Θηλασμός: Τρεις ιστορίες-εμπειρίες ζωής

Την ανάγκη για την παροχή της μέγιστης δυνατής στήριξης στη μητέρα που θηλάζει, υπογραμμίζουν οι ιστορίες των τριών γυναικών, που μετέφεραν οι ίδιες στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Οι προσωπικές τους εμπειρίες αναδεικνύουν με τον πιο ηχηρό τρόπο την αξία του μηνύματος «Στηρίζουμε τον Θηλασμό – Στηρίζουμε τις Μητέρες», που επέλεξε η Γιούνισεφ Ελλάδας για την «Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού 2013», από την 1η έως τις 7 Νοεμβρίου.

Επαναγαλακτισμός μετά από 16 μήνες

Η 34χρονη Κωνσταντίνα από τη Ζάκυνθο είναι μητέρα ενός τρίχρονου αγοριού. Τον έφερε στον κόσμο σε ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας, με προγραμματισμένη καισαρική, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι δεν ήταν επιβεβλημένη, όπως η ίδια αναφέρει. Είχε ζητήσει από την πρώτη στιγμή από το μαιευτήριο αποκλειστικό θηλασμό, όμως μόλις γεννήθηκε το μωρό, το πήραν από κοντά της χωρίς να μπορέσει καν να τον αγγίξει, όπως διηγείται, και δεν το ξαναείδε για 24 ώρες, καθώς της είπαν ότι χρειαζόταν ιατρική παρακολούθηση, κάτι που η ίδια αμφισβητεί. «Ζητούσα να τον ταίσω αλλά δεν μου έδιναν τη δυνατότητα. Τον τάισαν με μπιμπερό από τις πρώτες ώρες της γέννησής του». Τις ημέρες που ακολούθησαν τον πήγαιναν στο δωμάτιό της, για μισή ώρα, ενώ, όπως λέει είχε ζητήσει rooming.in δηλαδή να βρίσκονται μαζί 24 ώρες το 24ωρο. Τελικά, την τρίτη ημέρα, τη μετέφεραν σε δωμάτιο όπου μπορούσε να έχει κοντά της το νεογέννητο. Το μωρό όμως, ήδη δυσκολευόταν να θηλάσει, είχε πιει αρκετές φορές γάλα με το μπιμπερό, η ίδια δεν μπορούσε να το βοηθήσει, ενώ οι συμβουλές που της έδιναν ήταν λάθος, όπως αναφέρει. Τελικά το γάλα «κόπηκε». «Ένιωθα χάλια. Ήθελα πολύ να θηλάσω. Ήξερα τα οφέλη. Δεν είχα σωστή καθοδήγηση. Δεν ήξερα τότε ότι υπάρχουν σύμβουλοι θηλασμού. Άρχισα να ψάχνω μέσα στο διαδίκτυο, ήθελα να μάθω τι να κάνω σε περίπτωση επόμενης κύησης. Έλεγα γελώντας αλλά το εννοούσα , ότι την επόμενη φορά που θα πάω να γεννήσω, θα πάω με το δικηγόρο μου. Μέσα από το ιντερνετ συνάντησα για πρώτη φορά τον όρο «επαναγαλακτισμός». Όμως, δεν γνώριζε κανείς πώς μπορούσε να επιτευχθεί 16 μήνες μετά τη γέννηση. «Ανάλογη εμπειρία εδώ στην Ελλάδα δεν μπορούσα να βρω και έτσι απευθύνθηκα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε έναν κορυφαίο παιδίατρο στον Καναδά, τον Τζακ Νιούμαν που έχει δική του κλινική θηλασμού». Και πράγματι ο Καναδός παιδίατρος απάντησε στις ερωτήσεις της Κωνσταντίνας. «Δεν είχα κάτι να χάσω. Ας προσπαθήσω, σκέφτηκα. Να ξέρω ότι προσπάθησα». Με ειδική φαρμακευτική αγωγή και προσπάθειες συνεχείς με το θήλαστρο, λίγες σταγόνες γάλα στην αρχή, μεγαλύτερη ποσότητα αργότερα, η 34χρονη σήμερα μητέρα κατόρθωσε με αυτό τον τρόπο να δώσει για τελευταία φορά μητρικό γάλα στο παιδί της στα δεύτερα γενέθλιά του. Στην ερώτηση εάν υπάρχουν επιπτώσεις για τον οργανισμό της γυναίκας η οποία μπαίνει σε μια τέτοια επίπονη διαδικασία για την πρόκληση γαλουχίας, η Κωνσταντίνα απαντά πως αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι είναι κάτι επικίνδυνο, κάθε γυναίκα πρέπει πρώτα να συμβουλεύεται το γιατρό της. «Κοινοποίησα την ιστορία γιατί ήθελα να βοηθήσω και άλλες γυναίκες. Με τον ίδιο τρόπο κατορθώνουν να ταΐσουν με μητρικό γάλα και οι γυναίκες που έχουν υιοθετήσει παιδιά. Ο επαναγαλακτισμός και τα όσα στην πράξη έμαθα σχετικά με τη λειτουργία του μαστού και τη φυσιολογία του θηλασμού, μου έδωσαν την εμπειρία και την αυτοπεποίθηση, ώστε να βοηθήσω άλλες μητέρες».

Οσον αφορά στην ερώτηση για το κέρδος από αυτή τη δύσκολη και επίπονη προσπάθεια λέει «Όταν έμαθα για τον επαναγαλακτισμό, αν δεν τον επιχειρούσα, θα ήταν σαν να έχανα τη δεύτερη ευκαιρία που μου δινόταν για να θηλάσω το μωρό μου. Σκεφτόμουν μήπως ήταν σφάλμα δικό μου. Μήπως δεν μπορούσα. Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κάτι οργανικό αλλά ευθύνονταν εξωγενείς παράγοντες».

Σημαντική ήταν η συμβολή του σύζύγου της, που όπως λέει, ήταν απόλυτα υποστηρικτικός και την βοηθούσε έμπρακτα. «Μπορώ να πω ότι ήταν και υπερήφανος για την επιμονή, την υπομονή και την προσπάθειά μου να προσφέρω μητρικό γάλα στο παιδί μας. Το περιβάλλον μου εξεπλάγη ευχάριστα, αν και στην αρχή οι περισσότεροι ήταν κάπως διστακτικοί στο να με πιστέψουν και θεωρούσαν περίεργη την προσπάθειά μου. Μετά τον επιτυχή μου επαναγαλακτισμό, το περιβάλλον μου ενημερώθηκε από εμένα και πλέον έχει γίνει πολύ πιο υποστηρικτικό προς το μητρικό θηλασμό. Συνειδητοποίησαν πως το "δεν έχω γάλα", είναι ένας ακόμη μύθος της εποχής μας, αφού μια γυναίκα που γνωρίζουν κατάφερε και επανέφερε τη γαλουχία της μετά από τόσους μήνες».

Θηλασμός της 3χρονης Νεφέλης

Η 31ενός ετών Κατερίνα Ψυλλινάκη είναι συνδιαχειρίστρια της ομάδας Αττική: Ομάδα Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας, και μητέρα της 3χρονης Νεφέλης που θηλάζει ακόμα. «Είμαι μία από τις μανάδες που τράβηξαν πολλά για να θηλάσουν αλλά τελικά θηλάζω τρία χρόνια τη Νεφέλη. Πιστεύω πολύ σε αυτό που κάνω. Με τη στάση μου δεν αφήνω περιθώρια σε όσους τους φαίνεται παράξενο ν’ αντιδράσουν. Κι εγώ και η μικρή ακολουθούμε τη φύση. Όταν νιώσει η Νεφέλη ότι είναι έτοιμη να αποθηλάσει, θ αποθηλάσει» τονίζει γεμάτη αποφασιστικότητα. Περιγράφει τη διαφορά του θηλασμού ενός μωρού κι ενός νηπίου, «όταν η Νεφέλη ήταν μωρό ένιωθα ότι εξαρτάται από μένα και ότι πρέπει να τραφεί από το σώμα μου, τώρα σα νήπιο δεν είναι τόσο η τροφή, όσο το παιχνίδι και η σχέση που έχουμε αναπτύξει καθώς το γάλα δεν είναι βασική της τροφή. Εξακολουθεί να θέλει γάλα καθώς και την ασφάλεια και την ηρεμία που της παρέχει, όμως, μεγαλώνοντας ανεξαρτητοποιείται και δεν το ζητάει τόσο συχνά».

Όπως τονίζει, δεν υπάρχει όριο ηλικίας για το θηλασμό. Ο μέσος όρος αποθηλασμού παγκοσμίως είναι τα 4,2 έτη. «Είναι ηλίθιο ταμπού. Είμαστε το μοναδικό θηλαστικό στον πλανήτη που σταματάμε να πίνουμε το δικό μας γάλα για να πιούμε το γάλα άλλου ζώου» λέει.

Ο σύζυγός της, της συμπαραστέκεται. Είναι ενημερωμένος και ήταν δίπλα της σε όλες τις προσπάθειες για να θηλάσει. Δίπλα της έχει όμως, και πολλές της φίλες που θηλάζουν σε μεγαλύτερη, από τη «συνηθισμένη» ηλικία, τα μωρά τους. Στην ερώτηση για το πώς αντέδρασε το συγγενικό περιβάλλον απαντά «Ο πεθερός μου με ρωτούσε στην αρχή, μα καλά το παιδί θα περπατάει και θα θηλάζει; Και τώρα όποτε η Νεφέλη είναι ανήσυχη μου προτείνει να της δώσω γάλα για να σταματήσει να κλαίει…».

Συμμετείχε και η ίδια στις εκδηλώσεις για το δημόσιο θηλασμό και σε όσους εμφανίζονται επικριτικοί για αυτή την επιλογή απαντά «Δεν το κάνουμε για να προκαλέσουμε. Το κάνουμε για να αφυπνίσουμε τον κόσμο σχετικά με το θηλασμό και ιδιαίτερα το δημόσιο θηλασμό. Οι μητέρες που θηλάζουν νήπιο ντρέπονται, γιατί τα βλέμματα είναι περίεργα. Θέλουμε να πούμε, ναι, υπάρχουμε. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε. Ο θηλασμός είναι μέσα στη ζωή μας. Είναι κάτι φυσικό»

Ο θηλασμός διδύμων

Η 35χρονη Κατερίνα έχει δύο δίδυμα αγοράκια 7,5 μηνών και κάνει λόγο για συγκλονιστική εμπειρία να έχει τα δύο μωρά της αγκαλιά και να τα θηλάζει. «Πονούσα αλλά ξεπερνούσα όλες τις δυσκολίες. Και δεν ήμουν πριν γεννήσω υπέρμαχος του θηλασμού, το τονίζω. Έβλεπα όμως, τι προσφέρω στα παιδιά μου και συνέχιζα. Στην αρχή τα έβαζα σε παράλληλο θηλασμό αλλά αργότερα έδινα στο ένα μπιμπερό με γάλα δικό μου και το άλλο το τάιζα με το στήθος, εναλλάξ. Θεωρώ ότι έδωσα ό,τι καλύτερο μπορούσα και αν μπορούσα και άλλο θα συνέχιζα παρά την κούραση». Η Κατερίνα σταμάτησε πριν 15 μέρες το θηλασμό γιατί επέστρεψε στην εργασία της. Εϊναι ιδιωτική υπάλληλος και απουσιάζει περίπου 12 ώρες καθημερινά από το σπίτι οπότε, όπως λέει, ήταν δύσκολο να συνεχίζει να βγάζει γάλα με το θήλαστρο, στο γραφείο και για τα δύο μωρά. Όμως, επιμένει «ακόμη και αν έχουν δίδυμα οι γυναίκες, όσο κι αν προσπαθούν να τους αποτρέψουν γιατροί ή συγγενείς να θηλάσουν, οι ίδιες πρέπει να προσπαθούν».

Χαρακτηρίζει τον εαυτό της πολύ τυχερό γιατί στο ιδιωτικό μαιευτήριο στην Αθήνα, που γέννησε με καισαρική, έβαλαν τα μωρά κατευθείαν στο στήθος της. «Είχα ζητήσει αποκλειστικό θηλασμό. Είχα μιλήσει με σύμβουλο θηλασμού, δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς αυτήν, μου είχε πει ακριβώς τι να κάνω. Με βοήθησαν επίσης πολύ ο σύζυγός μου και η μητέρα μου. Αν κάνω κι άλλο παιδί , πάλι θα το θηλάσω».

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ