Χωρίς το σωτήριο μόσχευμα ο 52χρονος Ιωάννης Ρέππας δεν είχε ούτε 4 μήνες ζωής

Από μικρή ηλικία ταλαιπωρούμουν με ελκώδη κολίτιδα. Πέρασα μια περίοδο ύφεσης, αλλά αργότερα άρχισαν έντονα συμπτώματα. Πήγα στον γιατρό και με τις κατάλληλες εξετάσεις και βιοψία πήρα τη διάγνωση: πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα. Είναι μια αυτοάνοση πάθηση στην οποία καταλήγει το 30% των περιπτώσεων ελκώδους κολίτιδας. Ενιωθα έντονη κόπωση και είχα αυξημένη χολερυθρίνη. Μοιάζει με την κίρρωση του ήπατος. Μαζεύει το σώμα τοξίνες, μαυρίζει το δέρμα. Ηξερα από τη στιγμή που έγινε η διάγνωση ότι αντιμετωπίζεται μόνο με μεταμόσχευση ήπατος. Μπήκα στη λίστα για μεταμόσχευση το 2003. Εκείνη την εποχή γίνονταν μεταμοσχεύσεις ήπατος μόνο στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης.

Με ενημέρωσαν ότι υπάρχει μια διαδικασία. Για να γραφτείς στη λίστα κάνεις πολλές εξετάσεις. Στο μεταξύ, έκοψα μαχαίρι το αλκοόλ. Από τη στιγμή που μου είπαν για την πάθηση και τη μεταμόσχευση έχω πιει μόνο μισό ποτήρι κρασί στον γάμο μου, αυτό που δίνει ο παπάς στην εκκλησία. Τα πρώτα χρόνια η κατάσταση της υγείας μου ήταν διαχειρίσιμη. Με έβλεπαν οι γιατροί ετησίως, μετά κάθε έξι μήνες, ώστε να κρίνουν πότε θα χρειαστεί να μπω σε προτεραιότητα. Από τη στιγμή που αρχίζει να δυσκολεύει η κατάσταση, η εξέλιξη είναι ραγδαία. Κάποια στιγμή είχα γίνει σχεδόν μαύρος στο πρόσωπο, ο κόσμος με κοιτούσε περίεργα. Μάλιστα, με είχε σταματήσει μια κυρία στον δρόμο να μου πει: «Αγόρι μου, έχεις πρόβλημα να πας να το δεις».

Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou.gr