μπορούμε να απευαισθητοποιήσουμε την προετοιμασία του κηδεμόνα για αποχώρηση, συνδυάζοντάς την με κάτι καλό. Για παράδειγμα, δίνουμε λιχουδιές στον σκύλο μας, την ώρα που βάζουμε τα παπούτσια μας, ή πιάνουμε τα κλειδιά.

Ξεκινάμε και απουσιάζουμε σταδιακά. Αρχικά, μέσα στο σπίτι φεύγουμε από το οπτικό του πεδίο. Αργότερα βγαίνουμε εκτός σπιτιού. Προχωράμε βήμα – βήμα. Χωρίς να βιαζόμαστε, για γρήγορα αποτελέσματα.

Θέλουμε, κάθε συμπεριφορά να εδραιώνεται.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εκμάθηση παίζει η διατήρηση καθημερινού προγράμματος ρουτίνας και εξάσκησης.

Το τάισμα σε συγκεκριμένες ώρες, κι όχι η ελεύθερη τροφή, έχει αποδειχθεί ότι συντελεί θετικά.

Είναι σημαντικό να αφήνουμε παιχνίδια απασχόλησης, ή να έχουμε κρύψει λιχουδιές σε διάφορα σημεία του σπιτιού, ώστε να διαμορφώσουμε ένα όμορφο περιβάλλον κατά την απουσία μας.

Επίσης, έρευνες έχουν δείξει ότι αν αφήσουμε χαλαρωτική μουσική, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, βοηθάμε τα κατοικίδιά μας να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος τους.

Τέλος, σημειώνω ότι καμία τιμωρία και απομόνωση δεν βοηθά να μειωθεί το άγχος αποχωρισμού.

Δεν πρέπει να τιμωρούμε το γάβγισμα, ή οτιδήποτε άλλο».

Ο κ. Δράκος επισημαίνει ότι: «Το άγχος από μόνο του δεν μειώνεται, απλά μπορεί να χειροτερέψει, ή να μετατραπεί σε κατάθλιψη. Αν παρατηρήσουμε αλλαγή στη συμπεριφορά του «φίλου» μας, μπορούμε να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας και σε σύμβουλο συμπεριφοράς σκύλων.

Στοχεύουμε πάντα και προσπαθούμε να διασφαλίσουμε την αρμονική συμβίωση σκύλου και οικογένειας.


Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο εάν προλαμβάνουμε δυσάρεστες συμπεριφορές, διατηρούμε ασφαλή περιβάλλοντα για τους μικρούς μας φίλους, και κάνουμε συστηματική απευαισθητοποίηση σε διάφορα ερεθίσματα και αγχωτικές καταστάσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στη διάρκεια της ζωής τους. Πάντα, σεβόμενοι τα όριά τους».

Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou.gr