Tον τελευταίο καιρό απανωτά περιστατικά βίας βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με θύματα τα πιο αδύναμα και ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας, κυρίως παιδιά αλλά και υπερήλικες, ΑμΕΑ κ.λπ. Πρωτόγνωρο φαινόμενο; Όχι. Συχνότερο; Πιθανώς ναι. Το κακό, η βία, το έγκλημα ανέκαθεν υπήρχαν, ανεξάρτητα ηλικίας, φύλου, χρώματος, κοινωνίας. Σήμερα η αποκάλυψή τους είναι πιο εύκολη. Επιπλέον αναμενόταν ότι η δεκαετής οικονομική και κοινωνική κρίση, καθώς και η πανδημία Covid-19 με τις ποικίλες επιπτώσεις της θα αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για την αύξηση κοινωνικών και ψυχικών προβλημάτων, ιδιαίτερα σε πιο ευάλωτους πληθυσμούς οικογενειών και παιδιών.
Τα παιδιά ανέκαθεν θεωρούνταν και ήταν εύκολα υποκείμενα θυματοποίησης με συχνότερη την άσκηση βίας προς αυτά. Αυτό συμβαίνει μέσα στην οικογένειά τους με τη μορφή της παραμέλησης, της κακοποίησης, της σκληρής άσκησης του γονεικού ρόλου/harsh parenting (συνεχής κριτική, προσβολή, απαξίωση, απόρριψη του παιδιού), αλλά και στο σχολείο (bullying), στην κοινότητα, σε δομές φιλοξενίας, ιδρύματα κ.λπ.
Διαβάστε περισσότερα στο
ygeiamou.gr